Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 23-10-2018, ECLI:NL:GHARL:2018:9315, 17/00655 t/m 17/00660

Belanghebbende is gehuwd met [A] (hierna: de echtgenote).

Voor de jaren 1993 tot en met 1997 is belanghebbende uitgenodigd tot het doen van aangiften IB/PVV en VB. In zijn aangiften voor die jaren heeft hij geen inkomens- of vermogensbestanddelen opgenomen die betrekking hebben op buitenlandse bankrekeningen.

Belanghebbende is in de jaren 1993 tot en met 1997 houder geweest van twee bankrekeningen bij de [B-bank] AG (hierna: [B-bank] ) in Duitsland.

De Nederlandse overheid heeft bij twee afzonderlijke stukken, afkomstig van het Duitse Finanzamt für Steuerstrafsachen und Steuerfahndung in Düsseldorf (Duitsland), zogenoemde “Mitteilungen” ontvangen van de [B-bank] met betrekking tot de bij die bank lopende bankrekeningen met nummers [00000] en [00001] ten name van belanghebbende en zijn echtgenote.

Op de Mitteilungen staat betreffende bankrekening [00000] :

Naar aanleiding van de uit Duitsland ontvangen informatie heeft de Inspecteur belanghebbende bij brief van 22 oktober 2003 een formulier “Opgaaf Buitenlands vermogen” gestuurd met het verzoek dit in te vullen en te retourneren. De Inspecteur heeft dit verzoek bij brieven van 27 november 2003, 7 januari 2004 en 22 januari 2004 herhaald en de opgaaf nogmaals toegezonden. Belanghebbende heeft de opgaaf niet ingevuld en ook geen andere informatie verstrekt met betrekking tot buitenlandse rekeningen.

Met dagtekening 15 april 2004 heeft de Inspecteur navorderingsaanslagen IB/PVV over de jaren 1992 tot en met 2000 en VB over de jaren 1993 tot en met 2000, alle met een verhoging (boete), opgelegd (hierna: de eerste reeks navorderingsaanslagen).

Belanghebbende heeft tegen de eerste reeks navorderingsaanslagen bezwaar gemaakt en vervolgens beroep en daarna hoger beroep ingesteld bij achtereenvolgens de rechtbank Haarlem en het gerechtshof Amsterdam.

Hangende het beroep in eerste aanleg bij de rechtbank Haarlem inzake de eerste reeks navorderingsaanslagen heeft de Inspecteur aanvullende informatie opgevraagd bij de Duitse autoriteiten. Op 26 oktober 2005 is naar aanleiding daarvan nadere en gedetailleerde informatie uit Duitsland ontvangen over de saldi van de bij [B-bank] aangehouden bankrekeningen en over de inkomsten daaruit.

Bij brief van 24 november 2005 heeft de Inspecteur belanghebbende in kennis gesteld van zijn voornemen om opnieuw navorderingsaanslagen IB/PVV over de jaren 1993 tot en met 2000 en VB over het jaar 1994 op te leggen, alle met een verhoging (boete).

De tweede reeks navorderingsaanslagen is gedagtekend 15 december 2005 (IB/PVV 1993 en VB 1994), 29 december 2005 (IB/PVV 1998 tot en met 2000) en 16 januari 2006 (IB/PVV 1994 tot en met 1997).

Belanghebbende heeft tijdig een bezwaarschrift ingediend tegen de navorderingsaanslagen IB/PVV 1993 en VB 1994 (op 28 december 2005 door de Inspecteur ontvangen) en de navorderingsaanslagen IB/PVV 1994 tot en met 1997 (op 17 januari 2006 door de Inspecteur ontvangen).

Op verzoek van belanghebbende heeft de Inspecteur de behandeling van voormelde bezwaren aangehouden tot de beroepsprocedure inzake de eerste reeks navorderingsaanslagen was afgerond.

Het gerechtshof Amsterdam heeft op 5 juli 2012 uitspraak gedaan op het hoger beroep inzake de eerste reeks navorderingsaanslagen.

Op 31 december 2014 heeft de Inspecteur uitspraken op bezwaar gedaan. De navorderingsaanslagen, verhogingen (boetes) en beschikkingen heffingsrente zijn verminderd als onder 1.2 vermeld. De Rechtbank heeft bij uitspraak van 18 mei 2017 het hiertegen door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Het proces-verbaal van het verhandelde ter zitting van de Rechtbank van 13 december 2016 luidt, voor zover van belang, als volgt:

De verhogingen en de daarmee samenhangende kwijtscheldingsbeschikkingen worden hierna verder aangeduid als boetes en boetebeschikkingen.