Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 19-02-2019, ECLI:NL:GHARL:2019:1857, 16/01335 en 16/01336

Belanghebbende is de beheerstichting van een hofje te [Z] (hierna: het hofje). Het hofje bestaat uit 24 woningen (hierna: de woningen) en is gesticht in de tweede helft van de negentiende eeuw, met als doel armlastige weduwen van hervormde gezindheid een woning te bieden. Thans heeft belanghebbende als doel woonruimte te bieden aan minder draagkrachtige huurders, waarbij een eigentijdse invulling wordt gegeven aan diaconale beginselen. In beginsel komen enkel alleenstaanden tot 30 jaar met een bruto jaarinkomen van maximaal € 22.000 (prijspeil 2016) voor een woning in aanmerking.

De woningen betreffen huurwoningen als bedoeld in de Wet maatregelen woningmarkt 2014 II. Voor de kalenderjaren 2014 en 2015 heeft belanghebbende op aangifte de volgende bedragen aan verhuurderheffing voldaan:

De balansen van belanghebbende voor 2014 en 2015 zijn als volgt:

De staat van baten en lasten van belanghebbende voor 2014 en 2015 zijn:

De bezwaren van belanghebbende tegen de voldoeningen op aangifte zijn niet-ontvankelijk (2014) respectievelijk ongegrond (2015) verklaard. Belanghebbende heeft beroep ingesteld tegen de uitspraken op bezwaar.

De Rechtbank heeft geoordeeld dat de overschrijding van de bezwaartermijn ter zake van het jaar 2014 verschoonbaar is. Gelet op het verzoek van partijen aan de Rechtbank zelf in de zaak te voorzien, heeft de Rechtbank ook inhoudelijk over 2014 beslist. De Rechtbank heeft geoordeeld dat de verhuurderheffing in beide jaren (2014 en 2015) bij belanghebbende leidt tot schending van artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Europese Verdrag tot bescherming van rechten van de mens (hierna: artikel 1 EP) omdat sprake is van een individuele en buitensporige last voor belanghebbende. De Rechtbank heeft de beroepen voor de jaren 2014 en 2015 gegrond verklaard en de verschuldigde verhuurderheffing verminderd tot nihil.