Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 13-10-2020, ECLI:NL:GHARL:2020:8234, 19/00188 en 19/00387

Het Hof volgt het standpunt van de Ontvanger dat de vermelding van een bedrag aan tot dusverre belopen rente op een exploot hernieuwd bevel tot betaling geen voor bezwaar vatbare beschikking is. Dit is uitsluitend een mededeling van de zijde van de Ontvanger. De Ontvanger brengt de invorderingsrente pas bij voor bezwaar vatbare beschikking in rekening na betaling van de openstaande belastingschuld. Na de betaling kan immers pas de definitief belopen invorderingsrente worden vastgesteld (artikel 28, tweede lid, Invorderingswet 1990, hierna: IW) en kan de bij wet voorgeschreven voor bezwaar vatbare beschikking worden genomen (artikel 30, eerste lid, IW). Wel vloeit de mededeling uit de belastingwet voort. De Rechtbank heeft zich dan ook ten onrechte onbevoegd verklaard van deze kwestie kennis te nemen. De Ontvanger heeft het bezwaar terecht niet-ontvankelijk verklaard. De andersluidende uitspraak van de Rechtbank moet worden vernietigd.

Tegen de door de ontvanger of de belastingdeurwaarder in rekening gebrachte kosten van vervolging welke niet voortspruiten uit de gerechtelijke tenuitvoerlegging van het dwangbevel kan degene van wie die kosten worden gevorderd een bezwaarschrift, onderscheidenlijk een beroepschrift indienen bij de ontvanger (artikel 7 Kostenwet invordering rijksbelastingen). Op het bezwaar, beroep, hoger beroep en beroep in cassatie inzake de in de eerste volzin bedoelde beschikking is hoofdstuk V van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) van overeenkomstige toepassing. Bezwaar en beroep op de voet van hoofdstuk V AWR staan uitsluitend open tegen kosten van aanmaningen en dwangbevelen. Belanghebbende maakt bezwaar tegen bij exploot in rekening gebrachte kosten voor het executoriaal beslag op roerende zaken en het daarvoor opmaken van een proces-verbaal. Met de Ontvanger is het Hof van oordeel dat tegen deze kosten de middelen van bezwaar en beroep niet openstaan, omdat zij zien op de gerechtelijke tenuitvoerlegging - het executoriaal beslag op roerende zaken vormt het begin van de executie daarvan - van het dwangbevel. Belanghebbende had tegen de tenuitvoerlegging in verzet kunnen komen bij de burgerlijke rechter. De Rechtbank had op grond van artikel 8:71 Algemene wet bestuursrecht in haar uitspraak dienen te vermelden dat belanghebbende uitsluitend bij de burgerlijke rechter in verzet kan komen tegen de tenuitvoerlegging van het dwangbevel. Het Hof zal ook om deze reden de uitspraak van de Rechtbank vernietigen en de verwijzing naar de burgerlijke rechter in zijn dictum opnemen. De Ontvanger en de Rechtbank (belastingkamer) hadden zich onbevoegd moeten verklaren van deze kwestie kennis te nemen. De andersluidende uitspraak van de Rechtbank moet worden vernietigd.

Belanghebbende heeft zich in hoger beroep, ter zitting en pas in de tweede termijn, beroepen op schending van de hoorplicht en het Hof verzocht de zaken terug te wijzen naar de Ontvanger. Het Hof wijst dit verzoek af, omdat uit hetgeen hiervoor over de beide zaken is overwogen, volgt dat het bezwaar kennelijk niet-ontvankelijk was dan wel uitsluitend verzet mogelijk was bij de burgerlijke rechter tegen de tenuitvoerlegging van het dwangbevel (beslaglegging op roerende zaken).