Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 01-06-2021, ECLI:NL:GHARL:2021:5430, 19/00152 t/m 19/00155

Met dagtekening 1 juli 2015 is de aanslag IB 2013 vastgesteld naar een door belanghebbende te betalen bedrag van € 4.693, waarvan € 4.493 aan belasting en € 200 aan belastingrente.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen deze aanslag. Bij uitspraak op bezwaar van 22 oktober 2015 heeft de inspecteur het bezwaar ongegrond verklaard. Belanghebbende heeft daarna beroep, hoger beroep en cassatieberoep tegen de aanslag ingesteld. Het beroep en hoger beroep zijn ongegrond verklaard. De Hoge Raad heeft bij arrest van 23 februari 2018 (nr. 17/03549, ECLI:NL:HR:2018:276) het cassatieberoep niet-ontvankelijk verklaard met toepassing van artikel 80a van de Wet op de rechterlijke organisatie. Daarmee is de aanslag IB 2013 onherroepelijk komen vast te staan.

In verband met het bezwaar tegen de aanslag heeft de Ontvanger bij beschikking van 17 juli 2015 uitstel van betaling verleend voor de aanslag IB 2013. Dit uitstel is met de uitspraak op bezwaar van 22 oktober 2015 van rechtswege vervallen.

Op 3 november 2015 heeft de Ontvanger een betalingsherinnering verzonden ter zake van de aanslag IB 2013. Hierop heeft geen betaling plaatsgevonden.

Bij aanmaning van 24 november 2015 heeft de Ontvanger € 15 aan aanmaningskosten in rekening gebracht.

Omstreeks 4 december 2015 heeft de Ontvanger bedragen verrekend, waarvan hij met dagtekening 9 december 2015 een mededeling verrekening aan belanghebbende heeft verzonden. Daarin is vermeld dat de negatieve aanslag IB 2014 voor een bedrag van € 4.766 is verrekend met de aanslag IB 2013. Het bedrag van € 4.766 bestaat voor € 4.693 uit de hoofdsom, voor € 15 uit aanmaningskosten en voor € 58 uit invorderingsrente over de periode 13 augustus 2015 tot en met 4 december 2015. In de rechtsmiddelenverwijzing van de beschikking van 9 december 2015 is opgenomen dat belanghebbende bezwaar kan maken tegen de invorderingsrente.

In het hogerberoepschrift tegen de aanslag IB 2013 heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen de aanmaningskosten en invorderingsrente. Het hogerberoepschrift is op 6 juli 2016 ontvangen door het Hof. Het Hof heeft het hogerberoepschrift op de voet van artikel 6:15 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) doorgezonden naar de Ontvanger, die het op 24 augustus 2017 heeft ontvangen.

Op 19 oktober 2017 heeft de Ontvanger in twee afzonderlijke uitspraken op bezwaar de bezwaren tegen de aanmaningskosten en de invorderingsrente niet-ontvankelijk verklaard wegens overschrijding van de bezwaartermijn.

Op 26 oktober 2017 heeft de Ontvanger opnieuw uitspraken op bezwaar gedaan en de bezwaren wederom niet-ontvankelijk verklaard wegens overschrijding van de bezwaartermijn. In de begeleidende brief van dezelfde datum is vermeld dat in de uitspraken op bezwaar van 19 oktober 2017 een verkeerde inleiding was opgenomen, wat bij uitspraken op bezwaar van 26 oktober 2017 is hersteld.

Belanghebbende heeft beroep ingesteld. De Rechtbank heeft de beroepen voor zover gericht tegen de uitspraken van 26 oktober 2017 niet-ontvankelijk verklaard omdat de Ontvanger niet tweemaal uitspraak op bezwaar kan doen. De Rechtbank heeft de beroepen voor zover gericht tegen de uitspraken op bezwaar van 19 oktober 2017 ongegrond verklaard. Voorts heeft de Rechtbank in verband met overschrijding van de redelijke termijn, de Staat der Nederlanden veroordeeld tot een immateriëleschadevergoeding van € 1.000 en de Ontvanger gelast het griffierecht te vergoeden.