Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 19-10-2021, ECLI:NL:GHARL:2021:9802, 20/00787 en 20/00788

Ter zitting heeft belanghebbende zijn (principale) hoger beroep ingetrokken voor zover dit betrekking heeft op de WOZ-waarde van nummer 149C (studentenwoning). Vervolgens heeft de heffingsambtenaar zijn incidentele hoger beroep – dat betrekking heeft op de WOZ-waarde van nummer 149 (winkelpand) – ingetrokken. Daarbij zijn partijen overeengekomen dat de heffingsambtenaar ter zake van laatstgenoemde intrekking niet in de proceskosten wordt veroordeeld.

In hoger beroep resteert dan nog de vraag of de Rechtbank ook voor de bezwaarfase een proceskostenvergoeding had moeten toekennen, en of de Rechtbank een immateriële schadevergoeding had moeten toekennen wegens overschrijding van de redelijke termijn.

Belanghebbende heeft ter zitting van de Rechtbank voor het eerst betoogd dat de waarde van nummer 149 (winkelpand) hoger vastgesteld moet worden. Nu belanghebbende dit standpunt voor het eerst in de beroepsfase naar voren heeft gebracht, heeft de Rechtbank terecht geen aanleiding gezien een proceskostenvergoeding voor de bezwaarfase toe te kennen.

Voor de berechting van de zaak in eerste aanleg is het uitgangspunt dat de Rechtbank uitspraak doet binnen twee jaar nadat bezwaar is gemaakt (vgl. HR 19 februari 2016, ECLI:NL:HR:2016:252). In het onderhavige geval is de coronapandemie een uitzonderlijke en onvoorzienbare situatie die een verlenging van de termijn met vier maanden rechtvaardigt (vgl. Hof Arnhem-Leeuwarden 8 juni 2021, ECLI:NL:GHARL:2021:5705).

Vaststaat dat de heffingsambtenaar het bezwaarschrift op 14 maart 2018 heeft ontvangen en dat de Rechtbank op 14 augustus 2020 uitspraak heeft gedaan. Daarmee is de redelijke termijn (van twee jaar en vier maanden) voor de beslechting van het geschil met één maand overschreden.

Indien de redelijke termijn is overschreden, wordt behoudens bijzondere omstandigheden verondersteld dat de belanghebbende immateriële schade heeft geleden in de vorm van spanning en frustratie, hetgeen aanleiding kan zijn voor enige schadevergoeding (vgl. HR 20 juni 2014, ECLI:NL:HR:2014:1461).

De omstandigheid dat een procedure over een zeer gering financieel belang gaat, staat aan toekenning van een schadevergoeding in de weg. Indien het belang van een procedure uitsluitend is gelegen in de vaststelling van een of meer door of aan een bestuursorgaan te betalen bedragen, moet worden aangenomen dat de procedure betrekking heeft op een zeer gering financieel belang, indien de som van die bedragen niet meer beloopt dan € 15 (vgl. HR 2 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:965).

Belanghebbende heeft niet gesteld dat in onderhavige procedure sprake is van enig ander belang dan aan een bestuursorgaan te betalen (belasting)bedragen. Wat betreft dit financiële belang wordt het volgende overwogen. Het beroep inzake nummer 149 (winkelpand) strekte tot verhoging van de vastgestelde waarde. Wanneer in beroep, zoals in dit geval, met succes is gepleit voor verhoging van de vastgestelde waarde, kan die verhoging geen aanleiding geven tot navordering (HR 20 oktober 2017, ECLI:NL:HR:2017:2656), zodat daarin geen (negatief) financieel belang is gelegen. Het waardegeschil inzake nummer 149C (studentenwoning) had bij de Rechtbank betrekking op een bedrag van € 4.000 (€ 203.000 versus € 199.000). Het financiële belang van dit waardeverschil voor de lokale belastingen bedraagt € 7,33, welk bedrag als volgt is berekend:

De betekenis van dit waardeverschil voor de heffing van inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (IB/PVV) is afhankelijk van de in aanmerking te nemen box en het effectief belastingtarief waaraan belanghebbende in het onderhavige jaar 2018 is onderworpen.

Nu belanghebbende in hoger beroep is opgekomen tegen het oordeel van de Rechtbank dat sprake is van een zeer gering financieel belang, had het op zijn weg gelegen om bewijs te leveren dat de betekenis voor de heffing van IB/PVV 2018 zodanig is dat geen sprake is van een zeer gering financieel belang. Belanghebbende heeft op generlei wijze zijn stelling onderbouwd, bijvoorbeeld met een kopie van het aanslagbiljet, zodat belanghebbende niet is geslaagd in zijn bewijslast. Belanghebbende heeft ter zitting aangeboden dit bewijs alsnog te leveren. Een goede procesorde brengt echter mee dat het schriftelijke bewijs tijdig voor de zitting wordt overgelegd. Nu het door belanghebbende aangeboden bewijs reeds in een veel eerder stadium had kunnen worden ingebracht, passeert het Hof dit bewijsaanbod.

Gelet op het vorenstaande heeft de Rechtbank terecht geoordeeld dat sprake is van een zeer gering financieel belang, zodat geen aanleiding bestaat tot toekenning van een immateriële schadevergoeding.

Het hoger beroep van belanghebbende zal ongegrond worden verklaard.