Gerechtshof Arnhem, 16-01-2002, AD9631, 00-00728

Gerechtshof Arnhem

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Belanghebbende is sinds 8 juli 1998 eigenaar van een gemeubileerde recreatiewoning, plaatselijk bekend [a-straat 1 te Q], welke woning in 1999 niet verhuurd is, noch op andere wijze in gebruik is gegeven, aan personen die niet tot het gezin van belanghebbende behoren. Belanghebbende heeft zijn hoofdverblijf in [Z].

2. In de gemeente Dalfsen wordt op grond van het bepaalde in artikel 223 van de Gemeentewet onder de naam van woonforensenbelasting een directe belasting geheven van de natuurlijke personen, die, zonder in de gemeente hoofdverblijf te hebben, er op meer dan 90 dagen van het belastingjaar voor zich of hun gezin een gemeubileerde woning beschikbaar houden (artikel 1 van de Verordening woonforensenbelasting 1990, hierna: de Verordening). Artikel 2 van de Verordening bepaalt dat de grondslag van de belasting het bedrag is waarvoor de woning tegen brand is verzekerd.

3. Aan belanghebbende is voor het jaar 1999 een aanslag in de woonforensenbelasting van de gemeente Dalfsen opgelegd ten bedrage van ƒ 722.

4. De gemeente Dalfsen heeft stacaravans buiten de heffing van woonforensenbelasting gelaten. Belanghebbende meent dat daardoor het gelijkheidsbeginsel is geschonden.

5. Gelet op het arrest van de Hoge Raad van 4 maart 1987, nr. 24399, gepubliceerd in BNB 1987/117, is als gemeubileerde woning in de zin van artikel 275 van de gemeentewet (thans artikel 223 van de Gemeentewet) mede te beschouwen een stacaravan van 7,60 meter lang en 3 meter breed, welke is aangesloten op de riolering, gas, waterleiding en electriciteit, en is voorzien van een woonkamer, keuken met kookgelegenheid, een slaapkamer met wastafel, een kleine slaapkamer met stapelbed en een toilet, en welke niet achter een personenauto kan of mag worden vervoerd.

Op basis van deze gegevens heeft de gemeente Dalfsen besloten vooralsnog stacaravans op campings niet te betrekken in de heffing van woonforensenbelasting, maar hiervoor uitsluitend toeristenbelasting te heffen.

7. Ter zitting heeft de Ambtenaar nog verklaard niet te weten of de 108 stacaravans allemaal voldoen aan de overige vereisten waaraan een stacaravan moet voldoen wil deze gelijkgesteld worden met een gemeubileerde woning. Hiernaar is, zoals blijkt uit de toelichting bij het besluit, welke toelichting tot de gedingstukken behoort, door de gemeente ook geen onderzoek gedaan, omdat de gemeente destijds verwachtte dat een groot aantal stacaravans niet aan de vereiste criteria zou voldoen. Uit de gedingstukken blijkt niet waarop deze verwachting was gebaseerd. Ook de Ambtenaar heeft het Hof hierin ter zitting geen nader inzicht kunnen verschaffen.

8. In de onder 7. aangehaalde toelichting staat nog een tweede reden vermeld waarom de gemeente besloten heeft stacaravans op campings niet in de heffing van woonforensenbelasting te betrekken. Naar verwachting zouden veel van deze stacaravans niet voor meer dan 90 dagen aan dezelfde persoon en/of zijn gezin beschikbaar staan. Dit lijkt in tegenspraak met de onder 6. aangehaalde uitkomsten van het onderzoek, nu daar voor het cijfer 108 duidelijk staat vermeld dat deze stacaravans wél aan deze voorwaarde voldoen. De Ambtenaar heeft ter zitting aangegeven hiervoor geen verklaring te hebben.

9. Het Hof heeft hierop ter zitting als zijn voorlopig oordeel gegeven dat, door als gemeubileerde woningen aan te merken stacaravans stelselmatig niet in de heffing van woonforensenbelasting te betrekken, de Ambtenaar bij de uitvoering van de verordening in strijd is gekomen met het gelijkheidsbeginsel, zonder dat hij hiervoor een objectieve en redelijke rechtvaardiging heeft gegeven.

10. Nadat het Hof ter zitting als zijn voorlopig oordeel had gegeven dat, gelet op het vorenstaande, belanghebbendes beroep op het gelijkheidsbeginsel gegrond is, verklaarde de Ambtenaar zich met dit voorlopige oordeel van het Hof te kunnen verenigen. De aanslag dient mitsdien te worden vernietigd.

slotsom:

Het beroep is gegrond.

proceskosten:

In beroep is niet gebleken van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand en ook overigens niet van kosten die volgens artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht kunnen worden begrepen in een kostenveroordeling op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

beslissing:

Het Gerechtshof:

Aldus gedaan en in het openbaar uitgesproken op 16 januari 2002 door mr. J. Lamens, lid van de zesde enkelvoudige belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. M.C.G.J. van Well als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier, Het lid van de voormelde kamer,

(M.C.G.J. van Well) (J. Lamens)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 29 januari 2002