Gerechtshof Arnhem, 10-10-2002, AF1102, 01-01346

Gerechtshof Arnhem

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Belanghebbende is eigenaar van een recreatiewoning met ondergrond, gelegen in villapark "[A]" te [Q].

2. Op 29 september 1997 hebben belanghebbende en de besloten vennootschap [A] Beheer B.V. met betrekking tot de recreatiewoning een zogenaamde verhuurbemiddelingsovereenkomst (hierna: de overeenkomst) gesloten. Voor zover hier van belang luidt de overeenkomst als volgt:

3. De in artikel 3 van de overeenkomst bedoelde voorwaarden luiden, voor zover hier van belang:

4. Belanghebbende heeft in 1998 tenminste vier weken zelf daadwerkelijk gebruik gemaakt van de onderhavige recreatiewoning. Belanghebbende stelt in twee weken daarvan onderhoud te hebben gepleegd aan de recreatiewoning en een vergadering te hebben belegd met eigenaren van andere op het park gelegen recreatiewoningen.

5. Belanghebbende heeft het gebruik van de recreatiewoning als bedoeld onder 4. vooraf gereserveerd en heeft daarvoor aan [A] Beheer B.V. een bedrag betaald gelijk aan het bedrag dat derden als huursom voor gebruik van de recreatiewoning moeten betalen.

6. In geschil is of de onderhavige recreatiewoning kan worden aangemerkt als een eigen woning in de zin van artikel 42a van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet). Bij ontkennende beantwoording van die vraag is voorts in geschil de hoogte van de afschrijvingen.

7. Volgens artikel 42a, tweede lid, van de Wet wordt voor de toepassing van dat artikel onder eigen woning verstaan een gebouw of een gedeelte van een gebouw, met de aanhorigheden daarvan, voor zover dat, anders dan ten behoeve van een onderneming, de belastingplichtige of personen die behoren tot zijn huishouden, ter beschikking staat.

8. Indien een woning door de eigenaar zelf wordt gebruikt, anders dan nodig is om deze voor verhuur gereed te maken en te houden, moet worden aangenomen dat die woning de eigenaar of personen die behoren tot zijn huishouden ter beschikking staat voor het gedeelte van het jaar dat eigen gebruik niet in verband met verhuur is uitgesloten.

9. Uit de overeenkomst blijkt, zoals de naam "verhuurbemiddelingsovereenkomst" reeds doet vermoeden, dat [A] Beheer B.V. zich tegen betaling van een provisie heeft verbonden bemiddelingswerkzaamheden te verrichten jegens belanghebbende. Op basis van de inhoud van de overeenkomst en de aangehechte voorwaarden kan geenszins worden geconcludeerd, zoals belanghebbende stelt, dat hij gedurende het gehele jaar 1998 niet - anders dan als huurder - over de recreatiewoning heeft kunnen beschikken omdat deze in dat jaar ononderbroken voor de verhuur ter beschikking heeft gestaan aan [A] Beheer B.V. Belanghebbende heeft de woning niet verhuurd of anderszins ter beschikking gesteld aan [A] Beheer B.V., maar heeft deze gedurende een aantal weken in het onderhavige jaar rechtstreeks aan de huurders ter beschikking gesteld door bemiddeling van [A] Beheer B.V. Dat de huurovereenkomsten met de huurders niet op naam van belanghebbende werden afgesloten doet daaraan niet af.

10. Belanghebbende maakt met al hetgeen hij heeft aangevoerd niet aannemelijk dat de recreatiewoning hem in het onderhavige jaar slechts een beperkt aantal weken als huurder van de woning ter beschikking heeft gestaan. Noch uit de tekst van de overeenkomst, noch uit de tekst van de aangehechte voorwaarden, is af te leiden dat belanghebbende de woning uitsluitend als huurder kon gebruiken respectievelijk dat eigen gebruik in de niet-verhuurde weken zou zijn uitgesloten of tot een maximum aantal weken zou zijn beperkt. Evenmin blijkt daaruit dat belanghebbende verplicht zou zijn voor het daadwerkelijk eigen gebruik van de woning een huurprijs aan [A] Beheer B.V. te betalen. In verband hiermee kan belanghebbende's stelling dat toepassing van het standpunt van de staatssecretaris van Financiën zoals is opgenomen in het Besluit van 6 februari 1998, nr. DB97/5144M, punt 4. leidt tot een verkeerde toepassing van de wet, hem niet baten.

11. Op grond van het voorgaande moet worden geoordeeld dat de woning gedurende de niet-verhuurde weken aan belanghebbende ter beschikking heeft gestaan in de zin van artikel 42a, lid 2 en lid 8, van de Wet. Dat belanghebbende niet direct op de hoogte was van de verhuurde periodes, doet daaraan niet af. Voorts kan uit het hiervoor bij 4. vermelde worden afgeleid dat belanghebbende in het onderhavige jaar ook tenminste twee weken daadwerkelijk gebruik heeft gemaakt van de woning, anders dan nodig was om de woning voor verhuur gereed te maken en te houden.

12. De Inspecteur heeft gemotiveerd en onweersproken gesteld dat de woning in het onderhavige jaar circa 12 weken aan derden verhuurd is geweest. Gezien het vorenoverwogene heeft de woning in dat jaar derhalve gedurende 40 weken aan belanghebbende ter beschikking gestaan.

13. De Inspecteur heeft de onderhavige woning derhalve terecht aangemerkt als een eigen woning in de zin van artikel 42a, lid 2, van de Wet.

14. Nu de woning dient te worden aangemerkt als een eigen woning behoeft die vraag met betrekking tot de hoogte van de afschrijvingen geen behandeling meer.

15. Uitgaande van het hiervoor gegeven oordeel en de in het verweerschrift onder 7.4. opgenomen, op zichzelf niet weersproken berekening volgt dat de aanslag niet te hoog is vastgesteld.

slotsom:

Het beroep is ongegrond.

proceskosten:

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

beslissing:

Aldus gedaan en in het openbaar uitgesproken op 10 oktober 2002 door mr. C.M. Ettema, lid van de elfde enkelvoudige belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. A.W.M. van der Waerden als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

(C.M. Ettema)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 22 oktober 2002