Gerechtshof Arnhem, 04-07-2003, AH9891, 02-01382

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Aan belanghebbende is ingevolge de Successiewet 1956 (in de ten tijde van de verkrijging geldende tekst, hierna: Sw) een aanslag successierecht opgelegd van ƒ 673.296. De aanslag is als volgt berekend:

2. Namens belanghebbende is zowel tegen de correctie op aangifte als tegen de berekening van het verschuldigde recht bezwaar gemaakt.

3. Bij de uitspraak op het bezwaar is de inspecteur gedeeltelijk aan de bezwaren tegemoet gekomen. De aanslag is als volgt nader berekend:

4. In beroep is namens belanghebbende het standpunt ingenomen dat de correctie op aangifte dient te vervallen en dat de berekening van het verschuldigde recht dient plaats te vinden met inachtneming van de vrijstelling behorende bij een "twee-relatie" (art. 32, eerste lid, ten vierde, onderdeel e, in verbinding met art. 24, tweede lid, onderdeel a, Sw) en niet met inachtneming van de vrijstelling behorende bij een "meerrelatie" (art. 32, eerste lid, ten vierde, onderdeel e, in verbinding met art. 24, tweede lid, onderdeel b, Sw).

5. De correctie op aangifte heeft betrekking op de waardering van een aantal tot het buitenvennootschappelijk vermogen van erflater behorende onroerende zaken, te weten een eigen woning met ondergrond (hierna: de woning) en enkele bedrijfsopstallen met ondergrond en erf (hierna: de bedrijfsobjecten). In de successieaangifte werd voor de waardering van de onderhavige onroerende zaken uitgegaan van de waarde in het economische verkeer bij agrarische bestemming (hierna: WEVAB). Verweerder is van oordeel dat als waarderingsgrondslag niet de WEVAB, maar de waarde in het economische verkeer (hierna: WEV) heeft te gelden.

6. Blijkens een tot de gedingstukken behorend taxatierapport dat in opdracht van partijen bij wege van minnelijke waardering ten behoeve van de afwikkeling van de nalatenschap is opgemaakt door [A], taxateur van de Belastingdienst Ondernemingen te [P], en [B], makelaar in en taxateur van onroerende goederen, kantoorhoudend te [Z], bedraagt naar het prijspeil per de sterfdatum 16 april 2000 van de onderhavige onroerende zaken:

7. De correctie op aangifte is door verweerder als volgt berekend:

8. In beroep is namens belanghebbende nader het standpunt ingenomen dat het bepaalde in artikel 21, vijfde lid, Sw met zich meebrengt dat de waarde van de onderhavige onroerende zaken moet worden bepaald als onderdeel van het als eenheid in het economische verkeer te beschouwen totale bedrijfsvermogen en dat de waarde "going-concern" ten hoogste op de WEVAB dient te worden gesteld.

9. Dit standpunt van belanghebbende wordt door het Hof verworpen. Als waarderingsgrondslag heeft blijkens het bepaalde in art. 21, eerste lid, Sw te gelden de waarde welke op het tijdstip van de verkrijging in het economische verkeer aan het verkregene kan worden toegekend (WEV). Het door verweerder gehanteerde uitgangspunt is derhalve juist. Het bepaalde in art. 21, vijfde lid, Sw doet hieraan niet af. Zoals door verweerder terecht is aangevoerd vormt het bepaalde in bedoeld artikellid een aanvulling op en niet een afwijking van het bepaalde in art. 21, eerste lid, Sw.

10. Tussen partijen bestaat kennelijk overeenstemming in die zin dat de onder 6 bedoelde woning met bedrijfsobjecten moeten worden beschouwd als onderdeel van het totale bedrijfsvermogen. Partijen twisten over de waarde die moet worden toegekend aan die objecten (de tot de boerderij behorende opstallen met bijbehorende ondergrond, erf, tuin en cultuurgrond).

11. Het taxatierapport is in opdracht van partijen met het oog op de afwikkeling van de nalatenschap opgemaakt.

12. Volgens het taxatierapport bedraagt de WEV van de meerbedoelde objecten ƒ 595.000.

14. Uit het bepaalde in art. 32, eerste lid, ten vierde, onderdeel e, in verbinding met art. 24, tweede lid, onderdeel a, Sw moet worden opgemaakt dat als eis voor toepassing van de maximale vrijstelling een bedrag van ƒ 587.573 behorende bij een "twee-relatie" heeft te gelden dat de verkrijger tot het tijdstip van overlijden samen met de erflater gedurende een aaneengesloten periode van ten minste vijf jaren en met geen ander dan met een of meer kinderen jonger dan 27 jaar van een van hen of van hen beiden, een gemeenschappelijke huishouding heeft gevoerd.

15. Aan de onder 14 bedoelde eis is niet voldaan. Tot 18 april 1996 heeft belanghebbende een gemeenschappelijke huishouding gevoerd met erflater en een op genoemde datum overleden broer van erflater. Erflater, met wie belanghebbende sedert de genoemde datum een gemeenschappelijke huishouding heeft gevoerd, is overleden op 16 april 2000. Belanghebbende heeft derhalve niet ten minste vijf jaren uitsluitend met erflater een gemeenschappelijke huishouding gevoerd.

16. Aan de in art. 32, eerste lid, ten vierde, onderdeel e, in verbinding met art. 24, tweede lid, onderdeel b, Sw gestelde eisen is wel voldaan. De berekening van het verschuldigde recht heeft derhalve terecht plaats gevonden met inachtneming van de maximale vrijstelling van ƒ 293.788 behorende bij een "meerrelatie".

proceskosten:

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

beslissing:

Het Gerechtshof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan op 4 juli 2003 door mr. drs. F.J.P.M. Haas, mr. drs. A.M. van Amsterdam en mr. J.A. Monsma, in tegenwoordigheid van mr. J.H.M. Delnooz-Engels als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier, De voorzitter,

(J.H.M. Delnooz-Engels) (F.J.P.M. Haas)

De beslissing is in het openbaar uitgesproken en afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 4 juli 2003