Gerechtshof Arnhem, 16-09-2003, AL8058, 03-00454

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Belanghebbende is in het jaar 2000 woonachtig te [Z] en werkzaam bij [bedrijf A te Q]. Aan belanghebbende is door zijn werkgever in verband met het verrichten van arbeid gedurende het onderhavige jaar een personenauto ter beschikking gesteld met een cataloguswaarde van ƒ 92.950.

2. In de aangifte over het jaar 2000 heeft belanghebbende zijn belastbaar inkomen berekend op ƒ 444.585. Belanghebbende heeft in die aangifte geen bedrag ter zake van privé-gebruik van de door zijn werkgever aan hem ter beschikking gestelde personenauto aangegeven.

4. In geschil is het antwoord op de vraag of de Inspecteur terecht 20% van de cataloguswaarde ter zake van het privé-gebruik van de door de werkgever aan belanghebbende ter beschikking gestelde personenauto's bij het inkomen van belanghebbende heeft geteld. Deze vraag wordt door de Inspecteur bevestigend en door belanghebbende ontkennend beantwoord.

5. Ingevolge artikel 42, derde lid, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet) wordt, ingeval aan een belastingplichtige in verband met het verrichten van arbeid een personenauto ter beschikking is gesteld, tot de inkomsten uit arbeid gerekend ten minste het bedrag waarmee twintig percent van de catalogusprijs - met inbegrip van de omzetbelasting en vermeerderd met de belasting van personenauto's en motorrijwielen - van de auto de vergoeding welke de belastingplichtige ter zake van het gebruik, anders dan ten behoeve van het verrichten van arbeid, verschuldigd is, te boven gaat. Deze regeling is niet van toepassing indien blijkt dat de auto op jaarbasis voor minder dan 1000 kilometer voor privé-doeleinden wordt gebruikt (artikel 42, vijfde lid, van de Wet).

6. Het woord blijken in artikel 42, vijfde lid, van de Wet betekent dat volledig bewijs moet worden geleverd, dat wil zeggen dat overtuigend moet worden aangetoond en dat de zwakkere vorm van bewijs, omschreven als "aannemelijk maken" niet voldoende is.

7. Belanghebbende heeft aan de Inspecteur zijn agenda alsmede een adressenboekje overgelegd. Belanghebbende stelt dat uit de in de agenda opgenomen kilometeradministratie en vermelde plaatsen in samenhang met het adressenboekje - waaruit gemakkelijk te herleiden is welke zakelijke contacten hij heeft bezocht - voldoende heeft aangetoond dat hij met de door zijn werkgever aan hem ter beschikking gestelde personenauto uitsluitend zakelijk dan wel minder dan 1000 privé-kilometers heeft gereden.

9. Belanghebbende heeft ter zitting de door de Inspecteur genoemde voorbeelden stuk voor stuk weersproken. Zakelijk weergegeven betoogt belanghebbende:

10. Ingevolge artikel 42, vijfde lid, van de Wet geldt voor het leveren van bewijs dat minder dan 1000 kilometer privé is gereden de zogenaamde vrije bewijsleer. Het voeren van een kilometeradministratie (ook wel aangeduid als rittenstaat) is niet de enige vorm van bewijs. Belanghebbende, op wie te dezen de bewijslast rust, dient door middel van feiten en omstandigheden overtuigend aan te tonen dat hij in het onderhavige jaar, de door zijn werkgever aan hem ter beschikking gestelde personenauto voor minder dan 1000 kilometer voor privé-doeleinden heeft gebruikt doch dat houdt niet zonder meer in dat een kilometeradministratie waarin kleine onvolkomenheden voorkomen, in zijn geheel moet worden verworpen. Het door de Inspecteur onder 8. gestelde dat nu belanghebbende ervoor heeft gekozen om met behulp van zijn agenda het van hem verlangde bewijs te leveren, enige andere vorm van bewijs niet meer mogelijk is, is onjuist.

11. Naar het oordeel van het Hof toont belanghebbende met zijn zeer gedetailleerde verweer tegen de stellingen van de Inspecteur en hetgeen hij overigens heeft aangevoerd, aan dat hij de door zijn werkgever ter beschikking gestelde personenauto voor minder dan 1000 kilometer voor privé-doeleinden heeft gebruikt. Het Hof is daarbij van oordeel dat de eis van de Inspecteur dat dagelijks de beginstand van de kilometerteller genoteerd dient te worden in casu een te strenge eis is omdat uit de kilometeradministratie duidelijk is af te leiden dat de eindstand tevens de beginstand van de volgende dag vormt. Voorts heeft belanghebbende de door hem gereden routes duidelijk weergegeven en zijn de zakelijke bezoekadressen door middel van het overgelegde adressenboekje gemakkelijk ter herleiden. Met betrekking tot de afwijking van de door belanghebbende opgegeven kilometerstanden bij garagebezoeken ten opzichte van de kilometerstanden zoals deze blijken uit de agenda van belanghebbende merkt het Hof op dat deze per keer verschillen doch dat het uiteindelijke verschil tussen het eerste en laatste garagebezoek vergeleken met de kilometeradministratie van belanghebbende slechts 437 kilometer bedraagt. Ook de - door de Inspecteur niet weersproken - verklaring van belanghebbende over de onderhouds- en tankbeurten acht het Hof aannemelijk.

12. Gelet op het vorenstaande, met name nu geen van de door de Inspecteur gestelde onvolkomenheden er toe leiden dat de gereden kilometers niet zakelijk zijn en ook het verschil in de door belanghebbende en de garage geregistreerde kilometers in totaal niet 1000 kilometer of meer bedraagt, acht het Hof belanghebbende geslaagd in het bewijs dat hij de door zijn werkgever aan hem ter beschikking gestelde personenauto voor minder dan 1000 kilometer voor privé-doeleinden heeft gebruikt.

13. Het Hof verklaart het beroep gegrond.

proceskosten:

Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht die belanghebbende in verband met de behandeling van zijn beroep heeft moeten maken, zijnde € 15 voor reis- en verblijfkosten.

beslissing:

Aldus gedaan op 16 september 2003 door mr. M.C.M. de Kroon, lid van de eerste enkelvoudige belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. A.M.F. Geerling als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier, Het lid van de voormelde kamer,

(A.M.F. Geerling) (M.C.M. de Kroon)

De beslissing is in het openbaar uitgesproken en afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 16 september 2003