Gerechtshof Arnhem, 07-01-2004, AO4587, 03-00615

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Belanghebbende was van 13 januari 2001 tot en met 28 februari 2003 houder van het onderhavige motorrijtuig (een personenauto van het merk Landrover, voorzien van het kenteken [AA-00-BB]). Deel I van het kentekenbewijs stamt van 3 april 1986. Op verzoek van belanghebbende is de geldigheid van het kentekenbewijs van de personenauto met ingang van 4 mei 2001 geschorst op de voet van hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de Wegenverkeerswet 1994.

2. Op 8 oktober 2002 is bedoelde auto door een brigadier van de politie (District [Q]) aangetroffen op een - tot de openbare weg behorende - parkeerplaats aan de [a-weg te Q].

3. Ter zake hiervan heeft de Inspecteur de onderhavige naheffingsaanslag ten bedrage van € 922 vastgesteld. Daarbij heeft hij voorts - bij beschikking - een verzuimboete opgelegd van 100 percent van de nageheven belasting.

4. In zoverre belanghebbende de naheffingsaanslag bestrijdt, is zulks vergeefs. Ingevolge artikel 35, eerste lid, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: de Wet) kan, bij constatering van gebruik van de weg met een motorrijtuig tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing als bedoeld in de hiervóór onder 1 genoemde bepalingen, de motorrijtuigenbelasting immers worden nageheven. Nu het parkeren van de onderhavige auto op bedoelde parkeerplaats "gebruik van de weg" vormt in de zin van artikel 35 van de Wet (vgl. in dit verband HR 5 januari 2000, nr. 35 076, BNB 2000/85), is de onderwerpelijke naheffingsaanslag terecht aan belanghebbende opgelegd. Daarbij heeft de Inspecteur terecht de belasting berekend over een tijdsduur van vier aaneensluitende tijdvakken van drie maanden (artikel 35, tweede lid, van de Wet).

6. Voor de Inspecteur, die het opleggen van de verzuimboete heeft gegrond op artikel 37 van de Wet in verbinding met artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) en paragraaf 34, tweede lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (hierna: het Besluit), vormden deze omstandigheden geen aanleiding tot matiging - op de voet van paragraaf 44 van het Besluit - van de aan belanghebbende opgelegde boete.

7. Ingevolge artikel 67c, eerste lid, AWR kan de Inspecteur belanghebbende voor een verzuim als hier aan de orde een boete opleggen van ten hoogste € 4.537.

8. Volgens paragraaf 34, tweede lid, van het Besluit bedraagt - in gevallen als het onderhavige - de verzuimboete maximaal 100 procent van het bedrag aan belasting dat niet of gedeeltelijk niet is betaald, met een minimum van € 45 en een maximum van € 4537.

9. Het beboeten van verzuimen vormt een discretionaire bevoegdheid van de inspecteur. Voor het uitoefenen van die bevoegdheid zijn in het Besluit beleidsregels gegeven. Indien - zoals in dit geval - een belastingplichtige stelt dat en waarom toepassing van een in dat Besluit vervatte beleidsregel in zijn geval in strijd is met beginselen van behoorlijk bestuur, kan de rechter niet volstaan met te toetsen of het opleggen van een boete in overeenstemming is met die beleidsregel, maar dient hij ook te beoordelen of die beleidsregel in het concrete geval mocht worden toegepast. Dat is niet het geval indien wegens bijzondere omstandigheden het opleggen van een boete onevenredig zou zijn in verhouding tot het met het door de beleidsregel te dienen doel (vergelijk HR 26 september 2003, nr. 37911, NTFR 2003/1631).

10. Bij de beantwoording van de vraag of in dit geval een boete van 100 percent van de nageheven belasting passend en geboden is, stelt het Hof voorop dat, anders dan waarvan de Inspecteur kennelijk uitgaat, het tweede lid van paragraaf 34 van het Besluit niet ertoe dwingt bij verzuimen als het onderhavige steeds een verzuimboete van 100 percent op te leggen.

11. Voor een strenge, kennelijk door de Inspecteur voorgestane, aanpak - en dus een hoge sanctie - pleit evenwel dat misbruik van de zogenoemde schorsingsregeling dient te worden voorkomen. Niettemin dienen bij het bestraffen van dat misbruik - waarbij overigens verschillende gradaties kunnen worden onderkend - de bijzondere omstandigheden van het concrete geval niet uit het oog te worden verloren.

12. In het licht van de door belanghebbende hiervóór onder 5 genoemde omstandigheden - die door de Inspecteur niet zijn weersproken en door het Hof aannemelijk worden geacht - vormt een boete van 100% van de nageheven belasting voor het hier aan de orde zijnde verzuim naar het oordeel van het Hof een disproportionele sanctie.

13. Alle omstandigheden in aanmerking nemend, acht het Hof in dezen een boete van 50 percent van de nageheven belasting passend en geboden.

14. Het beroep van belanghebbende is in zoverre gegrond. De boete dient te worden verminderd tot een boete ten bedrage van € 461.

proceskosten:

Het Hof acht, nu van zodanige kosten niet is gebleken, geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

beslissing:

Aldus gedaan en in het openbaar uitgesproken op 7 januari 2004 door mr. Den Ouden, raadsheer, lid van de tiende enkelvoudige belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr Aalbersberg als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier, Het lid van de voormelde kamer,

([L.A. Aalbersberg) (R. den Ouden)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 7 januari 2004