Gerechtshof Arnhem, 10-03-2004, AO7443, 02/00960

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Belanghebbende dreef samen met [zijn broer] een onderneming in de vorm van een vennootschap onder firma (hierna: v.o.f.). Bij ontbinding van deze v.o.f. per 30 juni 1993 is de nog openstaande schuld van ƒ 165.000 aan [handelaar A] - kennelijk met instemming van laatstgenoemde - door belanghebbende en zijn broer ieder voor de helft overgenomen. Belanghebbende heeft de onderneming vervolgens per 1 juli 1993 samen met zijn echtgenote - eveneens in de vorm van een v.o.f. – voortgezet, waarbij de helft van de oorspronkelijke schuld, te weten ƒ 82.500 door de nieuwe v.o.f. is overgenomen.

2. Tussen 1 juli 1993 en 28 augustus 1995 is op voornoemde schuld van ƒ 82.500 via diverse betalingen in totaal ƒ 21.750 afgelost. In voornoemde periode heeft belanghebbende tevens pogingen in het werk gesteld om de schuld bij [A] af te kopen. In de loop van 1995 heeft in dat verband nog een gesprek tussen belanghebbende en de directie van [A] plaatsgevonden waarbij belanghebbende ter finale kwijting van de op dat moment openstaande schuld een bedrag van ƒ 25.000 heeft aangeboden. Dit aanbod is door [A] van de hand gewezen. Na dit gesprek is nog een klein bedrag afgelost doch na augustus 1995 hebben geen aflossingen meer plaatsgevonden. Aldus beliep de uitstaande schuld van de v.o.f. aan [A] per ultimo 1995 nog (ƒ 82.500 - ƒ 21.750) ƒ 60.750, waarvan 60% ofwel ƒ 36.450 is toe te rekenen aan belanghebbende en 40% ofwel ƒ 24.300 aan zijn echtgenote.

3. Na augustus 1995 heeft belanghebbende geen aflossingen meer verricht en zijn door [A] en na overname door [handelaar B] (eind 1995/begin 1996) geen pogingen meer ondernomen om de nog openstaande schuld te innen. Na bij een in 2001 verricht boekenonderzoek bij de v.o.f. te hebben vastgesteld dat de schuld nog steeds voor ƒ 60.750 op de balans stond en dat er sinds de laatste aflossing in augustus 1995 door de crediteur geen invorderingsactiviteiten waren ontplooid, heeft de Inspecteur de schuld wegens de civielrechtelijke oninbaarheid van de vordering op nihil gewaardeerd en het daaruit voortvloeiende voordeel tot de winst van het boekjaar 2001 gerekend.

4. In de periode tussen 1 juli 1993 en 1 januari 2001 heeft de nieuwe v.o.f. een omzet respectievelijk een winst gerealiseerd ter hoogte van de volgende bedragen:

5. In geschil is of de vordering ad ƒ 60.750 ultimo 2001 is prijsgegeven, en zo ja of sprake is van niet voor verwezenlijking vatbare rechten, zodat het daaruit voortvloeiende voordeel op de grond van artikel 3.13, eerste lid, onderdeel a, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet) is vrijgesteld.

6. De Inspecteur verdedigt dat bij het enkele oninbaar worden van de vordering wegens verjaring niet van “prijsgeven” kan worden gesproken omdat de civiele vordering nog in de vorm van een natuurlijke verbintenis voortbestaat. Met deze stelling wordt echter miskend dat blijkens artikel 3.13, eerste lid, van de Wet, het antwoord op de vraag of van prijsgeven sprake is, moet worden bezien vanuit de positie van de schuldeiser en niet vanuit de positie van de schuldenaar, en voorts dat het prijsgeven in de fiscale wetgeving een materieel criterium inhoudt dat niet noodzakelijkerwijs is gebonden aan de civielrechtelijke verjaringstermijn van een vordering.

7. Nu [A] respectievelijk [B] sinds eind augustus 1995 geen enkele poging meer hebben ondernomen om de uitstaande vordering te innen ondanks het feit dat belanghebbende en zijn echtgenote blijkens het boekenonderzoek sindsdien (definitief) met aflossen zijn gestopt, acht het Hof aannemelijk dat bedoelde vordering door de schuldeiser is prijsgegeven in de zin van artikel 3.13, eerste lid, onderdeel a, van de Wet. De eerste onder punt 5 gestelde vraag dient derhalve bevestigend te worden beantwoord.

9. Nu meerbedoelde vordering naar ’s Hofs oordeel voor verwezenlijking vatbaar was kan het voordeel ten gevolge van het prijsgeven van de daarin belichaamde rechten door de schuldeiser in het onderhavige jaar niet op de grond van artikel 3.13, eerste lid, onderdeel a, van de Wet, worden vrijgesteld en heeft de Inspecteur het daarmee overeenkomend bedrag van ƒ 60.750 terecht in de belastbare winst uit de onderneming van de v.o.f. begrepen. Naar het oordeel van het Hof kan, naar de bedoeling van de wetgever, de verjaring op grond van het civiele recht als zodanig niet worden aangemerkt als een niet voor verwezenlijking vatbaar worden van rechten, als bedoeld in vorenstaande wettelijke bepaling. Nu het jaar van eventuele belastingheffing tussen partijen niet in geschil is, is het aan belanghebbende ter zake toekomende aandeel in de winst ad ƒ 36. 450 terecht tot zijn belastbare inkomen uit werk en woning over het onderhavige jaar gerekend.

proceskosten:

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

beslissing:

Het Gerechtshof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan en in het openbaar uitgesproken op 10 maart 2004 door mr. J.P.M. Kooijmans, mr. M.C.M. de Kroon en mr. T. van Rij in tegenwoordigheid van mr. W.J.N.M. Snoijink als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier, De voorzitter,

(W.J.N.M. Snoijink) (J.P.M. Kooijmans)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 18 maart 2004