Gerechtshof Arnhem, 19-10-2004, AR5686, 03-02459

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Belanghebbende exploiteert onder de naam “[a-salon]” een onderneming. De onderneming bestaat uitsluitend uit het gelegenheid geven aan klanten om op de bij haar geïnstalleerde zogenaamde bewegingsbanken (hierna: de banken), de spieren te versterken. De voornoemde banken zijn dezelfde als die welke voor het zogenoemde “slenderen” worden gebruikt: een methode die wordt toegepast voor een combinatie van spierversteviging en gewichtsvermindering.

2. In belanghebbendes salon staat een tiental banken, die bij een normale trainingssessie alle worden gebruikt. Elk van de banken is gericht op het stimuleren van een specifieke groep van spieren en wordt elektrisch in beweging gezet. De daarop in de bank ontstane beweging deelt zich vervolgens mee aan de desbetreffende spieren van de op die bank liggende klant. De onderneming heeft ter zake deskundig personeel.

3. Belanghebbendes klanten zijn voor het overgrote deel personen die tengevolge van diverse lichamelijke klachten een (zeer) beperkte mobiliteit hebben, welke door het gebruik van de banken kan verbeteren en in bepaalde gevallen zelfs zeer sterk is verbeterd.

4. Bij brief van 29 maart 2002 heeft de Inspecteur belanghebbende desgevraagd meegedeeld dat op de door de onderneming verrichte diensten het lage BTW-tarief van toepassing is, omdat het gebruiken van de banken is aan te merken als sportbeoefening, zoals bedoeld in de bij de Wet op de omzetbelasting 1968 behorende post b. 3 van Tabel I.

5. Bij brief van 14 oktober 2002 is de Inspecteur op dit standpunt teruggekomen en heeft hij belanghebbende medegedeeld, dat op de bedoelde diensten het hoge BTW-tarief van toepassing is en voorts dat deze tariefstoepassing, gelet op het vertrouwensbeginsel, eerst met ingang van 1 januari 2003 behoeft te worden ingevoerd.

6. Belanghebbende heeft voor het tweede kwartaal van 2003 aangifte gedaan naar het lage BTW-tarief. De Inspecteur heeft de onderhavige naheffingsaanslag opgelegd ten bedrage van een bedrag van € 1.105 aan enkelvoudige belasting, welk bedrag als zodanig tussen partijen niet in geschil is.

7. Partijen verschillen van mening of het gebruiken van de banken al dan niet beschouwd moet worden als “sport-beoefening” als bedoeld in voornoemde post b. 3 van Tabel I.

8. Belanghebbende beantwoordt deze vraag bevestigend en is op grond daarvan van mening dat de desbetreffende diensten belast moeten worden naar het lage tarief, de Inspecteur beantwoordt deze vraag in tegengestelde zin en staat in dezen toepassing van het hoge tarief voor.

9. Het enkele feit dat spieren van een op de bank liggende persoon reageren op bewegingen/trillingen en dergelijke welke in de bank elektrisch zijn opgewekt, kan er niet toe leiden dat de daardoor in het lichaam ontstane reactie als beoefening van sport kan worden beschouwd. Daarvoor is onder meer nodig een zekere mate van actieve inspanning van het eigen lichaam, die bij het onderhavige gebruik van de banken niet aanwezig is.

10. Het Hof wijst erop dat uit de parlementaire geschiedenis van de onderhavige vrijstelling blijkt dat de wetgever de vrijstelling bepaaldelijk heeft ingevoerd met het oog op de bevordering van de actieve sportbeoefening. Het Hof is van oordeel, dat ook naar het spraakgebruik beoordeeld, het hiervoor omschreven gebruiken van de banken geenszins onder beoefenen van sport kan worden gebracht.

11. De Inspecteur is voorts gerechtigd een eerder door hem ingenomen standpunt te verlaten en te vervangen door een ander, zijns inziens beter, standpunt. Hij dient dan wel bij het verwezenlijken van zijn herziene opvatting jegens de belastingplichtige de beginselen van behoorlijk bestuur in acht te nemen. Dit laatste heeft de Inspecteur naar het oordeel van het Hof naar behoren gedaan door ten aanzien van belanghebbende eerst over het tweede kwartaal van het jaar 2003 daadwerkelijk het hoge tarief op de verrichte diensten toe te passen, nadat hij de wijziging van zijn standpunt reeds in het najaar van 2002 aan belanghebbende had medegedeeld.

12. Het beroep van belanghebbende is niet gegrond.

proceskosten:

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

beslissing:

Het Gerechtshof verklaart het beroep ongegrond.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier, De voorzitter,

(L.A. Aalbersberg) (N.E. Haas)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op