Gerechtshof Arnhem, 23-09-2005, AU4259, 04-01599

nr. 04/01599

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

Gronden:

1. Voor dit geding staat vast:

1.1. Belanghebbende is opgericht op 14 november 1997 en had in Nederland een vaste inrichting onder de naam Y Nederland.

1.2. In 2003 heeft belanghebbende haar activiteiten, bestaande uit de exploitatie van een internationaal transport- en expeditiebedrijf, in Nederland volledig gestaakt.

1.5. De aangifte over het tijdvak van naheffing is ingediend op 3 maart 2004 en vermeldt een af te dragen bedrag van € 28 600. Aangezien betaling daarvan uitbleef, is met dagtekening 26 april 2004 een naheffingsaanslag tot dat bedrag alsmede een verzuimboete van 10% ofwel € 2 860 opgelegd.

2. In geschil is de verzuimboete.

3.1. Door belanghebbende is als productie 1 een kopie van het aanslagbiljet overgelegd. Naar het Hof wil aannemen, geeft die kopie alleen de voorzijde van het biljet weer en niet de achterzijde, waarop de toelichting pleegt te zijn vermeld waarnaar op de voorzijde wordt verwezen. Uit de aanslaggegevens zoals die als bijlage 2 van het verweerschrift zijn overgelegd, wordt voldoende aannemelijk dat de reden van de naheffing en de boete, aldaar in code aangegeven als 67C(AWR)-23.5(BB) S, in die toelichting was opgenomen.

3.2. Zoals is beslist in het arrest van de Hoge Raad van 4 februari 2005, nr. 39 575, BNB 2005/155*, brengt de strekking van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (BBBB 1998) mee dat voor het bepalen van de rangorde van een bepaald verzuim in het kader van de in dat Besluit bedoelde verzuimenreeks, onder een voorafgaand verzuim moet worden verstaan een verzuim ter zake waarvan is meegedeeld dat bij een volgend verzuim een boete zal worden opgelegd dan wel ter zake waarvan een boete is opgelegd.

3.3. Op de Inspecteur rust volgens artikel 8:42 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) de verplichting binnen vier weken na de doorzending aan hem van het beroepschrift, de op de zaak betrekking hebbende stukken in te zenden. In de aangevallen uitspraak vermeldt de Inspecteur weliswaar dat er sprake is ‘van een derde of volgend verzuim, nu er in de zeven tijdvakken voorafgaand aan februari 2004 al eerder sprake was van betaalverzuimen’ en onderaan blad 2 van het verweerschrift vermeldt hij vier voorafgegane tijdvakken waarover de aangegeven loonbelasting te laat zou zijn afgedragen. Noch uit de onder 3.1 bedoelde code noch uit enig ander element van de toegezonden gedingstukken valt evenwel op te maken dat de Inspecteur die vier eerdere verzuimen ter kennis van belanghebbende heeft gebracht, laat staan dat hij voor één of meer ervan een verzuimboete heeft opgelegd.

3.4. Hieruit moet worden opgemaakt dat hetzij die eerdere verzuimen – het door belanghebbende erkende verzuim over het tijdvak november 2003 inbegrepen – niet zijn beboet hetzij de daarop betrekking hebbende stukken niet door de Inspecteur zijn overgelegd. Mocht dit laatste het geval zijn, dan verbindt het Hof daaraan op de voet van artikel 8:31 Awb – mede gelet op het arrest van de Hoge Raad van 1 april 2005, nr. 39 803, BNB 2005/177* – de gevolgtrekking dat het er in dit geding voor moet worden gehouden dat die eerdere verzuimen niet zijn beboet. In zoverre is de grief van belanghebbende, dat er ‘geen reden van structureel verzuim’ is, gegrond.

3.5. Het onderhavige verzuim is dus in de zin van § 23, onderdeel 2, van het BBBB 1998 een eerste verzuim. Dit wordt volgens § 23, onderdeel 5, beboet met 1 percent van de niet betaalde belasting (premie volksverzekeringen daaronder begrepen krachtens § 23, onderdeel 1).

3.6. Deze boete is op zichzelf passend te achten bij de ernst van het begane verzuim. Belanghebbende stelt noch bewijst dat bij haar alle schuld aan de te late betaling van de verschuldigde belasting/premie afwezig is. Voor een verdere matiging van de boete op grond van artikel 4:84 van de Awb in verbinding met § 44 van het BBBB 1998 vindt het Hof dan ook geen aanleiding.

(W.J.N.M. Snoijink) (J.A. Monsma)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 23 september 2005

Tenzij de Hoge Raad anders bepaalt, zal het gerechtshof deze mondelinge uitspraak vervangen door een schriftelijke. In dat geval krijgt de indiener de gelegenheid alsnog gronden voor het beroep in cassatie aan te voeren.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad worden verzocht om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.