Gerechtshof Arnhem, 26-09-2006, AY9952, 04-02139

Gerechtshof Arnhem

Proces-verbaal mondelinge uitspraak

gronden:

1. Belanghebbende is tot 31 maart 2000 in loondienst werkzaam geweest en ontving hiervoor loon uit dienstbetrekking. Gedurende de periode 1 april 2000 tot 1 februari 2002 is belanghebbende niet in loondienst werkzaam geweest. Tijdens deze periode heeft zij ook geen uitkeringen zoals genoemd in artikel 8:21 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet) ontvangen.

2. Vanaf 1 februari 2002 is belanghebbende in dienst bij de gemeente Q en geniet zij wederom loon uit dienstbetrekking. In de aangifte over het onderhavige jaar heeft belanghebbende aanspraak gemaakt op de toetrederskorting. De Inspecteur heeft de toepassing van deze korting geweigerd.

3. In geschil is of de Inspecteur terecht geen toetrederskorting ingevolge artikel 8:21 van de Wet aan belanghebbende heeft toegekend.

4. Naar het oordeel van het Hof is de onderhavige wettelijke regeling in dezen duidelijk. Nu belanghebbende in het onderhavige jaar niet aan de voorwaarden van artikel 8:21 van de Wet voldeed – hetgeen in de onderhavige zaak niet in geschil is – kon belanghebbende in zoverre geen aanspraak maken op de toetrederskorting.

5. Het voorstel tot invoering van de toetrederskorting maakte deel uit van een groter pakket maatregelen gericht op de stimulering van de arbeidsparticipatie. De wetgever heeft daarbij in eerste instantie, blijkens een persbericht, tevens gedacht aan personen in een situatie als die van belanghebbende in de periode vanaf 1 april 2000. De toetrederskorting was bedoeld om mensen die niet werkten een extra financiële stimulans te geven om de stap te zetten om (weer) te gaan werken. Uiteindelijk heeft de parlementaire behandeling ertoe geleid dat de toetrederskorting niet werd toegekend aan mensen die werkloos waren, geen uitkering ontvingen en (weer) tot de arbeidsmarkt toetraden, omdat volgens de wetgever bij deze groep de belemmeringen die zij ervaarden bij het toetreden tot de arbeidsmarkt maar deels financieel waren en de werkelijke knelpunten bij kinderopvang en scholing zaten.

6. De wetgever heeft bij het beantwoorden van de vraag of er sprake is van gelijke gevallen een ruime beoordelingsvrijheid. Daarbij dient het oordeel van de wetgever te worden geëerbiedigd tenzij dat van redelijke grond ontbloot is (zie Hoge Raad 8 juli 2005, nr. 39.870, r.o. 5.3., BNB 2005/310c). Nu in de situatie van belanghebbende – in tegenstelling tot de situatie waarbij iemand vanuit een uitkeringssituatie de arbeidsmarkt betreedt – niet kan worden gezegd dat zij door de zogenoemde armoedeval werd belemmerd tot het toetreden van de arbeidsmarkt, is er ook naar het oordeel van het Hof geen sprake van gelijke gevallen. Belanghebbendes beroep op schending van het gelijkheidsbeginsel faalt derhalve.

7. Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

proceskosten:

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

beslissing:

Het Gerechtshof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan op 26 september 2006 door mr. N.E. Haas, lid van de derde enkelvoudige belastingkamer. De beslissing is op dezelfde datum in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van mr. S.R.M. Dekker als griffier.

Waarvan opgemaakt dit proces-verbaal.

De griffier, Het lid van de voormelde kamer,

(S.R.M. Dekker) (N.E. Haas)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 26 september 2006

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.