Gerechtshof Arnhem, 14-01-2008, BC2749, 06-00272 en 06-00273

nummers 06/00272 en 06/00273

uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

de inspecteur van de Belastingdienst/P (hierna: de Inspecteur)

tegen de uitspraak van de Rechtbank Arnhem van 22 juni 2006, nummers 05/ 4595 tot en met 05/4598, in het geding tussen de Inspecteur

en

X, wonende te Z (hierna: belanghebbende)

1. De loop van het geding

1.1 Aan belanghebbende zijn over de jaren 2002 en 2003 navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar (onder meer) een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 28.572 (2002) respectievelijk € 30.991 (2003).

1.3 Belanghebbende is tegen de vier uitspraken in beroep gekomen bij de Rechtbank Arnhem (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft bij één uitspraak van 22 juni 2006 de beroepen betreffende de navorderingsaanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen gegrond verklaard, en de desbetreffende uitspraken van de Inspecteur vernietigd. De Rechtbank heeft de beroepen betreffende de navorderingsaanslagen in de WAZ ongegrond verklaard.

1.4. De Inspecteur heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld, voor zover het de navorderingsaanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen betreft. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgevonden op 5 december 2007 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen en gehoord de Inspecteur, en gemachtigde van belanghebbende, bijgestaan door belanghebbendes echtgenoot.

2. De vaststaande feiten

Het Hof verwijst voor de feiten naar hetgeen de Rechtbank hieromtrent in haar uitspraak heeft vastgesteld. Voorts stelt het Hof op grond van het verhandelde ter zitting nog het volgende vast.

De Belastingdienst heeft de aangiften inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen die belanghebbende voor de jaren 2002 en 2003 heeft ingediend, bij de aanslagregeling gevolgd zonder dat die aangiften inhoudelijk zijn beoordeeld. Het betrof beide keren een louter administratieve afdoening van de aangifte.

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.2 Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van de zitting.

4. Beoordeling van het geschil

4.1 Op grond van artikel 16, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) kan – voor zover hier van belang – indien enig feit grond oplevert voor het vermoeden dat een aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld, de Inspecteur de te weinig geheven belasting navorderen. Een feit, dat de Inspecteur bekend was of redelijkerwijs bekend had kunnen zijn, kan geen grond voor navordering opleveren, behoudens in de gevallen waarin de belastingplichtige ter zake van dit feit te kwader trouw is.

4.3 Ter zitting heeft de Inspecteur verklaard dat de onderhavige aangiften administratief – geautomatiseerd – zijn afgedaan en niet inhoudelijk zijn bekeken. De primitieve aanslagen zijn opgelegd naar de belastbare en premie-inkomens als vermeld in de aangiften. Vervolgens heeft de Inspecteur verklaard dat, als de aangiften bij de aanslagregeling wel waren ingezien, de aanslagregelende ambtenaar “zich zeker achter de oren had gekrabd”, en dat deze dan ook zeker actie had ondernomen om een en ander met betrekking tot de gebruikelijkheid van het samenwerkingsverband nader te onderzoeken.

4.4 Deze stellingname van de Inspecteur brengt naar het oordeel van het Hof mee dat de Inspecteur ook zelf van mening is dat de Inspecteur bij het met een normale zorgvuldigheid kennis nemen van de door belanghebbende ingediende aangiften, in redelijkheid aan de juistheid van de aangiften zou hebben getwijfeld, en een nader onderzoek zou hebben ingesteld alvorens de aanslagen vast te stellen. Het Hof ziet geen aanleiding voor een andere zienswijze.

4.5 De Inspecteur heeft er echter voor gekozen de onderhavige aangiften administratief – geautomatiseerd – af te doen en niet aan het oordeel van een ter zake kundige aanslagregelend ambtenaar te (doen) onderwerpen. Daarmee heeft hij het risico aanvaard dat de aangiften aangelegenheden bevatten die een nader onderzoek vereisen, doch waarvan hij door de gevolgde werkwijze geen kennis heeft kunnen nemen. Het risico van die keuze moet voor rekening van de Inspecteur blijven. De Inspecteur heeft een ambtelijk verzuim begaan doordat hij zijn onderzoeksplicht heeft verzaakt.

4.6 Ter zitting heeft de Inspecteur nog aangevoerd dat pas in een later stadium, na afloop van de bij de garagebedrijven gehouden veldtoetsonderzoeken, binnen de Belastingdienst voor aanslagregelende ambtenaren bij aangiften als deze een ‘onderzoeksplicht’ geldt. Deze omstandigheid doet echter, gezien de onder 4.3 hiervóór weergegeven expliciete verklaring van de Inspecteur, aan de onder 4.5 opgenomen conclusie niet af.

4.8 Voor zover de uitspraak van de Rechtbank de navorderingsaanslagen WAZ 2002 en 2003 betreft, kan deze als niet bestreden in stand blijven.

5. Kosten

6. Beslissing

Het Gerechtshof

- verklaart het hoger beroep gegrond,

- vernietigt de uitspraak van de Rechtbank, doch uitsluitend voor zover deze betrekking heeft op de navorderingsaanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over de jaren 2002 en 2003,

- vernietigt de uitspraken op bezwaar, voor zover deze betreffen de navorderingsaanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over de jaren 2002 en 2003,

- vermindert de navorderingsaanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2002 tot een, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 21.751.

- vermindert de navorderingsaanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2003 tot een, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 24.170 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 788,

- bevestigt de uitspraak van de Rechtbank voor het overige,

- veroordeelt de Inspecteur in de proceskosten van belanghebbende, gemaakt in de procedure voor het Hof, voor een bedrag van € 644 en wijst de Staat aan als de rechtspersoon die deze kosten moet vergoeden.

De griffier, De voorzitter,

(A.W.M. van der Waerden) (R. den Ouden)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 14 januari 2007