Gerechtshof Arnhem, 09-11-2010, BO5123, 1000110

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

de inspecteur van de Belastingdienst te P (hierna: de Inspecteur)

tegen de uitspraak van de rechtbank te Breda van 17 september 2007, nummer AWB 07/270, in het geding tussen de Inspecteur

en

X te Z (hierna: belanghebbende)

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1 Aan belanghebbende is voor het jaar 2003 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd. Bij gelijktijdig gegeven beschikking is een bedrag van € 485 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.2 Op het bezwaarschrift van belanghebbende heeft de Inspecteur bij uitspraak op bezwaar de beschikking inzake heffingsrente gehandhaafd.

1.3 Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de rechtbank te Breda (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft het beroep bij uitspraak van 17 september 2007 gegrond verklaard, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de beschikking inzake heffingsrente vernietigd.

1.4 De Inspecteur heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof te ‘s Hertogenbosch. Dit hof heeft bij uitspraak van 23 januari 2009, de uitspraak van de Rechtbank vernietigd, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de beschikking inzake heffingsrente verminderd tot een bedrag van € 204.

1.5 Op de beroepen in cassatie van belanghebbende en de staatssecretaris van Financiën heeft de Hoge Raad in zijn arrest van 5 maart 2010, nr. 09/00469, LJN BL6426, BNB 2010/152 (hierna: het verwijzingsarrest) het beroep in cassatie van belanghebbende gegrond verklaard, het beroep in cassatie van de staatssecretaris gegrond verklaard en het geding verwezen naar het Gerechtshof te Arnhem (hierna: het Hof) ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van het verwijzingsarrest.

1.6 Zowel belanghebbende als de Inspecteur heeft een zogenaamde conclusie na verwijzing ingediend.

1.7 Partijen hebben het Hof schriftelijk toestemming gegeven zonder mondelinge behandeling van de zaak uitspraak te doen. Het Hof heeft het onderzoek vervolgens op de voet van artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht gesloten.

2. De vaststaande feiten

Voor de feiten verwijst het Hof naar onderdeel 3.1 van het verwijzingsarrest alsmede naar de onderdelen 2.1 tot en met 2.9 van de uitspraak van het gerechtshof ‘s te Hertogenbosch.

3. Het geschil

Na verwijzing is uitsluitend nog in geschil of het tijdsverloop tussen de aangifte en de aanslag aanleiding geeft tot een (verdere) verlaging van de aan belanghebbende bij beschikking in rekening gebrachte heffingsrente.

4. Beoordeling van het geschil

4.1 Bij de beoordeling van het onderhavige geschil stelt het Hof voorop dat, gelet op de geformuleerde rechtsoverwegingen, ervan moet worden uitgegaan dat de Hoge Raad in het verwijzingsarrest – hoewel zulks niet in het dictum is opgenomen – de uitspraak van het gerechtshof te ’s-Hertogenbosch heeft vernietigd.

4.4.1. Wel brengt het beleid van de Belastingdienst met zich dat de Inspecteur binnen drie maanden na indiening van de aangifte door belanghebbende een nadere voorlopige aanslag had moeten opleggen om de heffingsrente te beperken. In geval van overschrijding van deze termijn van drie maanden verzet het zorgvuldigheidsbeginsel zich ertegen dat meer heffingsrente in rekening wordt gebracht dan belanghebbende verschuldigd zou zijn geweest als de Inspecteur bij het einde van deze termijn een voorlopige aanslag had opgelegd in overeenstemming met de aangifte. Dit is slechts anders indien en voor zover de overschrijding van de termijn van drie maanden niet aan de Belastingdienst te wijten is (zie HR 25 september 2009, nr. 07/13362, LJN BJ8524, BNB 2009/295).

4.4.2. Nu het Hof niet op belanghebbendes klacht over het tijdsverloop tussen de aangifte en de aanslag is ingegaan, is het beroep van belanghebbende in zoverre gegrond.

(…)

4.6. Verwijzing moet volgen voor bepaling van de hoogte van de heffingsrente met inachtneming van hetgeen in dit arrest - waaronder ook onderdeel 3.2, slotzin - is overwogen.”

4.3 Belanghebbende heeft in zijn conclusie na verwijzing betoogd dat de beschikking inzake heffingsrente dient te worden verminderd tot nihil.

4.4 Rekening houdend met het in overweging 4.4.1. van het verwijzingsarrest genoemde beleid, heeft de Inspecteur in zijn conclusie na verwijzing hetzelfde standpunt als belanghebbende ingenomen.

4.5 Het Hof zal dienovereenkomstig beslissen.

4.6 Op grond van het vorenstaande is het door de Inspecteur ingestelde hoger beroep ongegrond. De uitspraak van de Rechtbank dient te worden bevestigd.

5. Kosten

Het Hof stelt de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het hoger beroep bij het gerechtshof te ’s Hertogenbosch heeft moeten maken overeenkomstig het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) vast op € 27 aan reiskosten en € 120 aan verletkosten, ofwel in totaal op € 147. Over de door belanghebbende in beroep gemaakte proceskosten heeft de Rechtbank reeds beslist. Voor het overige is het Hof niet gebleken van kosten die volgens artikel 1 van het Besluit voor vergoeding in aanmerking komen.

6. Beslissing

De griffier, De voorzitter,

(S. Darwinkel) (R. den Ouden)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 9 november 2010.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.