Gerechtshof Arnhem, 23-11-2010, BO6929, 10-00230

nummer 10/00230

uitspraakdatum: 23 november 2010

uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

Coöperatie X te Z (hierna: belanghebbende)

tegen de uitspraak van de rechtbank Arnhem van 11 mei 2010, nummer AWB 09/3746,

in het geding tussen belanghebbende en

de inspecteur van de Belastingdienst/P (hierna: de Inspecteur)

“2.1 Eiseres exploiteert een Grow Shop te Z in de vorm van een coöperatieve vereniging. Bestuurders van de coöperatieve vereniging zijn A (voorzitter) en B (secretaris/penningmeester). Eiseres heeft geen personeelsleden in dienst. Het boekjaar is gelijk aan het kalenderjaar.

2.2 Eiseres is door verweerder in 2007 uitgenodigd om vóór 1 februari 2008 aangifte Vpb voor het jaar 2006 te doen.

2.3 Verweerder heeft op of omstreeks 25 februari 2008 eiseres aangemaand om vóór 7 maart 2008 aangifte te doen. Hierop heeft verweerder geen reactie ontvangen.

2.4 Met dagtekening 31 januari 2009 is de aanslag Vpb ambtshalve opgelegd. Die aanslag is berekend naar een belastbaar bedrag van € 23.673. Daarbij is ter zake van een derde verzuim een verzuimboete van € 567 opgelegd en aan heffingsrente € 772 in rekening gebracht.

2.6 Verweerder heeft eiseres bij brief van 24 februari 2009 om een nadere onderbouwing van de posten voorraden, kapitaal bestuur, autokosten, huur en reklame gevraagd.

2.7 Hierop heeft eiseres een drietal overzichten aan verweerder verstrekt, te weten een overzicht met het opschrift Balans 2006 X, een overzicht met het opschrift Grootboek overzicht en een overzicht met het opschrift Saldibalans t/m periode 01 van boekjaar 1960.

2.8 Bij brief van 28 april 2009 heeft verweerder in reactie daarop aan gemachtigde van eiseres onder meer het volgende medegedeeld:

2.9 Bij brief van 20 mei 2009 schrijft verweerder aan gemachtigde van eiseres in vervolg op de onder 2.8 geciteerde brief:

“(…) U heeft een aantal grootboekrekeningen toegezonden. Ik heb echter niet de gevraagde onderbouwing van de autokosten en geen facturen huur en reclame ontvangen. Ook heb ik geen grootboekrekening kapitaal bestuur ontvangen. Graag ontvang ik deze gegevens alsnog. (…)”.

2.10 Eiseres heeft nadien aan verweerder een handgeschreven saldibalans overgelegd. Naar aanleiding daarvan schrijft verweerder bij brief van 6 juli 2009 het volgende:

2.11 Verweerder heeft bij de bestreden uitspraak op bezwaar de aanslag dienovereenkomstig verlaagd.

2.13 In 2005 is ter zake van huur € 2.500 ten laste van het resultaat gebracht.”

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Uitgaande van de door haar vastgestelde – en door belanghebbende in hoger beroep niet bestreden – feiten dat belanghebbende is uitgenodigd tot het doen van aangifte voor de vennootschapsbelasting 2006 en dat belanghebbende die aangifte niet, ook niet na daartoe te zijn aangemaand, heeft ingediend, heeft de Rechtbank naar het oordeel van het Hof terecht geconcludeerd dat belanghebbende de vereiste aangifte als bedoeld in artikel 27e, aanhef en onder a, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen niet heeft gedaan. Dit brengt te dezen een verzwaring van de bewijslast mee, zodat belanghebbende overtuigend dient aan te tonen dat het vastgestelde belastbare bedrag van € 18.784 onjuist is.

4.2. De omstandigheid dat hier sprake is van een zogenoemde verzwaring van de bewijslast, ontslaat de Inspecteur niet van de op hem rustende verplichting het belastbare bedrag op redelijke wijze te schatten. Hij mag niet naar willekeur handelen. Gelijk de Rechtbank heeft overwogen, kan naar het oordeel van het Hof niet worden gezegd dat de Inspecteur bij het vaststellen van het belastbare bedrag van € 18.784 willekeurig te werk is gegaan. De Inspecteur heeft immers de door belanghebbende in bezwaar aangeleverde jaarstukken tot uitgangspunt genomen. Dat de Inspecteur van de door belanghebbende – aanvankelijk – geclaimde kostenaftrek van € 38.182 een bedrag van € 26.096 heeft aanvaard, kan niet als onredelijk worden bestempeld. Het is immers aan een belastingplichtige zijn aanspraak op een aftrekpost te onderbouwen, indien een inspecteur zulks verlangt. Door van de niet in aftrek aanvaarde posten een onderbouwing te verlangen, heeft de Inspecteur naar het oordeel van het Hof dan ook niet naar willekeur gehandeld. De berekening van het bedrag van € 18.784 kan derhalve de redelijkheidstoets doorstaan.

4.3. Zoals gezegd, dient belanghebbende overtuigend aan te tonen dat het nader vastgestelde belastbare bedrag van € 18.784 onjuist is.

4.4. Bij de beoordeling van de vraag of belanghebbende aan de op haar rustende – verzwaarde – bewijslast heeft voldaan, stelt het Hof voorop dat de omstandigheid dat belanghebbende in deze procedure zonder enige toelichting twee verschillende resultatenrekeningen en balansen met betrekking tot het jaar 2006 heeft overgelegd – aanvankelijk verantwoordde zij een positief resultaat van € 1.991 en later een negatief resultaat van € 12.733 – haar geloofwaardigheid, en daarmee haar bewijspositie, te dezen niet ten goede komt. Voorts dient te worden opgemerkt dat de door belanghebbende in deze procedure overgelegde stukken een zeer rommelige indruk maken, waardoor het zicht op het antwoord op de vraag of belanghebbende recht heeft op de door haar geclaimde aftrekposten wordt bemoeilijkt.

4.5. De Inspecteur heeft met betrekking tot de door hem niet in aftrek aanvaarde posten gesteld dat niet duidelijk is tot welke bedragen uitgaven door belanghebbende zijn gedaan en dat de opgevoerde kosten een zakelijk karakter ontberen. In deze procedure ligt het op de weg van belanghebbende overtuigend aan te tonen dat de door haar gestelde uitgaven zijn gedaan en dat zij een zakelijk karakter dragen, dat wil zeggen dat zij zijn gedaan met het oog op de zakelijke belangen van de onderneming. Indien belanghebbende hierin slaagt, kunnen zij als ondernemingskosten in aanmerking worden genomen.

4.6. Met betrekking tot de autokosten is het Hof van oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt, laat staan overtuigend heeft aangetoond, dat zij deze kosten tot het gestelde bedrag heeft gemaakt met het oog op de zakelijke belangen van de onderneming. De door belanghebbende overgelegde facturen van autobedrijf C en bandeninzameling H en de benzinebonnen, zijn daartoe niet toereikend, aangezien uit die stukken niet kan worden opgemaakt of het uitgaven betreffen die zijn gedaan met het oog op de zakelijke belangen van de onderneming van belanghebbende. Benadrukt zij dat de auto niet behoort tot het ondernemingsvermogen van belanghebbende. Voor zover belanghebbendes gemachtigde met zijn stelling dat “alle klanten van ons kantoor die benzine contant betalen, mogen deze bedragen in mindering brengen op het bedrijfsresultaat” een beroep doet op schending van het gelijkheidsbeginsel, faalt dat beroep. Belanghebbendes gemachtigde heeft zijn stelling immers niet onderbouwd met feitelijke gegevens die voor de beoordeling ervan vereist zijn.

4.7. Met betrekking tot de administratiekosten – die aanvankelijk, in de eerste resultatenrekening, door belanghebbende op € 1.500 waren becijferd en thans kennelijk, in de tweede resultatenrekening, op € 1.256 – heeft belanghebbende geen enkel stuk overgelegd waaruit de juistheid van de aftrek van die kosten blijkt. Mitsdien kan niet worden gezegd dat belanghebbende overtuigend heeft aangetoond dat zij recht heeft op de geclaimde aftrek ter zake van administratiekosten.

4.8. Met betrekking tot de huurpenningen geldt dat belanghebbende dienaangaande in de eerste resultatenrekening een bedrag van € 6.000 heeft opgevoerd en in de tweede resultatenrekening een bedrag van € 4.000. De Inspecteur heeft gesteld dat een bedrag van € 2.500 – overeenkomstig het bedrag dat in 2005 door belanghebbende aan huur is voldaan en conform de beslissing van de Rechtbank – als zakelijke huur ten laste van het resultaat kan worden gebracht. In het licht van de in 2005 betaalde huurprijs van € 2.500 en de omstandigheid dat de verhuurder een aan de voorzitter van belanghebbende gelieerde partij is, is belanghebbende naar het oordeel van het Hof niet erin geslaagd overtuigend aan te tonen dat een ten opzichte van 2005 aanzienlijk afwijkende, hogere huurprijs als zakelijk kan worden bestempeld. De in hoger beroep overgelegde, niet-ondertekende huurovereenkomst en de betalingskwitanties ten bedrage van in totaal € 4.000, doen hieraan niet af, aangezien die stukken geen licht werpen op de zakelijkheid van de gestelde huursom. Dat belanghebbende recht heeft op een aftrek ter zake van betaalde huurpenningen tot een hoger bedrag dan het door de Inspecteur geaccepteerde bedrag van € 2.500 heeft zij niet doen blijken. Uit het zo-even overwogene volgt de conclusie dat belanghebbende recht heeft op een kostenaftrek ter zake van huur ten bedrage van € 2.500.

4.9. Blijkens het proces-verbaal van de zitting bij de Rechtbank heeft de Inspecteur met betrekking tot de reclamekosten kennelijk nader het standpunt ingenomen dat belanghebbende recht heeft op aftrek van de door haar geclaimde kosten ten bedrage van € 1.874. In haar tweede resultatenrekening bepleit belanghebbende in dit verband kennelijk een aftrek van € 2.750. Voor het verschil tussen de twee genoemde bedragen heeft belanghebbende echter geen bewijs bijgebracht, zodat niet kan worden gezegd dat zij een aftrek tot een bedrag van € 2.750 overtuigend heeft aangetoond.

4.10. De Inspecteur heeft zich met betrekking tot de huurkosten van € 2.500 en de reclamekosten van € 1.874 beroepen op toepassing van het leerstuk van de zogenoemde interne compensatie.

4.11. Dit leerstuk houdt in dat wanneer een belastingplichtige in beroep of hoger beroep een aanslag op een bepaald punt bestrijdt, het de inspecteur vrijstaat andere elementen van de aanslag aan de orde te stellen en op grond daarvan het standpunt in te nemen dat de aanslag, hoewel mogelijk op het bestreden punt onjuist, toch niet te hoog is vastgesteld.

4.12. Hier heeft de Inspecteur – reeds bij de Rechtbank – het standpunt ingenomen dat de aanslag, hoewel belanghebbende gelijk heeft met betrekking tot de reclamekosten en (ten dele; tot € 2.500) met betrekking tot de huurpenningen, toch niet te hoog is vastgesteld. Daarbij beroept hij zich erop dat het bij het vaststellen van de aanslag in aanmerking genomen bedrag aan aanwezige voorraden per 31 december 2006 te laag is geweest. In plaats van € 25.000 aan voorraden, had, zo blijkt – aldus de Inspecteur – uit de door belanghebbende overgelegde voorraadlijst, een bedrag van € 31.348 in aanmerking moeten worden genomen. Dit betekent, aldus nog steeds de Inspecteur, dat de in aanmerking genomen inkoopwaarde van de omzet met ongeveer € 6.000 is overschat. De bedragen van de reclamekosten ( € 1.874) en de huurpenningen (€ 2.500) vallen hiertegen weg.

4.13. Belanghebbende betwist niet dat de voorraad ultimo 1996 € 31.348 bedroeg. Belanghebbende is evenwel van mening dat hierop een afboeking dient plaats te vinden van 20 percent wegens ‘onverkoopbare artikelen’. De Inspecteur heeft zulks bestreden. Naar het oordeel van het Hof heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt , laat staan overtuigend aangetoond dat de marktwaarde van de voorraden per 31 december 2006 lager was dan het bedrag van € 31.348. Voor een afwaardering als door belanghebbende bepleit, bestaat dan ook geen grond. Voorts zij nog opgemerkt dat de vermelding in de tweede overgelegde balans van een bedrag van € 22.000 aan op 31 december 2006 aanwezige voorraden op geen enkele wijze is onderbouwd door belanghebbende, zodat hieraan dient te worden voorbijgegaan.

4.14. Een en ander betekent dat de Inspecteur bij het vaststellen van de aanslag van een te hoge inkoopwaarde van de omzet is uitgegaan – ongeveer € 6.000 – en dat hij zich in dit verband met vrucht kan beroepen op toepassing van interne compensatie. Dit betekent dat de reclamekosten van € 1.874 en de huurpenningen van € 2.500 niet tot een verlaging van het vastgestelde belastbare bedrag van € 18.784 leiden. Hetgeen belanghebbende overigens nog in deze procedure heeft aangevoerd, dwingt evenmin tot die conclusie.

4.15. Met betrekking tot de verzuimboete heeft belanghebbende geen grieven aangevoerd. Het Hof is ambtshalve niet gebleken dat die boete ten onrechte is opgelegd. Het Hof acht deze boete in dit geval ook passend en geboden.

4.16. Met betrekking tot de heffingsrente heeft belanghebbende evenmin zelfstandige grieven aangevoerd. Nu het belastbare bedrag van € 18.784 in stand blijft, bestaat in zoverre geen grond de in rekening gebrachte heffingsrente te verminderen. Ook overigens is niet gebleken dat de heffingsrente ten onrechte in rekening is gebracht.

4.17. Het hoger beroep van belanghebbende is ongegrond.

De griffier, De voorzitter,

(A. Vellema) (R. den Ouden)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op:

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.