Gerechtshof Arnhem, 19-06-2012, BW9472, 11/00647 tot en met 11/00651

nummers 11/00647 tot en met 11/00651

uitspraakdatum: 19 juni 2012

Uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

X te Z (hierna: belanghebbende)

tegen de uitspraak van de rechtbank Arnhem van 1 september 2011, nummers AWB 10/2013, 10/2073, 10/2074, 10/2491 en 10/1985

in het geschil tussen belanghebbende

en

de inspecteur van de Belastingdienst/Oost/kantoor Almelo (hierna: de Inspecteur)

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1 Aan belanghebbende is voor het jaar 2002 een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 38.646 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 273. Hierbij is bij beschikking een bedrag van € 2.568 aan heffingsrente in rekening gebracht. Bij afzonderlijke beschikking is een boete opgelegd van € 6.768. Verder is voor het jaar 2002 een navorderingsaanslag Premie Wet arbeidsongeschiktheids¬verzekering zelfstandigen (hierna: WAZ) opgelegd, berekend naar een grondslag van € 24.958. Hierbij is bij beschikking een bedrag van € 480 aan heffingsrente in rekening gebracht. Bij afzonderlijke beschikking is een boete opgelegd van € 1.012.

1.2 Aan belanghebbende is voor het jaar 2003 een navorderingsaanslag in de IB/PVV opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 28.329. Hierbij is bij beschikking een bedrag van € 1.384 aan heffingsrente in rekening gebracht. Bij afzonderlijke beschikking is een boete opgelegd van € 3.602. Verder is voor het jaar 2003 een navorderingsaanslag Premie WAZ opgelegd, berekend naar een grondslag van € 16.743. Hierbij is bij beschikking een bedrag van € 282 aan heffingsrente in rekening gebracht. Bij afzonderlijke beschikking is een boete opgelegd van € 678.

1.3 Aan belanghebbende is voor het jaar 2004 een aanslag in de IB/PVV opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 136.426 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 1.643. Hierbij is bij beschikking een bedrag van € 8.823 aan heffingsrente in rekening gebracht. Bij afzonderlijke beschikking is een boete opgelegd van € 21.247.

1.4 Op bezwaarschriften van belanghebbende is de Inspecteur bij uitspraken op bezwaar van 9 april 2010 gedeeltelijk tegemoetgekomen aan de bezwaren. Daarbij is de navorderingsaanslag IB/PVV 2002 verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 25.195 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 273. De beschikking heffingsrente is verminderd tot € 1.353 en de vergrijpboete verminderd tot € 3.087. De navorderingsaanslag Premie WAZ 2002 is verminderd tot een berekend naar een grondslag van € 11.718. De daarbij opgelegde beschikking heffingsrente is verminderd tot € 225 en de vergrijpboete is verminderd tot € 474. De navorderingsaanslag IB/PVV 2003 is verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van 15.976, waarbij de beschikking heffingsrente is verminderd tot € 466 en de boetebeschikking is verminderd tot € 1.215. De navorderingsaanslag Premie WAZ 2003 is verminderd tot een berekend naar een grondslag van € 4.390. De daarbij opgelegde beschikking heffingsrente is verminderd tot € 73 en de vergrijpboete is verminderd tot € 177. De aanslag IB/PVV 2004 is verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 114.832 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 1.643. De beschikking heffingsrente is verminderd tot € 7.061 en de vergrijpboete verminderd tot € 13.304.

1.5 Belanghebbende is tegen die uitspraken in beroep gekomen bij de rechtbank Arnhem (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft de beroepen bij uitspraak van 1 september 2011 gegrond verklaard en de uitspraken op bezwaar met betrekking tot de boetebeschikkingen wegens schending van de redelijke termijn vernietigd en verminderd tot € 2.623 (IB/PVV 2002), € 402 (WAZ 2002), € 1.032 (IB/PVV 2003), € 150 (WAZ 2003) en € 11.308 (IB/PVV 2004). De Rechtbank heeft, naar het Hof begrijpt, de beroepen voor zover gericht tegen de uitspraken op bezwaar met betrekking tot de heffingsrente en de (navorderings)aanslagen ongegrond verklaard.

1.6 Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.7 Tot de stukken van het geding behoren, naast de hiervoor vermelde stukken, de van de Rechtbank ontvangen dossiers die op deze zaken betrekking hebben alsmede alle stukken die nadien, al dan niet met bijlagen, door partijen in hoger beroep zijn overgelegd.

1.8 Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 27 maart 2012 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen en gehoord belanghebbende alsmede de Inspecteur.

1.8 Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. De feiten

Voor de feiten verwijst het Hof naar de door de Rechtbank vastgestelde feiten (waarbij eiser dient te worden gelezen als belanghebbende en verweerder als de Inspecteur).

“2.1 Eiser is directeur en enig aandeelhouder van A Holding B.V. Deze vennootschap houdt in de onderhavige jaren alle aandelen in Assurantiekantoor B B.V., die een verzekeringsportefeuille exploiteert. In 2001 is eiser een eenmanszaak begonnen onder de naam C Rechtspraktijk (thans: C Juridische Diensten; hierna: C), een onderneming die diensten aanbiedt op het gebied van juridische bijstand bij het verkrijgen en afhandelen van schadeclaims.

2.2 In 2007 is bij eiser een boekenonderzoek ingesteld naar, voor zover thans van belang, de aanvaardbaarheid van de aangiften IB/PVV 2002 tot en met 2004. De resultaten van dit onderzoek zijn neergelegd in een rapport van 14 april 2008. Daarin is onder meer het volgende vermeld:

Per 1 juli 2005 is Assurantiekantoor B B.V. een samenwerking aangegaan met D Assurantiën. Hierbij zijn alle activiteiten, de verzekeringsportefeuille en het personeel, overgegaan naar de nieuw opgerichte onderneming “B D B.V.”. Belastingplichtige is thans niet meer werkzaam binnen deze onderneming. Door deze fusie zijn de activiteiten binnen C op het gebied van juridische dienstverlening en het behandelen van schadegevallen geheel stil komen te liggen. Als gevolg hiervan is belastingplichtige per 1 juli 2005 met nieuwe activiteiten binnen C begonnen. Deze activiteiten bestaan uit het uitlenen van kennis en bevoegdheden op het gebied van financiële dienstverlening aan bedrijven die hier tijdelijk niet over kunnen beschikken. Hiervoor is één van de twee juristen in loondienst gebleven.

(…)

In de jaren 2001 tot en met 2003 werden geen omzetfacturen uitgeschreven. Het verschil tussen de ontvangen schadeclaims en de doorbetaalde claims van cliënten van Assurantiekantoor B B.V., werd achteraf via een voorafgaande journaalpost door de adviseur als omzet geboekt.

(…)

10 Slotopmerkingen

(…)

(…)”

2.3 Naar aanleiding van het rapport heeft verweerder de onderhavige (navorderings)aanslagen IB/PVV en WAZ opgelegd alsmede boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente.

2.4 Hiertegen heeft eiser tijdig bezwaar gemaakt. Na daartoe in de gelegenheid te zijn gesteld door verweerder, heeft eiser de loonkosten van C nader onderbouwd door toezending van facturenoverzichten en kopieën van facturen.

2.5 Op 30 oktober 2008 is eiser gehoord omtrent het bezwaar. Van het horen is een verslag gemaakt.

2.6 Naar aanleiding van de bezwaren is verweerder op verschillende onderdelen daaraan tegemoet gekomen. Ten aanzien van de loonkosten heeft verweerder die kosten tot een bedrag van € 20.000 per jaar als zakelijk aangemerkt.”

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1 In geschil is de vraag of de correcties zoals deze na uitspraak op bezwaar zijn gehandhaafd en de vergrijpboetes terecht zijn opgelegd. Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend, de Inspecteur bevestigend.

3.2 Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van de zitting.

4. Beoordeling van het geschil

4.1 Partijen zijn verdeeld over de vraag of, en zo ja in welke mate, de door belanghebbende opgevoerde loonkosten verband houden met de door belanghebbende gedreven onderneming en de vraag in hoeverre belanghebbende een pleitbaar standpunt had door in de aangiftes deze loonkosten op te voeren.

4.2 Gelet op de gemotiveerde betwisting door de Inspecteur heeft belanghebbende, op wie de bewijslast rust, niet aannemelijk gemaakt dat meer loonkosten dan die welke door de Inspecteur zijn aanvaard hun oorzaak vinden in de door belanghebbende gedreven onderneming onder de naam C. Het Hof wijst er daarbij op dat de personeelsleden vóór 2001 voornamelijk werkzaamheden verrichtten voor B B.V en dat slechts een fractie van de gewerkte en uitbetaalde uren hebben geleid tot omzet bij C. Belanghebbende heeft weliswaar aangevoerd dat bij het opstarten van de onderneming van C veel uren zijn gewerkt welke niet tot omzet hebben geleid, doch naar het oordeel van het Hof heeft hij zulks, gelet op de betwisting door de Inspecteur, op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt. Naar ’s Hofs oordeel moet het aldus ervoor worden gehouden dat, net als vóór 2002, de in de onderhavige jaren door belanghebbende opgevoerde loonkosten in aanzienlijke mate zien op werkzaamheden verricht ten behoeve van B B.V. Dit oordeel impliceert dat belanghebbende, door deze loonkosten desondanks tot het door hem opgevoerde bedrag als kosten van zijn onderneming in de aangiftes op te nemen, hierbij willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat de aangifte op dit punt onjuist was. Derhalve is het aan het (voorwaardelijk) opzet van belanghebbende te wijten dat tot een onjuist bedrag aangifte is gedaan.

4.3 Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. Nu het Hof ook overigens niet is gebleken dat de bepalingen met betrekking tot de heffingsrente onjuist zijn toegepast, is het beroep in zoverre ongegrond.

slotsom

Op grond van het vorenstaande zijn de hoger beroepen van belanghebbende ongegrond. Het Hof zal de uitspraak van de Rechtbank bevestigen.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling.

6. Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is gedaan door mr. R.A.V. Boxem, voorzitter, mr. J. van de Merwe en mr. A.A. Fase, in tegenwoordigheid van mr. J.L.M. Egberts als griffier.

De beslissing is op 19 juni 2012 in het openbaar uitgesproken.

De griffier, De voorzitter,

(J.L.M. Egberts) (R.A.V. Boxem)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op