Gerechtshof Arnhem, 23-10-2012, BY1918, 12-00241

Uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

X te Z

de inspecteur van de Belastingdienst/P (hierna:de Inspecteur).

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1 Aan belanghebbende is voor het jaar 2008 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 43.193. Aan heffingsrente is daarbij een bedrag van € 437 in rekening gebracht.

1.2 Op het bezwaarschrift van belanghebbende heeft de Inspecteur bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar de aanslag en de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

1.3 Belanghebbende is tegen die uitspraken in beroep gekomen bij de rechtbank Arnhem (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft het beroep bij uitspraak van 5 april 2012 ongegrond verklaard.

1.5 Tot de stukken van het geding behoren, naast de hiervoor vermelde stukken, het van de Rechtbank ontvangen dossier dat op deze zaak betrekking heeft alsmede alle stukken die nadien, al dan niet met bijlagen, door partijen in hoger beroep zijn overgelegd.

1.6 Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 oktober 2012 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.7 Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. De vaststaande feiten

2.1 Belanghebbende is vanaf begin jaren negentig van de vorige eeuw werkzaam geweest als leraar.

2.2 Belanghebbende is vanaf die periode ook actief met een detailhandel in (onderdelen van) (brom)fietsen (hierna: de fietsenhandel).

2.3 Belanghebbende is op 12 januari 2001 in het kader van de WAO voor 80% tot 100% arbeidsongeschikt verklaard. Medio 2006 heeft er een herkeuring plaatsgevonden, waarna hij voor 65% tot 80% arbeidsongeschikt is verklaard.

2.4 Vanaf 2001 tot op heden is de fietsenhandel louter verliesgevend geweest. Vanaf 2003 heeft de Inspecteur de fietsenhandel niet langer als een bron van inkomen aangemerkt.

2.5 Tot 2007 was de fietsenhandel gevestigd aan de a-straat 1 te Z. In 2008 heeft belanghebbende zijn voorraad – gedwongen - verplaatst naar een bedrijfsruimte aan de b-straat te Z. Het gemeentebestuur heeft geen toestemming gegeven om vanuit dit pand verkoopactiviteiten te verrichten. Uit een door de Inspecteur overgelegd overzicht blijkt dat in de aangiften omzetbelasting met betrekking tot het jaar 2008 geen omzet en geen verschuldigde omzetbelasting is aangegeven.

2.6 Vanaf juni 2008 vervulde belanghebbende in het kader van een re-integratietraject een deeltijdbaan in dienstbetrekking in Q. Hij reisde daarvoor per auto vanuit zijn woonplaats naar Q.

2.7 Belanghebbende heeft in de bij de onderwerpelijke aangifte meegezonden verlies- en winstrekening melding gemaakt van € 13.500 aan huurkosten. In de aangifte zelf heeft hij als winst uit onderneming een bedrag van negatief € 10.018 aangegeven. Dit bedrag bestaat uit zelfstandigenaftrek ter grootte van € 11.131 en een vermindering daarvan met € 1.113 in verband met de toepassing van de zogenoemde MKB-winstvrijstelling. Tevens heeft hij ter zake van reiskosten, gemaakt in verband met woon-werkverkeer, een reisaftrek van € 852 toegepast.

2.8 De Inspecteur heeft bij het vaststellen van de onderhavige aanslag de winst uit onderneming en de reisaftrek gecorrigeerd.

2.9 Het tegen deze aanslag gerichte bezwaar is door de Inspecteur afgewezen. Hiertegen is door belanghebbende zonder succes beroep ingesteld bij de Rechtbank. Tegen deze uitspraak van de Rechtbank richt zich het onderhavige hoger beroep.

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1 In geschil is of de onderwerpelijke aanslag tot een te hoog bedrag is vastgesteld.

3.3 De Inspecteur is van mening dat de fietsenhandel geen bron van inkomen vormt en dat daarom geen recht bestaat op toepassing van de zelfstandigenaftrek en de MKB-winstvrijstelling. Hij bestrijdt niet dat voldaan is aan de benodigde 1225 uren in relatie tot het zogenoemde “urencriterium”. Ten aanzien van de reisaftrek is de Inspecteur van mening dat de correctie terecht is aangebracht omdat niet met openbaar vervoer is gereisd.

3.4 Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van de zitting.

3.5 Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraken van de Rechtbank, die van de Inspecteur en tot vermindering van de aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 32.323.

3.6 De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

4. Beoordeling van het geschil

4.2 Wil er sprake kunnen zijn van een onderneming in fiscale zin, dan dient vooreerst sprake te zijn van een bron van inkomen. Volgens vaste jurisprudentie moet daarvoor voldaan zijn aan een drietal cumulatieve voorwaarden, te weten: deelname aan het economische verkeer, een (subjectief) oogmerk om voordeel te behalen en een (objectieve) verwachting dat het voordeel ook redelijkerwijs kan worden behaald.

4.4 Nu belanghebbende – desgevraagd - heeft bevestigd dat er in onderhavig jaar en ook in de jaren daarna tot op de dag van vandaag met de fietsactiviteiten geen omzet is gerealiseerd en ook overigens niet is gebleken dat er een reële verwachting is dat dit op een overzienbare termijn zal veranderen, is het Hof van oordeel dat redelijkerwijs niet is te verwachten dat belanghebbende met zijn fietsenhandel duurzaam positieve resultaten zal kunnen behalen. Dit oordeel vindt overigens zijn bevestiging in de behaalde negatieve resultaten in de jaren 2001 tot en met 2007. In dit verband verdient opmerking dat, zoals de Hoge Raad in zijn arrest van 24 juni 2011, nr. 10/01299, LJN BP5707, BNB 2011/246, heeft overwogen, ook feiten en omstandigheden van andere jaren een licht kunnen werpen op het antwoord op de vraag of in het betreffende jaar sprake is van een objectieve voordeelsverwachting en deze derhalve mede in aanmerking mogen worden genomen bij de beoordeling van de vraag of er sprake is van een objectieve voordeelsverwachting. Dat, aldus belanghebbende, de gemeente Z aan hem geen (tijdelijke) vergunning heeft afgegeven voor legale verkoop en reparatie vanuit de bedrijfsruimte aan de b-straat doet aan voorgaand oordeel niet af.

4.5 Het in 4.4 overwogene heeft tot gevolg dat niet aan alle bronvereisten is voldaan en dat de fietsenhandel in 2008 niet als een bron van inkomen is te beschouwen. Gelet hierop is de fietsenhandel geen (objectieve) onderneming in de zin van de wet IB en kan belanghebbende derhalve ook niet als ondernemer worden aangemerkt, zodat er geen recht bestaat op toepassing van de zelfstandigenaftrek en de MKB-winstvrijstelling. Het gelijk is in zoverre aan de Inspecteur.

4.7 Aangezien belanghebbende in 2008 met zijn auto en derhalve niet met het openbaar vervoer naar zijn werk in Q is gereisd komt hij niet in aanmerking voor toepassing van de reisaftrek. Dat verplaatsing per openbaar vervoer, aldus belanghebbende, onmogelijk was in verband met de tijdsduur en de verplaatsingssnelheid van belanghebbende, maakt dit oordeel niet anders. De Inspecteur heeft derhalve ook deze correctie terecht aangebracht.

4.8 Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. Nu het Hof ook overigens niet is gebleken dat de bepalingen met betrekking tot de heffingsrente onjuist zijn toegepast, is het beroep ook in zoverre ongegrond.

slotsom

Op grond van het vorenstaande is het hoger beroep ongegrond.

5. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

6. Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is gedaan door mr. A.J. Kromhout, voorzitter, mr. R. den Ouden en mr. M.G.J.M. van Kempen, in tegenwoordigheid van mr. J.H. Riethorst als griffier.

De beslissing is op 23 oktober 2012 in het openbaar uitgesproken.

De griffier, De voorzitter,

(J.H. Riethorst) (A.J. Kromhout)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op:

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.