Gerechtshof Arnhem, 30-10-2012, BY3251, 11-00792

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

X te Z (hierna: belanghebbende)

tegen de uitspraak van de rechtbank Arnhem van 31 oktobter 2011, nummers AWB 11/4126 en AWB 11/4137, in het geding tussen belanghebbende en

de ontvanger van de Belastingdienst te P (hierna: de Ontvanger).

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1 Belanghebbende is bij beschikking van 15 april 2010 door de Ontvanger aansprakelijk gesteld voor niet betaalde loonheffing en daarbij opgelegde vergrijpboetes over de tijdvakken mei 2009 tot en met januari 2010 ten name van A BV, ten bedrage van in totaal € 330.494.

1.2 Op het bezwaarschrift van belanghebbende heeft de Ontvanger bij uitspraak op bezwaar belanghebbende niet-ontvankelijk verklaard in zijn bezwaar.

1.3 Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de rechtbank Arnhem (hierna: de Rechtbank). Belanghebbende heeft daarnaast de voorzieningenrechter van de Rechtbank verzocht een voorlopige voorziening te treffen. De Rechtbank heeft het beroep en het verzoek bij uitspraak op de voet van artikel 8:86, eerste lid van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) afgedaan, waarbij de Rechtbank het verzoek heeft afgewezen en het beroep ongegrond verklaard heeft.

1.4 Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. De Ontvanger heeft een verweerschrift ingediend.

1.5 Tot de stukken van het geding behoren, naast de hiervoor vermelde stukken, het van de Rechtbank ontvangen dossier dat op deze zaak betrekking heeft alsmede alle stukken die nadien, al dan niet met bijlagen, door partijen in hoger beroep zijn overgelegd.

1.6 Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 15 augustus 2012 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen en gehoord B, namens de Ontvanger, bijgestaan door [ ]. Belanghebbende en zijn gemachtigde zijn met bericht van verhindering niet verschenen aan het Hof.

1.7 Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. De vaststaande feiten

2.1 De Ontvanger heeft op 3 maart 2010 een onderzoek ingesteld bij A B.V. (hierna: de BV) in het kader van bestuurdersaansprakelijkheid ex artikel 36 van de Invorderingswet 1990. De resultaten van het onderzoek zijn neergelegd in een rapport van 13 april 2010.

2.2 De Ontvanger heeft belanghebbende bij beschikking van 15 april 2010 aansprakelijk gesteld. De aansprakelijkstelling is geschied door middel van een aangetekende brief gericht aan belanghebbende op het adres a-straat 1 te Q, alwaar belanghebbende, blijkens de gemeentelijke basisadministratie, zou wonen.

2.3 De Ontvanger heeft de beschikking, toen de aangetekende brief in de ongeopende enveloppe retour werd ontvangen, opnieuw aangetekend verzonden maar nu naar het adres b-straat 1 te R. Deze brief is niet retour gekomen.

2.4 Op 14 juni 2010 heeft een bespreking plaatsgevonden waarbij belanghebbende, zijn toenmalige gemachtigde C, alsmede B en D namens de Ontvanger aanwezig waren. In de ambtsedige verklaring van 14 oktober 2011, ondertekend door B en D, is onder meer vermeld:

2.5 De huidige gemachtigde van belanghebbende heeft op 5 september 2011 bezwaar gemaakt tegen de aansprakelijkstelling. In deze brief is vermeld dat belanghebbende hem een hernieuwd bevel tot betaling van 25 augustus 2011 heeft overhandigd, alsmede een door de Ontvanger ingediend verzoekschrift tot faillietverklaring. Uit de stukken leidt de gemachtigde af dat de Ontvanger van oordeel is dat belanghebbende een opeisbare schuld aan de Ontvanger heeft wegens aansprakelijkstelling. Belanghebbende heeft echter aangegeven geen aansprakelijkstelling te kennen.

2.6 Hierop heeft de Ontvanger bij brief van 7 september 2011 gereageerd. In deze brief is onder meer het volgende vermeld:

2.7 In de brief van 16 september 2011 schrijft de gemachtigde van belanghebbende onder meer het volgende:

Ik verwijs u naar bijgevoegde verklaring van F of de zo juist geschetste gang van zaken. Uit haar verklaring wordt duidelijk dat zij geen opdracht had om post van cliënt mee te nemen naar kantoor en aldaar aan E te geven. Tevens wordt uit de verklaring duidelijk dat toen cliënt samen met de C u en uw collega bezochten, cliënt geen weet had van de aansprakelijkstelling.

2.8 In de verklaring van de schoonmaakster F van 9 september 2011 is het volgende vermeld:

Na het bezoek van X aan U kantoor afgelopen maandag 5 september 2011, Heeft X mij gevraagd te gaan zoeken in de oude stukken van A. Tot mijn verbazing vond ik het betreffende poststuk ongeopend terug.’

2.9 In de verklaring van E van 14 oktober 2011 is het volgende vermeld:

2.10 De Rechtbank heeft op 31 oktober 2011 op de voet van artikel 8:86, eerste lid, van de Awb uitspraak gedaan op zowel het beroep van belanghebbende tegen de uitspraak op bezwaar van de Ontvanger als het verzoek van belanghebbende om een voorlopige voorziening.

2.11 Belanghebbende is op 1 november 2011 failliet verklaard. Het faillissement is inmiddels onherroepelijk geworden.

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1 In geschil is het antwoord op de vraag of belanghebbende terecht niet-ontvankelijk is verklaard in zijn bezwaar.

3.2 Belanghebbende beantwoordt de hiervoor – onder 3.1 – bedoelde vraag ontkennend en concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar en terugwijzing van de zaak naar de Ontvanger.

3.3 De Ontvanger beantwoordt de hiervoor – onder 3.1 – bedoelde vraag bevestigend en concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

3.4 Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van de zitting.

4. Beoordeling van het geschil

4.3 Nog daargelaten dat belanghebbende zelf verantwoordelijk is voor het doorgeven van adreswijzigingen voor de gemeentelijke basisadministratie in de gemeente van domicilie, acht het Hof, mede gelet op de hiervoor – onder 2.7 – bedoelde verklaring van de schoonmaakster en het tot de stukken van het geding behorende register van aangetekende zendingen, aannemelijk dat de beschikking aansprakelijkstelling, in ieder geval op 27 april 2010 op regelmatige wijze is bekendgemaakt, zodat de termijn voor het indienen van het bezwaarschrift eindigde op 8 juni 2010.

4.4 In artikel 6:9, eerste lid en tweede lid, van de Awb is bepaald dat een bezwaarschrift tijdig is ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen en bij verzending per post, indien het voor het einde van de termijn ter post is bezorgd, mits het niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen. Hieruit volgt dat het op 5 september 2011 ingediende bezwaarschrift te laat is ingediend.

4.5 Vervolgens dient de vraag te worden beantwoord of de termijnoverschrijding verschoonbaar is. Immers, ingevolge artikel 6:11 van de Awb, blijft ten aanzien van een na afloop van de hiervoor genoemde termijn ingediend bezwaarschrift, niet-ontvankelijkverklaring achterwege indien de indiener redelijkerwijs niet kan worden geacht in verzuim te zijn geweest.

4.6 Gelet op de hiervoor onder 2.8 en 2.9 opgenomen verklaring van de schoonmaakster en E, acht het Hof aannemelijk dat de brief met daarin de beschikking aansprakelijkstelling ongeopend is gebleven en dat belanghebbende deze enveloppe en de inhoud daarvan pas in september 2011 voor het eerst onder ogen heeft gekregen. Deze omstandigheid ligt evenwel, naar het oordeel van het Hof, in de risicosfeer van belanghebbende, die immers, gelet op de omstandigheden van het geval, waaronder die welke blijken uit het hiervoor – onder 2.1 – vermelde controlerapport, adequate maatregelen had moeten nemen voor het geval hij afwezig mocht zijn ten einde mogelijke termijnoverschrijding te voorkomen. In casu hebben adequate maatregelen zijdens belanghebbende ontbroken. Van omstandigheden die de termijnoverschrijding verschoonbaar maken is in de onderhavige zaak, naar het oordeel van het Hof, geen sprake (vgl. HR 21 juni 2000, BNB 2000/304).

4.7 Naar het oordeel van het Hof, kan, gelet op het vorenoverwogene, in het midden blijven of tijdens het hiervoor – onder 2.3 – bedoelde gesprek al dan niet mondeling bezwaar is gemaakt tegen de bestreden aansprakelijkstelling. De bespreking van 14 juni 2010 heeft buiten de bezwaartermijn plaatsgevonden, zodat belanghebbende, mede gelet op het onder 4.6 overwogene, op dat moment niet meer tijdig bezwaar kon maken.

4.8 Het hoger beroep moet dan ook ongegrond worden verklaard.

slotsom

Op grond van het vorenstaande is het hoger beroep ongegrond.

5. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

6. Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is gedaan door mr. P. van der Wal, voorzitter, mr. R.F.C. Spek en mr. P. Eringa, in tegenwoordigheid van drs. S. Darwinkel als griffier.

De beslissing is op 30 oktober 2012 in het openbaar uitgesproken.

De griffier, De voorzitter,

(S. Darwinkel) (P. van der Wal)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 1 november 2012

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.