Gerechtshof Den Haag, 25-03-2020, ECLI:NL:GHDHA:2020:673, BK-18/01093

2.7.

Na het sluiten van de vaststellingsovereenkomst heeft de BV aan belanghebbende dividenden uitgekeerd van in totaal € 370.000 (€ 250.000 op 30 juni 2014 en € 60.000 op 30 september 2014 en 30 december 2014). Ter zake van de dividenduitkeringen is door de BV een bedrag van € 55.500 aan dividendbelasting ingehouden en afgedragen.

3. De Rechtbank heeft het volgende overwogen:

12. Voor de uitleg van de vaststellingsovereenkomst is van belang dat het gaat om een vaststellingsovereenkomst die ertoe strekt een einde te maken aan het geschil over de vraag of de door [belanghebbende] in rekening courant opgenomen bedragen in aanmerking moeten worden genomen als winstuitdeling. Deze overeenkomst is tot stand gekomen, na tussenkomst van de rechtbank, na intensieve onderhandelingen tussen gelijkwaardige en professionele partijen. Het gaat hier om een belastingadviseur en een medewerker van de Belastingdienst, die geacht mogen worden even deskundig te zijn in het opstellen van overeenkomsten als de onderhavige. Dit is reden om aan de taalkundige betekenis van de gekozen bewoordingen groot gewicht toe te kennen (vgl. HR 19 januari 2007, ECLI:NL:HR:2007:AZ3178 en HR 29 juni 2007, ECLI:NL:HR:2007:BA4909). Dat neemt niet weg dat de overige omstandigheden van het geval kunnen meebrengen dat een andere dan de taalkundige betekenis aan de bepalingen van de overeenkomst moet worden gehecht. Beslissend blijft immers de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan deze bepalingen mochten toekennen en hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten (HR 5 april 2013, ECLI:NL:HR:2013:BY8101, r.o. 3.4.3).

13. [ Belanghebbende] stelt dat artikel 4B letterlijk en zonder voorbehoud bepaalt dat de belastingheffing over de dividenduitkeringen beperkt blijft tot de heffing van dividendbelasting en dat de resterende (netto) bedragen zullen dienen tot betaling van de rente en aflossing op de schuld aan [de BV]. Gelet op de letterlijke tekst van voornoemd artikel en de ter zitting door [belanghebbende] gegeven toelichting kan de rechtbank [belanghebbende] volgen in de door hem verdedigde uitleg van deze bepaling. [Belanghebbende] stelt in dit verband dat de overeenkomst mede tot stand is gekomen in het kader van de uitruil door [de Inspecteur] van de onzekerheid of navordering over een deel van de rekening-courantschuld nog wel mogelijk was in verband met verjaring, tegen de heffing van 15% dividendbelasting over de totale rekening-courantschuld. Indien [belanghebbende] ook nog IB/PVV verschuldigd zou zijn, had het voor hem geen enkele zin gehad een dergelijke overeenkomst te sluiten, aldus [belanghebbende]. Per saldo zou dit immers neerkomen op een betalingsregeling die hij, gezien zijn financiële positie op dat moment, toch niet had kunnen nakomen. In dat geval zou hij ervoor hebben gekozen het beroep tegen de aanslag IB/PVV voor het jaar 2007 voort te zetten. De rechtbank acht deze toelichting aannemelijk, niet onlogisch en geheel in lijn met de letterlijke tekst van de vaststellingsovereenkomst. Hierbij neemt de rechtbank tevens in overweging dat de overeenkomst niet is gesloten met [de BV] in het kader van de vennootschapsbelasting, maar met [belanghebbende] in het kader van de aanslag IB/PVV 2007. [De Inspecteur] stelt in dit verband namelijk dat hij ervan is uitgegaan dat de heffing van IB/PVV over de dividenduitkeringen vanzelfsprekend was en verder niet ter discussie stond. [De Inspecteur] heeft echter zelf de tekst van de vaststellingsovereenkomst opgesteld in het kader van de heffing van IB/PVV en van hem had dan verwacht mogen worden dat hij dit dan toch ook expliciet had opgenomen in de overeenkomst. De rechtbank houdt [de Inspecteur] aldus aan de letterlijke tekst van de vaststellingsovereenkomst en ziet in hetgeen [de Inspecteur] heeft aangevoerd geen aanleiding daarvan af te wijken.

14. Gelet op wat hiervoor is overwogen dient het beroep gegrond te worden verklaard. Bij de in het dictum hieronder opgenomen vermindering van de aanslag dient wel in ogenschouw te worden genomen dat geen recht meer bestaat op verrekening van de dividendbelasting ad € 55.500. Immers het belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang is niet langer in de aanslag begrepen en dan bestaat er ook geen recht meer op verrekening en blijft de belastingheffing over het voordeel uit aanmerkelijk belang - in overeenstemming met de vaststellingsovereenkomst - beperkt tot de dividendbelasting.

4.1.

Evenals voor de Rechtbank in is hoger beroep in geschil of de dividenduitkeringen van in totaal € 370.000 terecht tot het belastbare inkomen uit aanmerkelijk belang zijn gerekend. De Inspecteur beantwoordt deze vraag bevestigend, belanghebbende ontkennend.

4.2.

De Inspecteur concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en bevestiging van de uitspraak op bezwaar.

4.3.

Belanghebbende concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

5.1.

Partijen verschillen van mening over de uitleg van het bepaalde in onderdeel 4B van de vaststellingsovereenkomst. Volgens belanghebbende moet dit onderdeel aldus worden uitgelegd dat over de dividenduitkeringen alleen dividendbelasting verschuldigd is. De gemachtigde van belanghebbende betoogt dat onderdeel 4B niet had hoeven te worden opgenomen als er nog een aanvullende IB/PVV-heffing van 10% verschuldigd zou worden, en dat hij noch belanghebbende akkoord zou zijn gegaan met een overeenkomst op grond waarvan de dividenden belast zouden worden met een heffing van in totaal 25%. De Inspecteur heeft daar tegenover gesteld dat de vaststellingsovereenkomst is gesloten om uitsluitend het probleem van de hoge rekening-courantschuld aan de BV op te lossen. De gemachtigde heeft zelf de tekst van onderdelen 4A tot en met 4C opgesteld, zonder daarbij aan te geven hoe een en ander in de belastingheffing zou worden betrokken. Ook uit de correspondentie tussen partijen blijkt volgens de Inspecteur niet dat het de bedoeling was de heffing van IB/PVV achterwege te laten.

5.2.

Uit het arrest van de Hoge Raad van 13 maart 1981, ECLI:NL:HR:1981:AG4158, NJ 1981/635 (Haviltex), volgt dat de uitleg van een overeenkomst dient te geschieden aan de hand van de zogenoemde Haviltex-maatstaf. Ingevolge deze maatstaf kan de vraag hoe de verhouding tussen partijen in een overeenkomst is geregeld, niet alleen worden beantwoord op grond van een zuiver taalkundige uitleg van de bepalingen van die overeenkomst. Beslissend is de betekenis die partijen over en weer redelijkerwijs aan de bepalingen van hun overeenkomst mochten toekennen en hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. Daarbij kan mede van belang zijn tot welke maatschappelijke kringen partijen behoren en welke rechtskennis van zodanige partijen kan worden verwacht. Bij de uitleg van een schriftelijk contract zijn telkens van beslissende betekenis alle omstandigheden van het concrete geval, gewaardeerd naar hetgeen de maatstaven van redelijkheid en billijkheid meebrengen; zie HR 20 februari 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO1427, NJ 2005/493 (Pensioenfonds DSM/Fox).

5.3.

De vaststellingsovereenkomst is tot stand gekomen in het kader van de tussen partijen gevoerde procedure over de aanslag IB/PVV voor het jaar 2007, waarbij de Inspecteur een bedrag van € 815.196 vanwege de rekening-courantschuld van belanghebbende aan de BV in aanmerking had genomen als inkomen uit aanmerkelijk belang en een boete had opgelegd. In zijn e-mail van 6 mei 2014 (zie 2.3) heeft de Inspecteur de gemachtigde eraan herinnerd dat de Rechtbank Den Haag hun een maand de tijd had gegeven om tot een aanvaardbare oplossing te komen voor afbouw van de rekening-courant, en de gemachtigde verzocht uiterlijk de volgende week te laten weten “op welke wijze uw cliënt denkt het probleem van de oplopende rekening-courant op te lossen”. Vervolgens heeft de gemachtigde op 20 mei 2014 een voorstel gedaan (zie 2.4), waarin, naast een bepaling over de hoogte van de rente, is opgenomen wanneer en tot welke bedragen de BV dividend zou uitkeren aan belanghebbende en dat “[d]e na aftrek van dividendbelasting aan [belanghebbende] toekomende bedragen zullen dienen ter betaling van rente en aflossing op de schuld aan de [BV].” Daarop heeft de Inspecteur bij e-mail van 27 mei 2014 (zie 2.5) aan de gemachtigde laten weten één aanvulling op het voorstel te hebben, namelijk dat er geen nieuwe opnames in rekening-courant meer worden gedaan en dat, mocht dit wel gebeuren, deze bedragen “naast de door u voorgestelde dividenduitkeringen ook als uitdeling [worden] aangemerkt”. Ten slotte is de vaststellingsovereenkomst in juni 2014 door de Inspecteur opgesteld en door partijen ondertekend. In de vaststellingsovereenkomst (zie 2.6) zijn de door de gemachtigde voorgestelde bepalingen nagenoeg letterlijk opgenomen. Verder is de aanvulling van de Inspecteur opgenomen en is bepaald dat de aanslag IB/PVV 2007 zal worden vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang van nihil en dat ook de boete zal worden verminderd tot nihil.

5.5.

Het Hof komt dan ook tot de conclusie dat partijen over en weer redelijkerwijs aan het bepaalde in onderdeel 4B van de vaststellingsovereenkomst geen verdergaande betekenis mochten toekennen dan dat zij daarin zijn overeengekomen tot welke bedragen belanghebbende de overeenkomstig onderdeel 4A door de BV gedane dividenduitkeringen zou gebruiken om rente en aflossing te betalen op de rekening-courantschuld aan de BV. Het stond de Inspecteur dan ook vrij de dividenduitkeringen als inkomen uit aanmerkelijk belang te betrekken in de heffing van IB/PVV. Het hoger beroep van de Inspecteur is gegrond.

6. Het Hof ziet geen reden voor een veroordeling in de proceskosten.

-

vernietigt de uitspraak van de Rechtbank; en

-

bevestigt de uitspraak op bezwaar.

1. Bij het beroepschrift wordt een kopie van deze uitspraak gevoegd.

2. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste:

- - de naam en het adres van de indiener;

- - de dagtekening;

- - de vermelding van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

- - de gronden van het beroep in cassatie.

Het beroepschrift moet worden gezonden aan de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.