Gerechtshof Leeuwarden, 02-04-2010, BM0247, BK 67/09 Inkomstenbelasting

uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak met nummer AWB 08/310 van de rechtbank Leeuwarden (hierna: de rechtbank) van 7 mei 2009, in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1 Met dagtekening 18 oktober 2007 heeft de inspecteur aan belanghebbende een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) voor het jaar 2004 opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 25.468 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 5.436 (hierna: de aanslag).

1.2 De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 9 januari 2008 de aanslag gehandhaafd.

1.3 Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft bij de bestreden uitspraak van 7 mei 2009, verzonden op 7 mei 2009, het tegen de uitspraak gerichte beroep ongegrond verklaard. Aldaar is geprocedeerd zoals weergegeven in voormelde uitspraak van de rechtbank.

1.4 Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld. Het pro forma beroepschrift is op 19 juni 2009 bij het hof ingekomen. Op 12 januari 2010 heeft het hof de gronden van het beroep (met bijlagen) ontvangen. De inspecteur heeft op 28 januari 2010 een verweerschrift in hoger beroep ingediend. Belanghebbende heeft daarna een conclusie van repliek ingediend, ingekomen op 4 februari 2010. De inspecteur heeft op 11 februari 2010 een conclusie van dupliek ingediend.

1.6 Van alle genoemde (en hierna nog te noemen) stukken moet de inhoud als hier ingevoegd worden beschouwd.

2. Feiten

Voor de feiten verwijst het hof naar hetgeen onder 1.1 tot en met 1.6 staat vermeld in de uitspraak van de rechtbank. Het hof heeft deze feiten vernummerd als 2.1 tot en met 2.6. Over deze feiten bestaat tussen partijen geen geschil, zodat het hof daarvan zal uitgaan. In die uitspraak zijn de feiten als volgt weergegeven (waarbij het hof opmerkt dat de rechtbank belanghebbende 'eiser' noemt en de inspecteur 'verweerder').

" Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1 Eiser is geboren op .. maart 19.. en heeft met mevrouw D, terwijl zij ongehuwd zijn gebleven, een gezamenlijke huishouding gevoerd. Voor het onderhavige jaar hebben zij niet gekozen voor fiscaal partnerschap en heeft eiser zelfstandig aangifte IB/PVV 2004 gedaan.

2.2 Eiser is eigenaar van de onroerende zaken a-laan 1 en b-laan 8 te Z. Berkenlaan 1 wordt in zijn geheel verhuurd aan vakantiegasten. B-laan 8 bestaat uit een woning, waarin eiser gedurende 2004 heeft gewoond en een appartement, bestemd voor de verhuur aan vakantiegasten.

2.3 Op de afrekening van notaris mr. E van 5 augustus 1996 met betrekking tot de levering van a-laan 8 te Z staat vermeld:

TOTAAL f 455.528,82 f 360.000,00

Per saldo te betalen f 95.528,82

2.4 In zijn aangifte IB/PVV 2004 heeft eiser de totaal betaalde rente ten bedrage van € 10.535 met betrekking tot de onder 2.3 vermelde geldlening ten bedrage van € 163.362 (ƒ 360.000) opgevoerd als rente van schulden ter zake van zijn eigen woning.

2.5 Bij het opleggen van de aanslag IB/PVV 2004 heeft verweerder, uitgaande van een berekening, waarbij de koopsom van het registergoed a-laan 8 te Z, is verdeeld in 60% ten behoeve van de woning en 40% ten behoeve van het appartement, de rente ten behoeve van de eigen woning, de zogenoemde eigenwoningschuld en de schulden van de rendementsgrondslag van de inkomsten uit sparen en beleggen gecorrigeerd. Verweerder gaat daarbij uit van een eigenwoningschuld van € 121.104 en een aftrekbare rente ten behoeve van de eigen woning van € 7.810.

2.8 De inspecteur heeft het bedrag van € 121.104 exact uitgerekend (zie verweerschrift bij de rechtbank blz. 4 onderaan/blz. 5 bovenaan). Daarbij is hij uitgegaan van de door belanghebbende voorgestane verhouding tussen woning en appartement van 60 : 40. Deze verhouding is als zodanig niet in geschil.

2.9 Ter zitting heeft belanghebbendes gemachtigde aangegeven dat de door hem in zijn aangifte 1997 opgevoerde (onderhouds)kosten geen betrekking hebben op de eigen woning.

3. Het geschil in hoger beroep

3.1 In geschil is het antwoord op de vraag of de door belanghebbende ter zake van de geldlening betaalde rente ten bedrage van € 10.535 geheel kan worden aangemerkt als rente die is verschuldigd ter zake van een schuld die is aangegaan ter verwerving, verbetering en onderhoud van de eigen woning. Het geschil spitst zich toe op de vraag in hoeverre de geldlening kan worden aangemerkt als eigenwoningschuld.

3.2 Belanghebbende stelt zich primair op het standpunt dat de gehele geldlening moet worden aangemerkt als een eigenwoningschuld op grond van de gestelde omstandigheid dat hij naast het bedrag van de aankoop van de woning a-laan 8 diverse investeringen heeft gedaan die het totaalbedrag van € 163.360 te boven gaan en subsidiair dat de gehele hypothecaire schuld op grond van het vertrouwensbeginsel aan de eigen woning is toe te rekenen.

3.3 De inspecteur is van opvatting dat van de geldlening een bedrag van € 121.104 (ƒ 266.876,30) kan worden beschouwd als een schuld die is aangegaan ter verwerving van de eigen woning. De inspecteur acht niet aannemelijk dat belanghebbende het resterende deel van de schuld terstond bij de aankoop is aangegaan voor verbetering of onderhoud van de eigen woning of dat het meerdere nadien is aangewend voor de verbetering of onderhoud van de eigen woning. Verder pareert de inspecteur belanghebbendes beroep op het vertrouwensbeginsel.

3.4 Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. De overwegingen omtrent het geschil in hoger beroep

4.1 Ingevolge artikel 3.120 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (de Wet) zijn de aftrekbare kosten met betrekking tot de eigen woning het gezamenlijke bedrag van - voor zover hier van belang - de renten van schulden, kosten van geldleningen daaronder begrepen, die behoren tot de eigenwoningschuld. Tot deze schulden worden, ingevolge artikel 3.119 a, lid 3, jo. artikel 3.123 van de Wet, onder bepaalde voorwaarden gerekend schulden die zijn aangegaan voor verbetering of onderhoud van de woning voorzover de verbetering of onderhoud met schriftelijke bescheiden zijn te staven.

4.3 Belanghebbende heeft voorts een beroep op het vertrouwensbeginsel gedaan door te stellen dat hij de over de geldlening verschuldigde rente steeds in zijn aangiften voor de jaren tot en met 2002 volledig in aftrek heeft gebracht, hetgeen de inspecteur bij het opleggen van de aanslagen IB/PVV voor die jaren telkens heeft gevolgd. Deze enkele omstandigheid alsmede de hiervoor onder punt 2.6 vermelde omstandigheden en de tekst van de door belanghebbende ter zitting overgelegde brief van 27 november 1998 kunnen naar het oordeel van het hof bij belanghebbende niet de indruk hebben gewekt dat deze door de inspecteur gevolgde gedragslijn heeft berust op een bewuste standpuntbepaling. Omstandigheden die deze indruk wel zouden kunnen hebben wekken heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt. Het hof merkt hierbij op dat met name niet aannemelijk is geworden dat de eigenwoningschuld als zodanig met betrekking tot de jaren tot en met 2002 aan de orde is geweest. Belanghebbendes beroep op het vertrouwensbeginsel heeft hij derhalve tevergeefs gedaan.

4.4 Gelet op het vorenoverwogene is het hoger beroep ongegrond.

5. Proceskosten

Het hof acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. De beslissing

Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.