Gerechtshof 's-Gravenhage, 25-04-2003, AF8915, BK-01/03272

UITSPRAAK

op het beroep van X te Z tegen de uitspraak van de Inspecteur, Belastingdienst P, op het bezwaarschrift van belanghebbende betreffende na te noemen beschikking.

1. Beschikking en bezwaar

Bij beschikking heeft de Inspecteur met betrekking tot het door belanghebbende bij haar aangifte voor de omzetbelasting over het tijdvak 4 maart 1997 tot en met 31 december 1997 gedane verzoek om teruggaaf van belasting besloten dat belanghebbende wegens het te laat indienen van het verzoek niet kan worden ontvangen en dat overigens geen recht op teruggaaf bestaat. Na door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar, heeft de Inspecteur bij de bestreden uitspraak de beschikking gehandhaafd.

2. Loop van het geding

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de Inspecteur in beroep gekomen bij het Hof. De griffier heeft in verband daarmee van belanghebbende een griffierecht geheven van € 204,20. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2.2. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Gerechtshof van 11 oktober 2002, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn verschenen A namens belanghebbende en B en C namens de Inspecteur. Van het ter zitting verhandelde is een procesverbaal opgemaakt.

2.3. Naar aanleiding van de ter zitting door het Hof aan belanghebbende geboden gelegenheid om schriftelijk een nadere uiteenzetting van haar standpunten te verstrekken heeft tussen het Hof en partijen een briefwisseling plaatsgevonden.

2.4. Ter zitting zijn partijen bij voorbaat ermee akkoord gegaan dat het Hof na afloop van de nadere briefwisseling op basis van de stukken en het ter zitting verhandelde uitspraak doet en dat een nadere zitting achterwege blijft.

3. Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

3.4. Belanghebbende heeft bij haar oprichting op 4 maart 1997 de aanlegsteiger voor een toeristische draagvleugelboot overgenomen van de gemeente Q. De aanlegsteiger (hierna: de loswal) is in 1998 in gebruik genomen, in die zin dat die in 1998 en 1999 om niet ter beschikking is gesteld van de exploitant van een draagvleugelboot.

3.5. Bij de in geding zijnde aangifte heeft belanghebbende om een teruggaaf van omzetbelasting verzocht van ƒ 2.118. Die belasting heeft betrekking op het drukken van de in 3.2 vermelde brochure. Bij de onderwerpelijke beschikking heeft de Inspecteur belanghebbende wegens overschrijding van de daarvoor gestelde termijn niet-ontvankelijk verklaard in haar verzoek en heeft hij overigens de teruggaaf geweigerd. Aan de weigering van de teruggaaf ligt de opvatting ten grondslag dat belanghebbende geen ondernemer voor de omzetbelasting is. Bij de bestreden uitspraak is belanghebbendes bezwaar tegen de beschikking afgewezen.

4. Omschrijving geschil en standpunten van partijen

4.1. Partijen houdt verdeeld het antwoord op de vraag of belanghebbende de aangifte tijdig heeft ingediend en of, zo dat het geval is, de Inspecteur het teruggaafverzoek had moeten inwilligen, welke vraagpunten belanghebbende bevestigend en de Inspecteur ontkennend beantwoordt.

4.2. Voor de standpunten van partijen en voor de gronden waarop zij hun standpunten doen steunen wordt verwezen naar de stukken van het geding. Ter zitting hebben partijen hun standpunten toegelicht.

5. Conclusies van partijen

5.1. Het beroep van belanghebbende strekt tot ontvankelijkverklaring in haar verzoek om teruggaaf en tot teruggaaf van ƒ 2.118 aan belasting.

5.2. De Inspecteur heeft geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep.

6. Overwegingen omtrent het beroep

6.1. Door het uitreiken van een aangiftebiljet is belanghebbende van de zijde van de Inspecteur uitgenodigd om over het onderhavige tijdvak aangifte voor de omzetbelasting te doen. Met de Inspecteur is het Hof van oordeel dat hier sprake is van het doen van aangifte binnen een door de Inspecteur gestelde termijn in de zin van artikel 10, tweede lid, tweede vol-zin, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR). Het Hof is van oordeel, anders dan de Inspecteur, dat ook voor dat geval van het doen van aangifte, zulks via de algemene bepalingen van de artikelen 6 tot en met 8 van de AWR, de bijzondere regeling van artikel 20, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Uitvoeringsregeling Algemene wet inzake rijksbelastingen 1964 (hierna: de Uitvoeringsregeling AWR) geldt.

6.2. Het Hof merkt als tussen partijen vaststaand aan dat de in geding zijnde aangifte - het medio november 1999 toegezonden biljet vermeldt: "Aangifte moet uiterlijk binnen zijn op 29-12-99" - uiterlijk op 29 december 1999 moet zijn ingediend, dat de aangifte is gedagtekend en ook ter post is bezorgd op 29 december 1999 en dat de aangifte op 4 januari 2000 ter inspectie is binnengekomen. Die feiten laten naar 's Hofs oordeel geen andere gevolgtrekking toe dan dat de aangifte tijdig is ingediend, daar de aangifte binnen de door de Inspecteur gestelde termijn is gedaan in de zin van artikel 20, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Uitvoeringsregeling AWR. Onder het toezenden van het uitgereikte aangiftebiljet als bedoeld in die bepaling is naar 's Hofs oordeel redelijkerwijs (ook) te verstaan het ter post bezorgen van het biljet. In zoverre is het gelijk aan belanghebbende. Haar beroep op het gelijkheids- en/of vertrouwensbeginsel behoeft geen behandeling.

6.3. De Inspecteur heeft gemotiveerd betwist dat belanghebbende in het onderhavige tijdvak de hoedanigheid van ondernemer in de zin van artikel 7, eerste lid (en tweede lid), van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet) heeft gehad.

6.4. Uit het geheel van voorliggende gegevens, in onderlinge samenhang bezien, is naar 's Hofs oordeel geen andere conclusie te trekken dan dat - zulks staat ook min of meer tussen partijen vast - belanghebbende met betrekking tot de loswal feitelijk nimmer activiteiten tegen vergoeding heeft verricht en ook overigens nimmer bezig is geweest met de daadwerkelijke exploitatie van een onderneming.

6.5. Het Hof acht belanghebbende ook overigens niet erin geslaagd, tegenover de gemotiveerde betwisting ervan door de Inspecteur, feiten en omstandigheden aannemelijk te maken op grond waarvan kan worden geoordeeld dat belanghebbende is aan te merken als ondernemer voor de omzetbelasting. Daarbij heeft het Hof in aanmerking genomen dat het geheel van voorliggende gegevens niet of in onvoldoende mate de conclusie rechtvaardigt dat belanghebbende zelf, ook als haar taakgebied ruimer wordt gezien dan enkel de bemoeienissen rond de loswal, op enig moment het oogmerk heeft gehad om economische activiteiten, laat staan belaste handelingen, te verrichten. De werkzaamheden waarop de teruggevraagde belasting betrekking heeft zijn niet van dien aard dat daaruit zonder meer de conclusie is te trekken dat belanghebbende heeft deelgenomen aan het economische verkeer dan wel het concrete voornemen heeft gehad daaraan deel te nemen. Anders dan belanghebbende kennelijk meent, zijn geen of onvoldoende objectieve gegevens voorhanden waaruit blijkt dat sprake is geweest van (het voornemen tot) de start van een onderneming. Veeleer is uit de tot de gedingstukken behorende documentatie, in het bijzonder de in 3.2 vermelde brochure en de in 3.3 vermelde notitie, de bedoeling af te leiden dat belanghebbende speciaal in het leven is geroepen om de ontplooiing van bepaalde activiteiten in het kader van het in 3.2 ver-melde project te bevorderen en de uitvoering ervan in goede banen te leiden en dat het, in voorkomend geval, anderen zijn die zich met die activiteiten in het economische verkeer begeven.

6.6. Uit het overwogene in 6.4 en 6.5 volgt dat het ervoor moet worden gehouden dat belanghebbende in het onderhavige tijdvak niet de hoedanigheid van ondernemer voor de omzetbelasting heeft gehad, zodat zij geen aanspraak kan maken op de aftrek of teruggaaf van omzetbelasting op de voet van artikel 15 van de Wet. Het in geding zijnde verzoek om teruggaaf van belasting is dus terecht afgewezen. In zoverre is het gelijk aan de Inspecteur.

6.7. Het vorenstaande voert het Hof tot de slotsom dat belanghebbendes beroep gegrond is, met dien verstande dat de uitspraak waarvan beroep en de beschikking moeten worden vernietigd, dat belanghebbende moet worden ontvangen in haar verzoek om teruggaaf en dat het ver-zoek om teruggaaf moet worden afgewezen. Bijgevolg moet worden beslist als na te melden.

7. Proceskosten en griffierecht

7.1. In de omstandigheid dat het gelijk (ten dele) aan de zijde van belanghebbende is vindt het Hof aanleiding de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken, waarbij het Hof deze zaak en de zaak met kenmerk BK-01/03273, gelet op de inhoud van de desbetreffende dossiers, aanmerkt als met elkaar samenhangende zaken in de zin van artikel 3 van het Besluit proceskosten bestuursrecht. De totale kosten stelt het Hof op de voet van dat besluit vast op € 1.207,50, te specificeren als volgt: kosten gemachtigde: 2,5 punt x € 322 met wegingsfactor 1,5 (het gewicht van deze zaak acht het Hof "zwaar"). Van die kosten wordt geacht de helft, zijnde € 603,75, betrekking te hebben op de onderhavige procedure.

7.2. Gelet op het bepaalde in artikel 8:74 van de Algemene wet bestuursrecht dient het door belanghebbende gestorte griffierecht ad € 204,20 te worden vergoed.

8. Beslissing

De uitspraak is vastgesteld op 25 april 2003 door mr. Tromp. De beslissing is op die datum in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier mr. Salomons.

(Salomons) (Tromp)