Gerechtshof 's-Gravenhage, 21-11-2003, AN9318, BK-02/03633

UITSPRAAK

op het beroep van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V., statutair gevestigd te Z, tegen de hierna te noemen beslissingen van de Inspecteur, het hoofd van de eenheid Ondernemingen P van de Belastingdienst.

1. Omvang van het beroep

1.1 Ter griffie van het Hof is op 12 augustus 2002 van belanghebbende een beroepschrift, gedagtekend 8 augustus 2002, ingekomen. Dit beroepschrift is gericht tegen de in één geschrift, gedagtekend 19 juli 2002, vervatte uitspraken van de Inspecteur op een bezwaarschrift betreffende de aangiften van belanghebbende voor de omzetbelasting over de tijdvakken december 1999 en januari 2000. Die aangiften hebben elk geleid tot een beschikking tot teruggaaf van omzetbelasting, respectievelijk gedagtekend 25 februari 2000 (ƒ 6.661) en 24 maart 2000 (ƒ 23.738).

1.2 Bij de bestreden uitspraken is belanghebbende wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk verklaard in de bezwaren. Daarbij is voorts meegedeeld dat de Inspecteur heeft besloten de in het bezwaarschrift gevraagde nadere teruggaven niet te verlenen.

1.3 Ter griffie van het Hof is op 14 november 2002 van belanghebbende een beroepschrift, gedagtekend 13 november 2002, ingekomen. Dit beroepschrift is, onder verwijzing naar artikel 6:2 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb), gericht tegen de mededelingen van de Inspecteur, vermeld in de hierna onder 3.18 geciteerde brief van 4 oktober 2002.

2. Loop van het geding

3. Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

3.1 Op 23 januari 2000 heeft belanghebbende aangifte gedaan voor de omzetbelasting over het tijdvak december 1999. Hierin is ter zake van leveringen en diensten een bedrag van ƒ 66.075 aan verschuldigde omzetbelasting verantwoord. Daarop is een bedrag van ƒ 72.736 aan voorbelasting in aftrek gebracht, resulterend in een terug te vragen bedrag van ƒ 6.661.

3.2 Op 22 februari 2000 heeft belanghebbende aangifte gedaan voor de omzetbelasting over het tijdvak januari 2000. Hierin is ter zake van leveringen en diensten een bedrag van ƒ 118.225 aan verschuldigde omzetbelasting verantwoord. Daarop is een bedrag van ƒ 141.963 aan voorbelasting in aftrek gebracht, resulterend in een terug te vragen bedrag van ƒ 23.738.

3.3 Tot de in de voornoemde aangiften bedoelde leveringen behoorde de overdracht in december 1999 en in januari 2000 van een voorraad auto's die belanghebbende eind 1999 had verkocht aan B Ltd. te R (hierna: B).

3.4 Van de in totaal over de voornoemde tijdvakken in aftrek geclaimde voorbelasting ad ƒ 214.699, heeft een bedrag van in totaal ƒ 211.750 betrekking op facturen, onderscheidenlijk twee van 22 december 1999 en drie van 24 januari 2000, elk betreffende levering door C B.V. (hierna: C) van één shovel aan belanghebbende. Die shovels zijn volgens de administratie van belanghebbende steeds in hetzelfde tijdvak, elk met ƒ 10.000 winst en zonder omzetbelasting in rekening te brengen, doorgeleverd aan D GmbH te Q (Duitsland).

3.5 Bij voor bezwaar vatbare beschikkingen van 25 februari 2000, respectievelijk 24 maart 2000 is teruggaaf verleend van de bij de aangiften gevraagde bedragen.

3.6 Op 27 juni 2000 heeft belanghebbende aangifte gedaan voor de omzetbelasting over het tijdvak mei 2000. Hierin is ter zake van leveringen en diensten een bedrag van ƒ 223 aan verschuldigde omzetbelasting verantwoord. Daarop is een bedrag van ƒ 173.383 aan voorbelasting in aftrek gebracht, resulterend in een terug te vragen bedrag van ƒ 172.840.

3.7 De in aftrek geclaimde voorbelasting had betrekking op de teruglevering door B van de hiervoor bedoelde voorraad auto's aan belanghebbende.

3.8 Ter zake van deze aangifte heeft de Inspecteur belanghebbende bij brief van 1 september 2000 laten weten de voorbelasting niet in aftrek te aanvaarden en een naheffingsaanslag te zullen opleggen van ƒ 223, zulks omdat met betrekking tot de voorraad auto's sprake was van een geval waarop artikel 31 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet) van toepassing was.

3.9 Bij voor bezwaar vatbare beschikking van 15 september 2000 is het over het tijdvak mei 2000 terug te geven bedrag vastgesteld op nihil. Bij brief van 11 september 2000 heeft belanghebbende tegen die beschikking bezwaar gemaakt.

3.10 Met dagtekening 26 september 2000 heeft de Inspecteur aan belanghebbende een naheffingsaanslag opgelegd ten belope van ƒ 223.

3.12 Bij uitspraak van 13 juli 2001 heeft de Inspecteur belanghebbende wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk verklaard in een tegen de voornoemde naheffingsaanslag ingediend bezwaar. Bij ambtshalve genomen besluit is hij evenwel geheel aan het bezwaar tegemoet gekomen en heeft hij de naheffingsaanslag verminderd tot op nihil.

3.13 Bij uitspraak van 20 juli 2001 heeft de Inspecteur het bezwaar tegen de beschikking op het verzoek om teruggaaf over het tijdvak mei 2000 afgewezen. Hierin heeft belanghebbende berust in het vertrouwen dat overeenkomstige toepassing van artikel 31 van de Wet voor de tijdvakken december 1999 en januari 2000 tot een verdere terugave van omzetbelasting zou leiden.

3.16 In een brief van 8 augustus 2002 van de gemachtigde van belanghebbende aan de Inspecteur wordt stellig ontkend dat de litigieuze facturen vals zijn. Meegedeeld wordt dat hij van zijn cliënt een vijftal nader aangeduide documenten heeft ontvangen waarmee de echtheid van de facturen zou kunnen worden gestaafd en die aan de Inspecteur ter beschikking staan. Voorts wordt verzocht om een toelichting op de gestelde valsheid van de facturen en opgemerkt dat het alsdan voor de hand ligt ter zake van de op die facturen gebaseerde aftrek een naheffingsaanslag op te leggen.

3.17 Indien de aftrek van voorbelasting terecht is geweigerd, is over de tijdvakken december 1999 en januari 2000 in totaal een bedrag van {ƒ 211.750 - (ƒ 40.789 + ƒ 141.963) + (ƒ 6.661 + ƒ 23.738)} = ƒ 59.397 te weinig omzetbelasting geheven.

4.1 Tussen partijen is in geschil of de toepasselijkheid van artikel 31 van de Wet op de in december 1999 en januari 2000 geleverde voorraad auto's meebrengt dat belanghebbende recht heeft op hogere teruggaven van omzetbelasting dan zijn verleend bij de beschikkingen van 25 februari 2000 en 24 maart 2000.

4.2 Meer in het bijzonder stelt belanghebbende zich, naar het Hof begrijpt, op het standpunt dat de toepasselijkheid van dat artikel moet leiden tot verhoging van de bij die beschikkingen vastgestelde bedragen, terwijl de Inspecteur van mening is dat zodanige verhoging achterwege mag blijven omdat - naar hij heeft gesteld - bij de aangiften ten onrechte voorbelasting in aftrek is gebracht tot een beloop dat de vermindering van de verschuldigde belasting ter zake van leveringen overschrijdt.

4.3 De Inspecteur is ervan overtuigd dat de litigieuze facturen vals zijn. Belanghebbende betwist dat en stelt dat het door de Inspecteur daarvoor - uiteindelijk eerst ter zitting - aangedragen bewijs vals is. Belanghebbende laakt de terughoudendheid die de Inspecteur bij zijn bewijsvoering betracht en wenst dat bewijs in rechte te kunnen toetsen.

4.4 In dit verband is belanghebbende van mening dat het de Inspecteur niet vrijstaat af te zien van naheffing van te weinig geheven omzetbelasting omdat zij dan voor toetsing van de stelling van de Inspecteur dat de facturen betreffende de shovels vals zijn geen rechtsingang heeft. De Inspecteur acht zich daarentegen vrij om van naheffing van die belasting af te zien en om zijn motieven daarvoor niet kenbaar te maken.

4.5 Alvorens het Hof aan de behandeling van de hiervoor omschreven geschilpunten kan toekomen, moeten de vragen worden beantwoord (a) of het onder 1.3 vermelde beroep ontvankelijk is en (b) of belanghebbende bij de uitspraken van de Inspecteur van 19 juli 2002 ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard in het bezwaar. Belanghebbende beantwoordt deze vragen bevestigend, de Inspecteur ontkennend.

4.6 Voor de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen, verwijst het Hof verder naar de gedingstukken.

5. Conclusies van partijen

5.1 Het beroep strekt primair tot ontvankelijkverklaring van belanghebbende in het bezwaar tegen de "eigen aangiften" over de tijdvakken december 1999 en januari 2000 en subsidiair tot ontvankelijkverklaring van het onder 1.3 vermelde beroep, en uiteindelijk tot nadere vaststelling van het beloop van de teruggaven over die tijdvakken op ƒ 40.789, onderscheidenlijk ƒ 141.963.

5.2 De Inspecteur heeft geconcludeerd tot ongegrondheid van het primaire beroep en tot niet-ontvankelijkverklaring van belanghebbende in het beroep tegen de in zijn brief van 4 oktober 2002 vervatte mededelingen.

6. Overwegingen omtrent het geschil

6.1 Het in 1.3 vermelde beroep is niet-ontvankelijk. In de brief van 4 oktober 2002 van de Inspecteur zijn namelijk geen uitspraken vervat als bedoeld in artikel 26, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de Awr). Ook is geen van die mededelingen te beschouwen als een voor bezwaar vatbare beschikking, zodat het beroepschrift van 13 november 2002 niet kwalificeert als een bezwaarschrift dat behoort te worden doorgezonden aan de Inspecteur.

6.2 Ter zake van de tegen "de aangiften" voor de omzetbelasting over de tijdvakken december 1999 en januari 2000 ingediende bezwaren kan artikel 24 van de Awr geen toepassing vinden omdat op die aangiften, die beide een verzoek om teruggaaf inhielden, geen bedragen aan belasting zijn voldaan.

6.5 Te dezen moet dan eerst de vraag worden beantwoord of ter zake van het tijdstip van indiening van het bezwaarschrift sprake is van feiten of omstandigheden die meebrengen dat redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest.

6.6 Hetgeen hiervoor onder de vaststaande feiten is vermeld, brengt het Hof niet tot een bevestigend antwoord op die vraag.

6.7 Hierbij is het Hof voorbij gegaan aan het vertrouwen dat de Inspecteur bij belanghebbende heeft opgewekt, omdat dat vertrouwen niet kan meebrengen dat de termijnoverschrijding verschoonbaar wordt. Dat vertrouwen ziet immers uitsluitend op inhoudelijke afhandeling van het bezwaar, namelijk de toepasselijkheid van artikel 31 van de Wet op de in december 1999 en januari 2000 aan B geleverde voorraad auto's.

6.8 De stelling van belanghebbende die erop neerkomt dat de Inspecteur - op grond van dat opgewekte vertrouwen - het beloop van de teruggaaf bij beschikking, en het beloop van de correctie van de in aftrek gebrachte voorbelasting bij wege van naheffingsaanslag (had) moet(en) vaststellen - wat er ook van deze stelling zij -, houdt evenmin in dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding.

6.9 Verder heeft belanghebbende nog aangevoerd dat haar voor de toetsing van de door de Inspecteur gestelde valsheid van de facturen betreffende de shovels elke rechtsingang wordt ontnomen. Hoe deze stelling in het licht van de feiten en de omstandigheden van het geval ook moet worden beoordeeld, zij doet aan het onder 6.6 gegeven oordeel niet af.

6.10 Op grond van al het vorenoverwogene faalt het beroep.

7. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

8. Beslissing

Deze uitspraak is vastgesteld op 21 november 2003 door mrs. Sanders, Tromp en Engel. De beslissing is op die datum in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier mr. Van Duijvendijk.

(Van Duijvendijk)

(Sanders)