Gerechtshof 's-Gravenhage, 18-11-2003, ECLI:NL:GHSGR:2003:BW2017 AO2864, BK-02/03929

UITSPRAAK

op het beroep van X te Z tegen de uitspraak van de directeur der Gemeentebelastingen P (hierna: de Inspecteur), betreffende na te noemen aanslag.

1. Naheffingsaanslag en bezwaar

1.1. Aan belanghebbende is een naheffingsaanslag in de parkeer-belastingen dezer gemeente opgelegd. De naheffingsaanslag is opgelegd onder aanslagnummer(...) en bedraagt € 42,10, zijnde € 1,10 voor belasting en € 41 voor kosten.

1.2. Belanghebbende heeft tegen de voormelde aanslag gemaakt. Bij de bestreden uitspraak heeft de Inspecteur het bezwaar afgewezen.

2. Loop van het geding

2.1. Belanghebbende is van de bovenvermelde uitspraak in beroep gekomen bij het Hof. In verband daarmee is door de griffier en griffierecht geheven van € 29. De Inspecteur heeft een verweer-schrift ingediend.

2.2. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Gerechtshof van 23 september 2003, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Van het verhandelde ter zitting is proces-verbaal opgemaakt.

3. Verordening

3.1. De raad van de gemeente P heeft in zijn openbare vergadering van 24 oktober 1991 vastgesteld de Verordening op de heffing en de invordering van parkeerbelastingen (hierna: de Verordening), goedgekeurd bij Koninklijk Besluit van 23 decem-ber 1991, no. 91.011933, en laatstelijk gewijzigd bij besluit van de raad van 24 januari 2002. De Verordening en de voren-genoemde wijziging zijn in werking getreden op 1 januari 1992 respectievelijk op 1 februari 2002.

3.2. Blijkens de inhoud van de gedingstukken zijn de Verorde-ning en de wijziging daarvan op 30 januari 2002 bekendgemaakt in een plaatselijk blad, (...), onder vermelding dat de Verordening c.q. de wijziging daarvan voor een ieder kosteloos ter inzage lag in het Gemeentelijk Informatiecentrum en stadsdeelkantoren, en dat daar tegen betaling van kosten een exemplaar verkrijgbaar was.

3.3. De tekst van de Verordening en van de daarbij behorende tarieventabel behoort in kopie tot de stukken van het geding.

4. Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

4.1. Belanghebbende is houder van het voertuig, een Volkswagen, met het - in België afgegeven - kenteken (hierna: de auto). Op 7 augustus 2002, om 10.11 uur, stond de auto geparkeerd op een parkeerplaats aan de a-straat 1 te P, zijnde een parkeerplaats alwaar ter zake van het parkeren parkeerbelasting wordt geheven met behulp van parkeerapparatuur. Op genoemd tijdstip was de auto niet telefonisch via het gebruik van een in de auto aanwezige zogenoemde transponder aangemeld. Een parkeerkaartje dan wel een parkeervergunning was niet in de auto aanwezig.

4.2. In de vigerende Verordening parkeerbelastingen 1992 is - voor zover hier van belang - het volgende vermeld:

1. De belasting bedoeld in artikel 1, onderdeel a, voor het parkeren op parkeerapparatuurplaatsen, wordt geheven bij wege van voldoening op aangifte en moet worden betaald bij de aanvang van het parkeren."

4.3. Voor het gebruikmaken van de mogelijkheid om de parkeer-belasting te voldoen door middel van Park-line zijn algemene voorwaarden opgesteld. De gebruiker van Park-line dient deze voor akkoord te ondertekenen. De "Algemene Voorwaarden gebrui-kers Park-line BV", waarvan een fotokopie tot de gedingstukken behoort, luiden - voor zover hier van belang - als volgt:

" 2.8. Gebruiker mag er pas van uitgaan dat een parkeeractie aan- of afgemeld is nadat een bevestiging hiervan via de automatische computerstem is ontvangen. Het is de verantwoordelijkheid van de Gebruiker om niet te vergeten zich af te melden voor een parkeeractie. . . .

4.4. Ter zake van het parkeren is aan belanghebbende de onder-havige naheffingsaanslag opgelegd.

5. Omschrijving geschil en standpunten van partijen

5.1. Tussen partijen is in geschil of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd en subsidiair, indien de aanslag terecht is opgelegd, of het belastingdeel met 56/60 moet worden vermin-derd. Belanghebbende beantwoordt de eerste vraag ontkennend en de tweede vraag bevestigend. De Inspecteur beantwoordt de beide vragen in tegenovergestelde zin.

5.2. Ter ondersteuning van haar standpunt heeft belanghebbende - zakelijk weergegeven - aangevoerd dat de Inspecteur bij het opleggen van de naheffingsaanslag in strijd heeft gehandeld met het gelijkheidsbeginsel door belanghebbende - op gelijke wijze als een parkeerder die met muntgeld betaald - niet een rede-lijke termijn te geven om tot betaling door middel van aanmel-ding bij Park-line over te gaan. Het is mogelijk dat door gebruik te maken van de mogelijkheid om telefonisch de parkeer-belasting te voldoen belanghebbende zich niet meer in de nabij-heid van de auto bevindt. Evenzo schendt de Inspecteur het gelijkheidsbeginsel omdat een parkeerder die een zogenoemde bezoekerskaart ophaalt bij het door hem of haar te bezoeken adres eveneens een redelijke termijn wordt toegestaan om de kaart op te halen en achter de voorruit te plaatsen.

5.3. De Inspecteur heeft de stellingen van belanghebbende gemotiveerd weersproken.

5.4. Voor de gronden waarop partijen hun standpunten doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

6. Conclusies van partijen

6.1. Het beroep van belanghebbende strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak en tot vernietiging van de naheffings-aanslag.

6.2. De Inspecteur heeft geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep.

7. Overwegingen omtrent het geschil

7.2. Naar 's Hofs oordeel treft de vergelijking die belang-hebbende heeft gemaakt met het voldoen van de parkeerbelasting door middel van het achter de voorruit plaatsen van een bezoe-kerskaart evenmin doel, nu feitelijk en daarmee ook rechtens sprake is van wezenlijk verschillende betalingsmogelijkheden. Ook het voldoen van de belasting door het plaatsen van de bezoekerskaart vergt een redelijke termijn, waarvan de duur afhankelijk is van de situatie ter plaatse. In het algemeen zal een redelijk te achten termijn daarbij langer zijn dan die welke benodigd is voor het langs telefonische weg voldoen van de belasting.

7.3. Belanghebbendes subsidiaire stelling dat de parkeerbelas-ting met een 56/60 gedeelte moet worden verminderd mist naar 's Hofs steun in het recht. Daartoe volstaat het Hof met een verwijzing naar het bepaalde in artikel 234, vierde lid, Gemeentewet. Voor een tijdsevenredige vermindering zoals belanghebbende verdedigt ontbreekt derhalve de wettelijke grondslag. Nu belanghebbende niet de verschuldigde belasting tijdig heeft voldaan is tenminste de belasting over een periode van één uur verschuldigd.

7.4. Uit al hetgeen het Hof hiervoor heeft overwogen, volgt dat het beroep ongegrond moet worden verklaard.

8. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

9. Beslissing

Het Gerechtshof verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is vastgesteld op 18 november 2003 door mr. Van Walderveen. De beslissing is op die datum in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van de Vijver.

(Van de Vijver)

(Van Walderveen)

nummer BK-02/03929 blz. 5/7