Gerechtshof 's-Gravenhage, 23-12-2008, BG8828, BK-07/00640

Sector belasting

Nummer BK-07/00640

Uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer d.d. 23 december 2008

op het hoger beroep van de Inspecteur, de voorzitter van het managementteam van de Belastingdienst Rijnmond, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-Gravenhage van 6 november 2007, nr. AWB 06/8351, betreffende na te noemen aan X te Z opgelegde aanslag.

4.1. In hoger beroep is in geschil is of de Inspecteur zich in zijn primaire en subsidiaire stellingname terecht op het standpunt stelt dat het aangegeven belastbare inkomen uit werk en woning ad € 38.118 moet worden verhoogd tot op € 96.618 en dat het belastbare inkomen uit sparen en beleggen moet worden gesteld op € 157.273, gebaseerd op de volgende correcties:

I. belastbaar inkomen uit werk en woning:

a. bij: huurinkomsten [object 1] € 15.000;

b. bij: huurinkomsten [object 2] € 1.500;

c. bij: huurinkomsten [object 3] € 42.000;

II. belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang:

f. bij: onttrekkingen Y € 157.273.

6.4. Bij onderhandse overeenkomst van 4 juni 2002 zijn belanghebbende en P overeengekomen dat P het pand zou kopen en dat uiterlijk 15 november 2002 A BV het pand van P zou kopen en afnemen. Het pand is op 6 juni 2002 aan P geleverd. Nadien hebben zij hun afspraken in die zin gewijzigd dat belanghebbende het pand van P zou aankopen. Bij notariële akte van 5 december 2002 is het pand door P aan belanghebbende geleverd, onder een aantal ontbindende voorwaarden, waaronder de voorwaarde dat de overeenkomst zou worden ontbonden indien de koopprijs met kosten niet uiterlijk 31 december 2002 zou zijn voldaan. Nadien is de uiterste datum van betaling bij nadere akten gesteld op 31 juli 2003. Bij notariële akte van 31 juli 2003 heeft P als verkoper verklaard dat de verschuldigde koopsom is voldaan en heeft hij koper, belanghebbende, dienaangaande kwijting verleend. Voorts is in de laatstgenoemde akte verklaard dat alle in de akte van levering opgenomen ontbindende voorwaarden zijn uitgewerkt en dat P noch belanghebbende zich nog op een ontbindende voorwaarde kan beroepen.

Volgens de bepalingen van de onderhandse overeenkomst zou het pand door A BV worden gehuurd voor een huursom van € 42.000 per jaar. Uit een afschrift van de balans en de winst & verliesrekening van A BV over het jaar 2003 blijkt dat over het jaar 2002 een bedrag van € 21.000 en over het jaar 2003 een bedrag van € 25.284 aan kosten ten laste van het resultaat van de vennootschap is gebracht, en voorts dat deze bedragen zijn doorbelast aan C BV.

Belanghebbende heeft - naar het Hof begrijpt - gesteld, en door de Inspecteur is zulks niet dan wel onvoldoende betwist, (i) dat hij in 2002 geen huurinkomsten ter zake van het pand heeft genoten en dat die inkomsten zijn genoten door P; (ii) dat tot het moment van de betaling van de koopsom van het pand, 31 juli 2003, sprake is geweest van verhuur van het pand door P aan A BV, dat P de inkomsten tot aan de betaling van de koopsom heeft genoten en dat de kosten van het pand ten laste van P kwamen, en dat belanghebbende tot dat moment geen huurinkomsten betreffende het pand heeft genoten; en (iii) dat vanaf 31 juli 2003 het pand door belanghebbende is verhuurd aan C BV, dat voor de periode augustus-december 2003 een bedrag van € 10.000 ter zake van huur aan de vennootschap in rekening is gebracht, dat daarvan ontvangen is € 8.450 en dat over die periode aan rente is betaald € 1.250 per maand en dat de afschrijvingslasten € 3.000 bedragen.

Een en ander brengt het Hof tot de volgende oordelen. Belanghebbende is tot 31 juli 2003 geen verhuurder geweest van het pand, zodat van een ter beschikkingstelling in de zin van de artikelen 3.91 of 3.92 van de Wet IB 2001 geen sprake kan zijn geweest. Vanaf 31 juli 2003 dient belanghebbende als verhuurder van het pand worden aangemerkt en gingen de kosten en inkomsten met betrekking tot het pand hem aan. Huurder van het pand was C BV Bij het beroepschrift in appel is in het geding gebracht de uitspraak van de rechtbank van 6 november 2007 met nummer AWB 06/8351, gewezen in het geding tussen belanghebbende en de Inspecteur betreffende de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen voor het jaar 2003. Het Hof neemt de rechtsoordelen 4.2.4 tot en met 4.2.9 van die uitspraak over en maakt deze tot de zijne. Gelet op het vorenoverwogene is het Hof van oordeel dat vanaf 31 juli 2001 geen ter beschikkingstelling van het pand in de zin van de artikelen 3.91 en 3.92 van de Wet IB 2001 sprake is. En zelfs als dit anders zou zijn, is van belang dat belanghebbende heeft gesteld en de Inspecteur niet, dan wel onvoldoende heeft weersproken dat voor die periode geldt dat de opbrengsten minus de kosten ter zake van het pand negatief waren. In zoverre is geen sprake van een onjuiste aangifte.

6.8. In eerste aanleg heeft de Inspecteur gesteld dat belanghebbende het pand [object 1] ter beschikking heeft gesteld aan Y en dat de huur - door de Inspecteur becijferd op € 15.000 - dient te worden aangemerkt als door belanghebbende genoten resultaat van een werkzaamheid. Ter adstructie van zijn stelling dat belanghebbende het pand [object 1] en de daaruit genoten inkomsten in de aangifte had moeten vermelden, heeft de Inspecteur gewezen op de tot de gedingstukken behorende huurovereenkomst tussen belanghebbende en Y met betrekking tot dit pand. Belanghebbende heeft gemotiveerd betoogd dat aan deze overeenkomst nimmer uitvoering is gegeven. Y is niet gevestigd geweest op het adres [object 1] en heeft evenmin huur aan belanghebbende betaald. De rechtbank heeft, na afweging van hetgeen partijen over en weer hebben aangevoerd, de Inspecteur niet geslaagd geacht in het bewijs dat belanghebbende het pand [object 1] aan Y ter beschikking heeft gesteld en/of huurinkomsten uit het pand heeft genoten.

In hoger beroep heeft de Inspecteur ter zake van dit geschilpunt niets aangevoerd dat zou kunnen leiden tot een ander oordeel dan het oordeel dat de rechtbank op dit geschilpunt heeft gegeven. Het Hof neemt derhalve het oordeel van de rechtbank over en maakt dit tot het zijne.

6.9. In eerste aanleg en in hoger beroep heeft de Inspecteur zich op het standpunt gesteld dat Q ingevolge een daartoe strekkende overeenkomst de aandelen in Y hield voor belanghebbende, bij wie het economische belang en de juridische zeggenschap berustte.

De rechtbank heeft met recht geoordeeld dat de stelling van de Inspecteur hout snijdt indien aannemelijk is dat belanghebbende en Q zouden zijn overeengekomen dat laatstgenoemde de aandelen hield voor belanghebbende en dat met betrekking tot de aandelen het economische belang en de juridische zeggenschap bij belanghebbende berustten. De Inspecteur dient, nu belanghebbende het bestaan van de zo-even vermelde overeenkomst en het economische belang en de juridische zeggenschap van belanghebbende betwist, hiervan het bewijs te leveren. Dienaangaande heeft de rechtbank overwogen dat, hoewel het, gelet op de vele in het dossier aanwezige getuigenverklaringen waarop de Inspecteur zich beroept, onmiskenbaar is dat belanghebbende bij Y een leidende en allesoverheersende positie innam, uit die verklaringen noch anderszins uit de gedingstukken valt op te maken dat belanghebbende degene was die het economische belang bij en de juridische zeggenschap in Y had. Gesteld noch gebleken is dat de aan de aandelen verbonden rechten, zoals het recht op de dividenden en het stemrecht, toekwamen aan een ander dan Q. Ook voor het bestaan van een afspraak tussen belanghebbende en Q, op grond waarvan Q de aandelen in Y voor belanghebbende hield, zijn in de stukken van het geding onvoldoende aanknopingspunten te vinden. Op die gronden is de rechtbank tot het oordeel gekomen dat de stelling van de Inspecteur dat belanghebbende ten onrechte zijn belang in Y niet in zijn aangifte heeft vermeld, faalt.

In hoger beroep heeft de Inspecteur zijn in eerste aanleg ingenomen stellingen herhaald en voor de onderbouwing daarvan onder meer verwezen naar passages uit getuigenverklaringen die behoren tot de stukken van het geding. Hetgeen de Inspecteur daarover in hoger beroep nog te berde heeft gebracht, werpt daarop geen nieuw of ander licht en leidt het Hof niet tot een ander dan het door de rechtbank gegeven oordeel. Het Hof neemt derhalve het oordeel van de rechtbank over en maakt dit tot het zijne.

Het Gerechtshof:

- bevestigt de uitspraak van de rechtbank,

- veroordeelt de Inspecteur in de kosten van het hoger beroep aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 644, en wijst de Staat aan als de rechtspersoon die deze kosten moet vergoeden,

- gelast de griffier ter zake van het door de Inspecteur ingestelde hoger beroep een griffierecht te heffen van € 428 van de Staat.

aangetekend aan

partijen verzonden:

Zowel de belanghebbende als het daartoe bevoegde bestuursorgaan kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. Bij het beroepschrift wordt een kopie van deze uitspraak gevoegd.

2. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste:

- de naam en het adres van de indiener;

- de dagtekening;

- de vermelding van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

- de gronden van het beroep in cassatie.

Het beroepschrift moet worden gezonden aan de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.