Gerechtshof 's-Gravenhage, 31-03-2009, BI0050, BK-07/00216 en BK-07/00217

Aanslagen, bezwaren en geding voor de rechtbank

1.2. Het tegen de aanslag 2001 gerichte bezwaar van belanghebbende is bij de bestreden uit-spraak door de Inspecteur afgewezen.

1.3. Voorts is aan belanghebbende, met dagtekening 13 juli 2005, voor het jaar 2002 een aanslag in de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen (hierna: de aanslag 2002) opgelegd naar een ambtshalve vastgesteld belastbaar inkomen uit werk en woning van € 55.249.

1.4. Aan het tegen de aanslag 2002 gerichte bezwaar van belanghebbende is de Inspecteur bij zijn bestreden uitspraak gedeeltelijk tegemoet gekomen. Het belastbare inkomen uit werk en woning is daarbij vastgesteld op € 22.040 en het belastbare inkomen uit sparen en beleggen op € 39.043.

1.5. Belanghebbende is tegen voormelde uitspraken op bezwaar in beroep gekomen bij de rechtbank ’s Gravenhage. De rechtbank heeft bij uitspraken van 13 februari 2007 de beroepen gegrond verklaard en de zaken teruggewezen naar de Inspecteur teneinde, met inachtneming van de uitspraken van de rechtbank, opnieuw uitspraak op bezwaar te doen.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende heeft tegen de uitspraken van de rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Gerechtshof.

2.2. De Inspecteur heeft verweerschriften ingediend.

2.3. De eerste mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Gerechtshof van 10 juni 2008, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

2.4. Naar aanleiding van het verhandelde ter zitting heeft het Hof het onderzoek ter zitting geschorst en heeft vervolgens tussen het Hof en partijen een briefwisseling plaatsgevonden. Belanghebbende heeft ingevolge een door het Hof ter zitting tot hem gericht verzoek als aanvulling op het aldaar verhandelde nog gegevens van feitelijke aard ingezonden, zulks met afschrift daarvan aan de Inspecteur.

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

3.1. Belanghebbende woont vanaf 2000 in Spanje en heeft als buitenlandse belastingplichtige voor de Nederlandse inkomstenbelastingwetgeving gekozen voor toepassing van de regels voor binnenlandse belastingplichtigen, zoals bedoeld in artikel 2.5, eerste lid, eerste volzin, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001).

3.2. In Nederland geniet belanghebbende inkomsten uit de verhuur van in wooneenheden verdeelde onroerende zaken in [R, S en T]. Voor de heffing van de inkomstenbelasting heeft belanghebbende bij de indiening van de aangiften het met deze verhuur behaalde resultaat aangegeven als winst uit onderneming. Daarbij heeft hij de zelfstandigenaftrek toegepast. De Inspec-teur heeft bij het opleggen van de aanslagen in de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen voor de jaren 1999 en 2000 de aangiften over die jaren ongewijzigd gevolgd.

3.3. Bij beschikkingen als bedoeld in artikel 22 van de Wet waardering onroerende zaken is de waarde van vorenbedoelde onroerende zaken vastgesteld op in totaal € 1.292.381 per 1 januari 1999. Deze beschikkingen gelden voor het tijdvak van 1 januari 2001 tot en met 31 december 2004.

3.4. In het rapport dat is opgemaakt naar aanleiding van een bij belanghebbende ingesteld boekenonderzoek is vermeld dat voormelde onroerende zaken op 1 mei 2001 zijn getaxeerd door makelaar [B] en dat deze de waarde van de onroerende zaken in totaal op ƒ 3.411.000 (€ 1.547.844) heeft bepaald. Ten behoeve van wie [B] de onroerende zaken heeft getaxeerd en naar welke grondslagen dat is gebeurd, is in het rapport niet vermeld. Een afschrift van het taxatierapport of -verslag van [B] is niet in het geding gebracht.

3.5. Belanghebbende bezat in de onderhavige jaren in zijn woonplaats [Z] in Spanje een eigen woning die hem tot hoofdverblijf dient, zoals bedoeld in artikel 3.111 van de Wet IB 2001. Ter zake van deze eigen woning heeft belanghebbende op basis van artikel 2.5, eerste lid, van de Wet IB 2001 het eigenwoningforfait aangegeven.

3.6. Naar aanleiding van bevindingen uit een boekenonderzoek dat de Inspecteur bij belanghebbende heeft doen uitvoeren, heeft de Inspecteur zich op het standpunt gesteld dat de inkomsten uit de verhuur van de wooneenheden niet kunnen worden aangemerkt als winst uit onderneming en derhalve niet behoren tot de heffingsgrondslag bij werk en woning (box I), maar moeten worden gerangschikt onder de heffingsgrondslag bij sparen en beleggen (box III).

Omschrijving geschil, standpunten en conclusies van partijen

4.2. Belanghebbende heeft, naar hij ter zitting van het Hof heeft verklaard, geconcludeerd tot vernietiging van de uitspraken van de rechtbank en vermindering van de aanslagen, waarbij de heffingsgrondslag bij sparen en beleggen voor het jaar 2001 wordt verminderd tot op € 596.582 (= € 1.292.381 -/- € 704.874 + € 1.292.381 -/- € 686.723/2) en voor het jaar 2002 op € 605.658 (= € 1.292.381 -/- € 686.723 + € 1.292.381 -/- € 686.723/2).

4.3. De Inspecteur heeft geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het hoger beroep en tot bevestiging van de uitspraken van de rechtbank.

4.4. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de stukken.

Beoordeling van het hoger beroep

5.3. Belanghebbende heeft, naar het Hof begrijpt, gesteld dat de waarde in het economische verkeer van de onroerende zaken aan het begin en aan het einde van ieder van de onderhavige kalenderjaren € 1.292.381 bedraagt, omdat rekening moet worden gehouden met de verhuurde staat daarvan. In de waardering van [B] is, aldus belanghebbende, daarmee geen rekening gehouden. Weliswaar, zo begrijpt het Hof de stelling van belanghebbende, is voormelde waarde gebaseerd op de waarde in vrij opleverbare staat per 1 januari 1999, doch rekening houdend met enerzijds de waardestijging sinds die tijd en anderzijds het feit dat de woningen belanghebbende niet vrij ter beschikking staan, moet toch worden uitgegaan van voormelde waarde. Aangezien de Inspecteur het betoog van belanghebbende niet dan wel onvoldoende gemotiveerd heeft bestreden gaat het Hof van die waarde uit.

5.4. Belanghebbende heeft verder gesteld dat tot de schulden tevens een bedrag behoort van € 66.425, zijnde een geldlening waarvoor belanghebbende zekerheid heeft verstrekt door middel van hypotheekverlening op zijn eigen woning. Op basis van de door belanghebbende nagezonden bescheiden, waartoe een op 31 december 2001 gedagtekend bankafschrift behoort, acht het Hof het bestaan van de schuld van € 66.425 aannemelijk. De Inspecteur heeft het bestaan van de schuld niet bestreden.

5.5. Belanghebbende heeft gesteld dat hij voormeld bedrag van € 66.425 heeft aangewend voor de aanschaf van onroerende zaken in Nederland. De Inspecteur heeft gesteld dat voormeld bedrag is aangewend voor de financiering van de eigen woning en dat het bedrag dient te worden gerekend tot Box I. De Inspecteur, die dienaangaande de bewijslast heeft, heeft echter geen feiten en omstandigheden gesteld op grond waarvan kan worden geoordeeld dat zijn stelling juist is. Derhalve moet het oordeel zijn dat voormeld bedrag behoort tot de gemiddelde rendementsgrondslag als bedoeld in Box III.

5.6. Gelet op het vorenoverwogene moet worden beslist conform de conclusie van belanghebbende.

Proceskosten en griffierecht

6.1. Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de door belanghebbende gemaakte proceskosten, waarbij het Hof, gelet op de inhoud van de desbetreffende dossiers, de onderhavige zaken aanmerkt als met elkaar samenhangende zaken in de zin van artikel 3 van het Besluit proceskosten bestuursrecht. Het Hof stelt deze kosten, op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht in verbinding met het vorengenoemde Besluit en de daarbij behorende bijlage, voor de vorenbedoelde zaken samen vast op € 1.288 wegens beroepsmatig verleende rechtsbijstand voor de rechtbank en voor het Hof (4 punten à € 322 x 1 (gewicht van de zaak)). Voor een hogere vergoeding acht het Hof geen termen aanwezig.

6.2. Voorts dient aan belanghebbende het voor de behandeling van de zaken bij de rechtbank gestorte griffierecht van € 38, alsmede het voor de behandeling in hoger beroep gestorte griffierecht van in totaal € 210 (2 x € 105) te worden vergoed.

Beslissing

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. P.J.J. Vonk, J.W. baron van Knobelsdorff en J.W. Savelbergh, in tegenwoordigheid van de griffier mr. L. van den Bogerd. De beslissing is op 31 maart 2009 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden ver-zocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.