Gerechtshof 's-Gravenhage, 07-07-2009, BJ7336, 08/00103

Aanslag, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1. Aan belanghebbende is door de Inspecteur, de voorzitter van het managementteam van de Belastingdienst Rijnmond voor het jaar 2003 een aanslag in de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 140.757.

1.2. De Inspecteur heeft bij uitspraak het bezwaar van belanghebbende tegen de aanslag afgewezen.

1.3. Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2.2. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Gerechtshof van 16 juni 2009. Aldaar is de gemachtigde van belanghebbende wel, doch de Inspecteur niet verschenen. Van het verhandelde ter zitting is door de griffier een proces-verbaal opgemaakt.

Vaststaande feiten

3. Het Hof gaat uit van de door de rechtbank vastgestelde feiten, waarbij door de rechtbank belanghebbende als eiser en de Inspecteur als verweerder is aangeduid, met dien verstande dat, anders dan in 2.1 van die uitspraak staat vermeld, de naam van de werkgever luidt [A] International B.V.

Omschrijving geschil en standpunten van partijen

Conclusies van partijen

5.1. Belanghebbende heeft geconcludeerd tot vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 116.237.

5.2. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Overwegingen omtrent het geschil

6.1. De rechtbank heeft overwogen dat vaststaat dat de beide auto’s door de werkgever van belanghebbende aan hem ter beschikking zijn gesteld, een en ander in de zin van artikel 3.145 van de Wet inkomstenbelasting 2001 en voorts dat belanghebbende geen rittenregistratie heeft gevoerd. Het is vaste rechtspraak dat indien aan een belastingplichtige door zijn werkgever meerdere auto’s ter beschikking zijn gesteld, in beginsel voor ieder van die auto’s een bijtelling dient te worden toegepast (vergelijk onder meer de arresten van de Hoge Raad van 18 februari 1959, nr. 13 820, BNB 1959/127 en van 23 februari 1994, nr. 29 682, BNB 1994/111). Gelet op het vorenoverwogene heeft de rechtbank met juistheid geoordeeld dat de Inspecteur terecht de in geschil zijnde correctie wegens privé-gebruik van de auto’s heeft aangebracht, welke cor-rectie is gebaseerd op de cataloguswaarde van ieder van de beide auto’s.

6.2. Belanghebbendes beroep op het beleid dat is neergelegd in vraag 5 van het namens de Staatssecretaris van Financiën genomen besluit van 30 januari 2002, DGB2001/1744M, V-N 2002/8.13 moet worden verworpen. Dat beleid heeft betrekking op ondernemers met tot de handelsvoorraden behorende auto’s of voor wie tot de bedrijfsmiddelen grote aantallen auto’s (wagenparken) behoren. Belanghebbende behoort niet tot die groep van ondernemers, zodat te dezen geen sprake is van gelijke gevallen.

6.3. Op grond van het vorenoverwogene moet het hoger beroep worden verworpen.

Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. P.J.J. Vonk, J.W. baron van Knobelsdorff en U.E. Tromp, in tegenwoordigheid van de griffier mr. H.P. Baldewsing. De beslissing is op 7 juli 2009 in het openbaar uitgesproken. Wegens ontstentenis van de griffier is hij niet in staat te ondertekenen.