Gerechtshof 's-Gravenhage, 27-04-2011, BQ6726, BK-10/00222

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer d.d. 27 april 2011

in het geding tussen:

Aanslag, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1. Bij beschikking als bedoeld in hoofdstuk IV van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: de Wet WOZ) is de waarde van de onroerende zaak, plaatselijk bekend als [a-straat 1] te [Z], vastgesteld op € 596.000. De waarde is vastgesteld naar de waardepeildatum 1 januari 2007 en de beschikking geldt voor het tijdvak van 1 januari 2008 tot en met 31 december 2008.

1.2. In hetzelfde geschrift is voor het jaar 2008 wegens het genot krachtens eigendom, bezit of beperkt recht van de hiervoor vermelde onroerende zaak, een aanslag in de onroerendezaakbelasting van de gemeente Oud-Beijerland opgelegd naar een heffingsmaatstaf van € 596.000.

1.3. Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur belanghebbendes bezwaar tegen de beschikking en de aanslag afgewezen.

1.4. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. In verband daarmee is door de griffier een griffierecht geheven van € 111. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2.2. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Hof van 16 maart 2011, gehouden te ’s-Gravenhage. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

Vaststaande feiten

3. Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

Belanghebbende is eigenaar van de onroerende zaak [a-straat 1] te [Z], een in 1977 gebouwde vrijstaande woning (hierna ook aan te duiden als: de woning). De inhoud van de woning is ongeveer 760 m3 en de oppervlakte van het perceel bedraagt ongeveer 559 m2. De woning is gelegen in de kern van [Z]. In de directe omgeving bevinden zich sportvelden.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4. In geschil is de waarde van de woning op de waardepeildatum 1 januari 2007. De Inspecteur heeft deze waarde op € 596.000 vastgesteld, aan welke waarde hij vasthoudt, terwijl belanghebbende een waarde van € 492.000 bepleit.

Oordeel van de rechtbank

5. De rechtbank heeft het beroep van belanghebbende verworpen op de volgende gronden, waarbij voor eiser belanghebbende moet worden gelezen en voor verweerder de Inspecteur.

"2.4. De rechtbank overweegt als volgt.

2.4.2. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder, gelet op het door hem overgelegde taxatierapport en hetgeen verweerder overigens in het geding heeft gebracht, aan de op hem rustende bewijslast voldaan. De in het taxatierapport genoemde vergelijkingsobjecten komen goed overeen met eisers woning. Met de verschillen tussen de vergelijkingsobjecten en de woning in onder andere inhoud, kaveloppervlakte, ligging, ouderdom en de bouwkundige staat van de opstallen is in voldoende mate rekening gehouden. Deze verschillen zijn niet van zodanige omvang dat de opgevoerde vergelijkingsobjecten hier niet goed bruikbaar zijn. Volgens de vergelijking in het taxatierapport met de objecten [b-straat 1], [c-straat 1] en [d-straat 1] heeft de woning van eiser een gemiddelde prognosewaarde van circa € 700.000,-. Gelet daarop heeft verweerder voldoende rekening gehouden met de door eiser gestelde waardeverminderende aspecten zoals de overlast van een (nieuw) sportpark, het toenemend auto/vrachtverkeer, de fluit van een hondenbezittende schapendrijver, het gewijzigde grondwaterpeil met vlakbij de woning gestationeerde overloopriool, door de waarde van de woning te taxeren op € 590.000,-. Voorts merkt de rechtbank nog op dat het verweerder vrij staat volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad om in beroep een nieuw taxatierapport op te maken en daarin, indien nodig, nieuwe vergelijkingspanden op te voeren. De Hoge Raad stelt hieraan de voorwaarde dat de nieuwe gegevens zodanig tijdig worden ingebracht dat de andere partij voldoende in de gelegenheid is om hierop te reageren. De rechtbank is niet gebleken dat eiser onvoldoende in de gelegenheid is geweest hierop te reageren.

Het beroep is derhalve ongegrond.

Beoordeling van het hoger beroep

6.1. De rechtbank heeft geoordeeld dat de Inspecteur de WOZ-waarde juist heeft vastgesteld op € 590.000. Vervolgens heeft zij met toepassing van artikel 26a van de Wet WOZ de beschikking, waarbij de waarde was bepaald op € 596.000, in stand gelaten. Die beslissing, die is genomen in overeenstemming met de toenmalige stand van de jurisprudentie, kan niet meer als juist worden aanvaard. Artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden brengt mee dat elke maatregel die het ongestoorde genot van eigendom aantast, waaronder de heffing van belasting, vergezeld moet gaan van procedurele garanties die de betrokkene een redelijke mogelijkheid bieden tot effectieve betwisting van de rechtmatigheid van die maatregel. Niet van belang is of er een redelijke mate van evenredigheid bestaat tussen de gebruikte middelen en het - legitieme - doel dat daarmee in het algemene belang wordt nagestreefd, in die zin dat er een redelijke verhouding bestaat tussen het algemeen belang en de bescherming van individuele rechten. De vaststelling van een WOZ-beschikking dient, net als de vaststelling van een belastingaanslag, te voldoen aan de eis dat een effectieve betwisting van de rechtmatigheid ervan mogelijk moet zijn. De in evenvermeld wetsartikel opgenomen marge verhindert in dit geval die effectieve betwisting. De uitspraak van de rechtbank moet reeds hierom worden vernietigd.

6.2. In het door de Inspecteur bij de rechtbank overgelegde taxatierapport wordt het waardeniveau onderbouwd met een viertal verkopen van volgens de taxateur min of meer vergelijkbare woningen. De woningen, gelegen aan de [b-straat 1], het [c-straat 1] en de [d-straat 1], wijken echter wat oppervlakte, inhoud, bouwjaar en ligging betreft zozeer af van de woning van belanghebbende, dat zij onvoldoende inzicht kunnen geven in de waarde die aan laatstbedoelde woning moet worden toegekend. Voor de in het taxatierapport vermelde woning aan de [a-straat 2] geldt zulks niet, doch de voor de vergelijking gebruikte verkoopopbrengst is gerealiseerd op 1 december 2003, welke datum zo ver voor de waardepeildatum is gelegen, dat ook hieraan geen goede indicatie voor de waarde van de woning is te ontlenen.

6.3. Het taxatierapport geeft geen inzicht in de mate waarin rekening is gehouden met de depreciërende invloed van de ligging van de woning. In het bijzonder de van een sportveldencomplex ondervonden overlast lijkt bij de taxatie niet in aanmerking te zijn genomen.

6.4. In het door de Inspecteur in het geding gebrachte "taxatieverslag woningen" wordt melding gemaakt van een drietal verkopen van in de gemeente gelegen vrijstaande woningen, in dat verslag aangeduid als vergelijkbare woningen, waarvan de naar de waardepeildatum herleide opbrengst gemiddeld € 490.000 bedraagt. Zonder hieraan de conclusie te verbinden dat daarmee de waarde van de woning gegeven is, ziet het Hof in die verkoopcijfers een nadere aanwijzing voor de onjuistheid van de door de Inspecteur aan de woning toegekende waarde.

6.5. Het Hof acht aannemelijk dat van de door belanghebbende gestelde overlast een waardedrukkende werking uitgaat, maar niet in een zodanige mate dat de door belanghebbende voorgestane waarde als juist moet worden aanvaard.

6.6. Op grond van het vorenstaande zal het Hof de waarde van de woning per de peildatum in goede justitie vaststellen op € 550.000.

Proceskosten en griffierecht

7.1. Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de door belanghebbende gemaakte proceskosten. Het Hof stelt deze kosten, op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht in verbinding met het Besluit proceskosten bestuursrecht en de daarbij behorende bijlage, vast op € 25 wegens reis- en verblijfkosten. Voor een hogere vergoeding acht het Hof geen termen aanwezig.

7.2. Voorts dient aan belanghebbende het voor de behandeling voor de rechtbank gestorte griffierecht van € 41, alsmede het voor de behandeling in hoger beroep gestorte griffierecht van € 111 te worden vergoed.

Beslissing

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. B. van Walderveen, J.W. baron van Knobelsdorff en Th. Groeneveld, in tegenwoordigheid van de griffier mr. L. van den Bogerd. De beslissing is op 27 april 2011 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.