Gerechtshof 's-Gravenhage, 17-05-2011, BQ7697, BK-10/00381

Aanslag, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1. Aan belanghebbende is door de Inspecteur voor het jaar 2008 een aanslag in de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen, nummer [nummer 1] (hierna: de tweede voorlopige aanslag), opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 14.222.

1.2. Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur belanghebbendes bezwaar tegen de tweede voorlopige aanslag afgewezen.

1.3. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. In verband daarmee is door de griffier een griffierecht geheven van € 111. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2.2. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Gerechtshof van 5 april 2011, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

3.1. Belanghebbende heeft op 9 april 2009 aangifte voor de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2008 gedaan, waarbij hij een bedrag aan ingehouden loonbelasting van € 2.706 heeft aangegeven, en – in afwijking van de door hem van zijn werkgever ontvangen jaaropgave, doch niet opzettelijk -, een belastbaar inkomen uit werk en inkomen van nihil.

3.2. Nadat belanghebbende zijn fout had ontdekt heeft hij op 10 april 2009 een verbeterde aangifte voor de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2008 gedaan, waarbij hij, overeenkomstig de hem van zijn werkgever ontvangen jaaropgave, een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 14.222 en een bedrag aan ingehouden loonbelasting van € 2.706 heeft aangegeven.

3.3. De aangifte van 9 april 2009 heeft geleid tot een door de Inspecteur aan belanghebbende voor het jaar 2008 dienovereenkomstig opgelegde voorlopige aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen, nummer [nummer 2], naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van nihil. De aanslag (hierna: de eerste voorlopige aanslag) heeft geleid tot een teruggave van loonheffing van € 2.706 en tot vergoeding van heffingsrente van € 130, derhalve tot een in totaal door belanghebbende te ontvangen bedrag van € 2.836.

3.4. De aangifte van 10 april 2009 heeft geleid tot een dienovereenkomstig opgelegde tweede voorlopige aanslag naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 14.222. Na verrekening van deze aanslag met de eerste voorlopige aanslag resulteert deze aanslag in een te betalen bedrag aan inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen van € 2.706. Tevens is bij afzonderlijke beschikking een bedrag van € 133 aan heffingsrente in rekening gebracht, zodat belanghebbende in totaal € 2.839 dient te betalen.

Omschrijving geschil in hoger beroep, standpunten en conclusies van partijen

4.1. In hoger beroep is in geschil of belanghebbende zich terecht op het standpunt stelt dat de Inspecteur de tweede voorlopige aanslag niet had mogen opleggen.

4.2. Belanghebbende heeft in hoger beroep gesteld dat de tweede aangifte van 10 april 2009 als een herstelaangifte moet worden beschouwd, omdat hij binnen 24 uur nadat hij de aangifte die hij op 9 april 2009 had gedaan, had bemerkt dat deze een niet-opzettelijke fout bevatte. De Inspecteur had moeten begrijpen dat de aangifte van 9 april 2009 aangevuld had dienen te worden. Het opleggen van de voorlopige aanslag tot een negatief bedrag is in strijd met artikel 13, lid 2, AWR. De behandeling van de aangifte is onzorgvuldig geweest.

4.3. De Inspecteur heeft het hoger beroep gemotiveerd bestreden.

4.4. Voor de overige standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

4.5. Belanghebbende heeft geconcludeerd tot gegrondverklaring van het hoger beroep en tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, van de uitspraak op bezwaar en van de aanslag.

4.6. De Inspecteur heeft geconcludeerd tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Overwegingen van de rechtbank

De rechtbank heeft als volgt overwogen en beslist, waarbij voor eiser belanghebbende en voor verweerder de Inspecteur dient te worden gelezen:

7. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

Overwegingen omtrent het geschil

6.1. Naar ’s Hofs oordeel heeft de rechtbank op goede gronden een juiste beslissing genomen. Het Hof voegt daar nog het volgende aan toe.

6.2. De stellingen van belanghebbende falen. Belanghebbende heeft bij het electronisch verzenden van de aangifte van 9 april 2009 verklaard dat hij de aangifte duidelijk, stellig en zonder voorbehoud heeft gedaan. Het stond de Inspecteur vrij naar aanleiding van die aangifte de eerste voorlopige aanslag op te leggen, overeenkomstig de gegevens zoals in die aangifte waren vermeld. De Inspecteur was bij het opleggen van die aanslag niet verplicht, anders dan belanghebbende kennelijk meent, te controleren of die aangifte in overeenstemming is met hetgeen bij hem aan ontvangen gegevens bekend is, zoals de nadere aangifte en de jaaropgave over het jaar 2008 van belanghebbende. De aard van de voorlopige aanslag staat hieraan in de weg.

6.3. Anders dan belanghebbende meent, is bij het opleggen van de tweede voorlopige aanslag tot een te betalen bedrag, geen sprake van navordering. Een nieuw feit is daarom niet vereist.

6.4. Anders dan belanghebbende kennelijk meent, is de tweede aangifte van 10 april 2009 geen vrijwillige verbetering in de zin van artikel 67n AWR. De tweede voorlopige aanslag is, anders dan waarvan belanghebbende kennelijk uitgaat, geen navorderingsaanslag in de zin van artikel 16 AWR. Voorts is uit de tekst van artikel 13, lid 2, AWR af te leiden dat het de Inspecteur vrijstaat, een voorlopige aanslag tot een negatief bedrag op te leggen. De tekst van laatstgenoemde bepaling biedt geen steun voor de stelling van belanghebbende dat een voorlopige teruggaaf die voor of in de loop van het tijdvak wordt vastgesteld, slechts op verzoek kan worden vastgesteld. Hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd ter zake van voormelde bepalingen kan hem niet baten.

6.5. Het vorenstaande voert het Hof tot de slotsom dat het hoger beroep ongegrond is.

Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. P.J.J. Vonk, H.A.J. Kroon en Chr.Th.P.M. Zandhuis, in tegenwoordigheid van de griffier mr. D.J. Jansen. De beslissing is op 17 mei 2011 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.