Gerechtshof 's-Gravenhage, 12-07-2011, BT1810, BK-10/00435

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer d.d. 12 juli 2011

in het geding tussen:

op het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de rechtbank 's-Gravenhage van 7 juni 2010, nummer AWB 10/562, betreffende de hierna vermelde aan belanghebbende opgelegde aanslag.

Aanslag, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2004 een aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 39.610.

1.2. Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur belanghebbendes bezwaar gedeeltelijk toegewezen en heeft hij de aanslag verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 39.542.

1.3. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. In verband daarmee is door de griffier een griffierecht geheven van € 111. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2.2. Bij brief gedagtekend 7 mei 2011 heeft belanghebbende nadere stukken ingediend. Deze zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

2.3. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Hof van 31 mei 2011, gehouden te ’s-Gravenhage. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Ter zitting is tevens behandeld het hoger beroep van [X2], kenmerk BK-10/00437 en [X3], kenmerk BK-10/00436 betreffende de aan ieder van hen opgelegde aanslagen in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2004. Voor zover in die zaken door partijen stukken zijn overgelegd, worden die stukken geacht ook in de onderhavige procedure te zijn overgelegd. Tevens wordt hetgeen door partijen in die zaken is aangevoerd, aangemerkt als te zijn aangevoerd in de onderhavige zaak. Van het verhandelde ter zitting is door de griffier één proces-verbaal opgemaakt.

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde staat in hoger beroep het volgende vast:

3.1. Belanghebbende was in het jaar 2004 een van de vennoten in [X] C.V. en deelde hij voor vijf percent in haar resultaat.

3.2. In februari 2004 kocht [X] C.V. drie John Deere tractoren voor respectievelijk € 38.000 (type 5620), € 61.000 (type 6320) en € 105.000 (type 6920).

3.3. In het proces verbaal van het verhoor van [X2] als verdachte van het opzettelijk onjuist doen van de aangifte van 20 november 2008 staat - voor zover hier van belang - het volgende vermeld:

“ Ik, 1e verbalisant, deel gehoorde mede dat ik niet betwist dat familie [X] de meldingsformulieren heeft ingediend bij de Belastingdienst en dat het mij bekend is dat bij de belastingdienst een aantal zaken mislopen, maar dat dit feit hem nog niet ontlast om zijn verplichtingen na te komen door onder meer navraag te doen”

De eerste verbalisant is [A] (hierna: [A]), opsporingsambtenaar van de Belastingdienst/FIOD-ECD.

3.4. In zijn brief van 1 juli 2009 geeft de belastingambtenaar [B] de volgende toelichting op de in 3.3 vermelde verklaring van de eerste verbalisant:

“Dhr. [A] heeft mij op 23 juni 2009 medegedeeld dat die opmerking samenhangt met hetgeen daarvoor op de pagina’s 12 en 13 van het proces-verbaal (gehoorde: [X2]) staat vermeld. De achterliggende bedoeling was aan te geven dat familie [X] verplichtingen heeft om zaken op orde te hebben. Het feit dat de formulieren naar de Belastingdienst zijn opgestuurd, kan hij niet betwisten omdat hij er niet bij is geweest. Feit is wel dat de originele meldingsformulieren niet zijn aangekomen/ontvangen bij de Belastingdienst/ Bureau Investeringsregelingen en willekeurige afschrijving te Breda. Er zijn daarom door dit Bureau geen ontvangstbevestigingen verstuurd.”

3.5. Belanghebbende heeft in zijn aangifte voor het jaar 2004 ter zake van de gedane investeringen aanspraak gemaakt op de milieu-investeringsaftrek (hierna: MIA) en op de willekeurige afschrijving op milieu investeringen (hierna: VAMIL). Hij heeft in zijn aangifte als meldingsnummer van de aanvraag MIA fictieve nummers vermeld, namelijk m00001111, m00000222 en m0003333.

3.6. De Inspecteur heeft bij het vaststellen van de aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het onderhavige jaar geen rekening gehouden met aftrek op grond van de MIA en de VAMIL.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4.2. Voor de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen, verwijst het Hof naar de gedingstukken.

Conclusies van partijen

5.1. Belanghebbende concludeert, naar het Hof begrijpt, tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, van de uitspraak op bezwaar en tot vermindering van de bestreden aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 27.290.

5.2. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

6. De rechtbank heeft onder 2.3 tot en met 2.9 van haar uitspraak als volgt geoordeeld.

“ Met betrekking tot de meldingsplicht

2.3. Ingevolge artikel 2, eerste lid, van de Uitvoeringsregeling willekeurige afschrijving 2001 en artikel 2 van de Meldingsregeling milieu-investeringsaftrek 2001 geldt zowel voor de VAMIL als de MIA een meldingstermijn van drie maanden na het aangaan van de investeringsverplichting.

2.4. Belanghebbende, op wie te dezen de bewijslast rust, heeft gesteld dat het formulier “Melding Milieu-investeringsaftrek /Willekeurige afschrijving (MIA\VAMIL)” (hierna: het meldingsformulier) (tijdig) bij Bureau IRWA is ingediend en dat het meldingsformulier onjuist is afgehandeld binnen de Belastingdienst, waardoor dit meldingsformulier niet aan zijn dossier is toegevoegd. Volgens belanghebbende dienen de gevolgen voor de gemaakte fouten niet alleen voor zijn rekening te komen. In dit kader verwijst belanghebbende naar een brief van Senter Novem (belast met de inhoudelijke beoordeling van de melding) met dagtekening 6 mei 2004, die volgens hem betrekking heeft op de onderhavige investeringen.

2.5. Met hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd, heeft hij naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk gemaakt dat hij voldaan heeft aan de in 2.3 weergegeven meldingsplicht. De enkele stelling van belanghebbende dat hij er heilig van overtuigd is dat het meldingsformulier, tezamen met de meldingsformulieren van de andere vennoten naar Bureau IRWA zijn verstuurd, is onvoldoende om te kunnen concluderen tot een (tijdige) melding. Op geen enkele wijze is aannemelijk gemaakt dat de meldingsformulieren naar Bureau IRWA zijn verzonden. Voorts heeft de inspecteur onbestreden gesteld dat de vragenbrief van Senter Novem met dagtekening 6 mei 2004 betrekking heeft op de investeringen in het jaar 2003. Ook hetgeen belanghebbende overigens heeft aangevoerd, kan niet leiden tot een andere conclusie, zodat de rechtbank ervan uitgaat dat de melding niet (tijdig) is gedaan. Belanghebbende heeft ten aanzien van de meldingsprocedure een eigen verantwoordelijkheid.

2.7. Belanghebbende heeft gesteld dat de inspecteur bij de afhandeling van de aangifte inkomstenbelasting in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel heeft gehandeld door een aanslag op te leggen zonder een juiste inventarisatie van de feiten af te wachten. De aanslag is opgelegd is “ter behoud van rechten”. Artikel 11, derde lid, van de AWR bepaalt dat de bevoegdheid tot het vaststellen van een aanslag vervalt door verloop van drie jaren na het tijdstip waarop de belastingschuld is ontstaan. Deze bepaling beoogt voor de belastingplichtigen een waarborg op te leveren dat zij binnen een redelijke termijn hun belastingafrekening ontvangen. Tekst of strekking van deze bepaling, noch het zorgvuldigheidsbeginsel staan in de weg aan het opleggen van een aanslag naar een geschat belastbaar inkomen tegen het einde van die termijn, ingeval de inspecteur verwacht niet binnen die termijn te zullen beschikken over alle gegevens die benodigd zijn om het belastbare inkomen nauwkeurig te kunnen bepalen.

2.8. Het hiervoor onder 2.5 overwogene laat geen andere gevolgtrekking toe dan dat belanghebbende de voor de MIA en de VAMIL in aanmerking genomen investeringsverplichtingen niet (tijdig) heeft gemeld, zodat in zoverre geen recht bestaat op MIA en VAMIL voor deze investeringen. Of belanghebbende aan de overige cumulatieve voorwaarden voor MIA en VAMIL voldoet, is niet van belang, nu belanghebbende niet aan de meldingsplicht voldoet.

2.9. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard. ”

Beoordeling van het hoger beroep

7.1. Het Hof is van oordeel dat de rechtbank op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen. Hierbij neemt het Hof het volgende in aanmerking.

7.2. De bewijslast van het feit dat ter zake van de aanschaf van voormelde tractoren meldingsformulieren zijn ontvangen door het Bureau IRWA, rust op belanghebbende. Gelijk de rechtbank heeft overwogen, heeft belanghebbende niet aan die bewijslast voldaan.

7.4. Belanghebbende heeft tijdens de mondelinge behandeling een beroep gedaan op het besluit van de Staatssecretaris van Financiën van 15 september 2009, nr. CPP 2009/1116M, Stcrt. 2009, 14052. Dit kan evenwel niet tot gegrondverklaring van het hoger beroep leiden. Het Besluit mist toepassing, omdat belanghebbende niet heeft voldaan aan de in het Besluit gestelde voorwaarde dat de investeringen tijdig zijn aangemeld.

Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. H.A.J. Kroon, P.J.J. Vonk en Chr.Th.P.M. Zandhuis, in tegenwoordigheid van de griffier mr. D.J. Jansen. De beslissing is op 12 juli 2011 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.