Gerechtshof 's-Gravenhage, 30-11-2011, BV0345, BK-11/00185

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer d.d. 30 november 2011

in het geding tussen:

tegen de uitspraak van de rechtbank Dordrecht van 11 maart 2011, nummer AWB 09/1189, betreffende de hierna vermelde aanslag.

Aanslag, bezwaar en geding in eerste aanleg

1. 1. De Inspecteur heeft aan belanghebbende met dagtekening 26 juni 2009 een aanslag opgelegd voor het betalen van leges ten bedrage van € 8.458,35 in verband met het principeverzoek [xxxxxxx] inzake [a-straat 1] te [Z].

1.2. Bij brief van 22 juli 2009 heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen deze aanslag.

1.3. Bij besluit van 3 augustus 2009 heeft de Inspecteur het bezwaar ongegrond verklaard.

1.4. Belanghebbende heeft beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de rechtbank hoger beroep ingesteld. In verband hiermee is van belanghebbende een griffierecht geheven van € 454. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

Verordening

3.1. De van toepassing zijnde wettelijke bepalingen luiden als volgt

3.1.1. Ingevolge artikel 229, eerste lid, onder b, van de Gemeentewet kunnen rechten worden geheven ter zake van het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten.

3.2. Voor zover hier van belang luidt de in de gemeente Zwijndrecht voor het onderhavige jaar geldende legesverordening als volgt:

In de bij de Legesverordening behorende tarieventabel is, voor zover hier van belang, het volgende bepaald:

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, in hoger beroep het volgende komen vast te staan:

4.1. Belanghebbende heeft op 30 september 2008 een verzoek ingediend betreffende het bouwen van een bedrijfsverzamelgebouw aan de [a-straat 1] te [Z] op een haar daartoe van gemeentewege toegezonden formulier met de kop “Principeverzoek”.

4.2. Belanghebbende heeft het haar toegezonden formulier ingevuld samen met de architect die het ontwerp van het bedrijfsverzamelgebouw heeft gemaakt.

4.3. Bij brief van 17 december 2008, op dezelfde datum verzonden, is de uitkomst omtrent het ingediende verzoek aan belanghebbende meegedeeld. Daarbij is tevens meegedeeld dat voor de behandeling van het verzoek een bedrag van € 8.458,35 ter zake van leges is verschuldigd.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

5.1. Tussen partijen is in geschil het antwoord op de vraag of terecht en tot het juiste bedrag leges is geheven. Het antwoord van belanghebbende luidt in ontkennende en dat van de Inspecteur in bevestigende zin.

5.2. Belanghebbende kan zich met de bestreden aanslag niet verenigen en stelt zich op het standpunt dat zij de tekeningen van het plan om de locatie [a-straat 1] te [Z] te ontwikkelen naar de gemeente heeft gezonden om door de gemeente te laten beoordelen of dit plan zou passen binnen het bestemmingsplan. Zij stelt voor ogen te hebben gehad om, in verband met de op het perceel rustende kettingbedingen waardoor het niet zonder toestemming van de gemeente Zwijndrecht mag worden overgedragen of verkocht, de gemeente eerst naar de tekeningen te laten kijken alvorens hoge kosten te maken. Zij voert aan eerst telefonisch contact met de gemeente te hebben opgenomen om te vragen welke weg het beste bewandeld kon worden om hierover uitsluitsel te krijgen. Bij dat contact heeft zij aangegeven geen hoge kosten te willen maken. Voorts stelt belanghebbende dat door de gemeente nimmer is meegedeeld dat er leges betaald zouden moeten worden. Daarnaast stelt zij pas ruim een half jaar na de reactie van de Inspecteur op het principeverzoek de nota te hebben ontvangen. De kosten verbonden aan de werkzaamheden van de gemeente kunnen volgens haar niet hoger zijn geweest dan € 1000,-.

5.3. De Inspecteur stelt dat het verzoek van belanghebbende van 30 september 2008 niet kan worden gezien als een aanvraag om een bouwvergunning in de zin van artikel 40 van de Woningwet, maar dient te worden aangemerkt als een principeverzoek. Een principeverzoek is een aanvraag tot de beoordeling van een schetsplan of ontwerpplan met betrekking tot de vraag of op een, op basis van genoemd schetsplan of ontwerpplan uitgewerkt bouwplan, een bouwvergunning of ontheffing zou kunnen worden verleend. Een principeverzoek geeft een indicatie over de haalbaarheid van een initiatief of voornemen zonder dat er hoge onderzoeks- en plankosten worden gemaakt. Volgens de Inspecteur zijn er ter zake van zo’n verzoek leges verschuldigd, ongeacht de uitkomst van het onderzoek. De behandeling van het verzoek van belanghebbende kan worden aangemerkt als een door de gemeente geleverde dienst. De voor een principeverzoek betaalde leges worden later in mindering gebracht op de leges voor de definitieve bouwaanvraag, indien die niet te veel afwijkt van het oorspronkelijke verzoek.

5.4. Voor een nadere uiteenzetting van de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

Conclusies van partijen

6.1. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank en van de uitspraak op bezwaar en primair tot vernietiging van de aanslag leges en subsidiair tot vermindering van de aanslag tot een bedrag van € 1.000.

6.2. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft betreffende het geschil het volgende overwogen. Daarbij is belanghebbende omschreven als eiseres en de Inspecteur als verweerder:

“2.4.1. Blijkens de gedingstukken heeft eiseres een principeverzoek ingediend met betrekking tot een bedrijfsverzamelgebouw aan de [a-straat 1] te [Z]. Gelet op de inhoud en de strekking van het verzoek is dit aan te merken als een principeaanvraag voor het uiteindelijk verkrijgen van een bouwvergunning als bedoeld in artikel 5.2.1. van de Legesverordening.

Op grond van artikel 229, eerste lid, onder b van de Gemeentewet kunnen rechten worden geheven vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten.

Op grond van het vorenstaande kan het in behandeling nemen van een principeverzoek naar het oordeel van de rechtbank worden aangemerkt als een dienst.

2.4.2. Op grond van artikel 5.2.1 van de Legesverordening bedraagt het tarief bij een principeverzoek 50% van het 5.2.3. genoemde bedrag. Tussen partijen is niet in geschil dat eiseres onder punt 5 van deze aanvraag als bouwkosten een bedrag van € 985.000,- heeft gesteld en dat verweerder derhalve de juiste toetsingsmaatstaf heeft genomen.

2.4.3. Uit haar stelling van tevoren telefonisch aan iemand van de gemeente te kennen te hebben gegeven geen hoge kosten te willen maken voor haar principeverzoek volgt, dat eiseres zich ervan bewust was dat er kosten verbonden zijn aan de behandeling van een dergelijk verzoek. Reeds gelet daarop had het op de weg van eiseres gelegen te informeren naar de precieze hoogte van die kosten. Dit spreekt temeer nu de term “hoge kosten” niet ondubbelzinnig is en de kosten verbonden aan de behandeling van een principeverzoek in die zin niet hoog zijn, dat deze ingevolge artikel 5.2.1 van de Legesverordening zijn gesteld op 50% van de leges voor de behandeling van de definitieve aanvraag bouwvergunning voor het betrokken bouwplan (met verrekening bij indiening van die definitieve aanvraag bouwvergunning). Dat oordeel wordt niet anders door eisers stelling, wat daar overigens ook van zij, dat van gemeentewege niet aan haar is medegedeeld dat er legeskosten betaald zouden moeten worden. Gelet daarop faalt ook het kennelijke beroep van eiseres op het vertrouwensbeginsel.

2.4.4. Het beroep is derhalve ongegrond.”

Beoordeling van het hoger beroep

7.1. Het Hof is van oordeel dat de rechtbank op goede gronden een juiste beslissing heeft gegeven en maakt haar oordeel tot het zijne met overneming van de daartoe gebezigde gronden. In aanvulling daarop overweegt het Hof nog het volgende.

7.3. Het Hof is derhalve van oordeel dat het primaire beroep van belanghebbende waaronder mede begrepen een beroep op de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, meer in het bijzonder het zorgvuldigheidsbeginsel en het vertrouwensbeginsel, niet slaagt.

7.4. Belanghebbende heeft zich subsidiair op het standpunt gesteld dat de met de dienstverlening gemoeide kosten een geraamd bedrag van € 1.000 niet te boven gaan en dat het meerdere ten onrechte in rekening is gebracht. Het Hof verwerpt deze stelling en verwijst daartoe naar hetgeen is overwogen in de uitspraak van de rechtbank onder 2.4.2 en het aldaar aangehaalde arrest van de Hoge Raad.

7.5. Bijgevolg dient te worden beslist als hierna is vermeld.

Proceskosten en griffierecht

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. B. van Walderveen, Th. Groeneveld en J.J.J. Engel, in tegenwoordigheid van de griffier drs. F. van Veen. De beslissing is op 30 november 2011 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.