Gerechtshof 's-Gravenhage, 21-12-2011, BV1476, BK-11/00056

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer d.d. 21 december 2011

in het geding tussen:

Aanslag, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2003 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 31.585.

1.2. Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur belanghebbendes bezwaar afgewezen.

1.3. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Gerechtshof te Amsterdam. Het Hof heeft de uitspraak van de rechtbank bevestigd. Op het tegen de uitspraak van dat Hof ingestelde beroep in cassatie heeft de Hoge Raad bij arrest van 28 januari 2011, nummer 09/04360 (LJN BN3529) die uitspraak vernietigd en de zaak ter verdere behandeling in volle omvang en beslissing verwezen naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage.

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan.

3.3. Belanghebbende had in 2003 geen recht op kinderbijslag.

Belanghebbende maakt aanspraak op de algemene heffingskorting, de arbeidskorting, de kinderkorting, de aanvullende kinderkorting en de verhoogde aanvullende kinderkorting en de combinatiekorting.

3.5. Bij het vaststellen van de aanslag zijn de persoonsgebonden aftrek en de kinderkorting, de aanvullende kinderkorting en de verhoogde aanvullende kinderkorting en de combinatiekorting niet toegekend. Het belastbare inkomen uit werk en woning is aldus vastgesteld op € 31.585.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4.2. Belanghebbende beantwoordt deze vragen ontkennend en de Inspecteur bevestigend.

4.3. De Inspecteur stelt zich op het standpunt dat het eigenwoningforfait als uitgaven voor onderhoudsverplichtingen in aftrek kan worden gebracht, maar dat dit bedrag dient te worden gecompenseerd ter zake van de ten onrechte geaccepteerde reisaftrek en de tot een hoog bedrag verleende aftrek lijfrentepremie. Met betrekking tot de overige aftrekposten, doet de Inspecteur ook een beroep op interne compensatie als daarvoor aanleiding is.

4.4. Voor een nadere uiteenzetting van de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

Conclusies van partijen

5.1. Het hoger beroep van belanghebbende strekt tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank en van de uitspraak op bezwaar.

5.2. De Inspecteur heeft geconcludeerd tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

6. De rechtbank heeft belanghebbendes beroep ongegrond verklaard, waarbij zij heeft overwogen:

“4. De rechtbank stelt voorop, nu de Inspecteur de gevraagde aftrek gemotiveerd heeft betwist, dat de bewijslast te dezen op belanghebbende rust. Omdat belanghebbende onvoldoende inzicht heeft verschaft in de (aard van de) in geding zijnde kosten en de betaling ervan, is hij naar het oordeel van de rechtbank in gebreke gebleven het van hem te verlangen bewijs te leveren. De rechtbank hecht eraan erop te wijzen dat met de Inspecteur niet anders is te constateren, gelet op de in het dossier voorhanden zijnde stukken, dan dat uit de door belanghebbende ingebrachte stukken volstrekt onvoldoende bewijs is te putten voor de conclusie dat de opgevoerde posten, zelfs maar voor een deel, in aftrek kunnen worden gebracht. Wat betreft de posten alimentatie en levensonderhoud kind klemt dat te meer, omdat uit het echtscheidingsconvenant blijkt dat uitdrukkelijk is afgesproken dat belanghebbende geen alimentatie voor de kinderen betaalt en verder uit het convenant niet blijkt dat belanghebbende enige alimentatie aan zijn ex-echtgenote is verschuldigd.

5. Gelet op dat alles is de rechtbank van oordeel dat het ervoor moet worden gehouden dat de door belanghebbende opgevoerde kosten niet kunnen worden geschaard onder de voor aftrek in aanmerking komende uitgaven.”

Beoordeling van het hoger beroep

7.1. Met betrekking tot de door belanghebbende gevraagde aftrek ter zake van alimentatie voor [A] is het Hof van oordeel dat de rechtbank op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen. Het Hof maakt dan ook de door de rechtbank gebezigde overwegingen tot de zijne. Het Hof voegt toe dat de Inspecteur zich op het standpunt heeft gesteld dat in principe een bedrag van € 373 (het eigenwoningforfait) als alimentatie in aftrek kan worden gebracht, maar dat dit bedrag dient te worden gecompenseerd met een bedrag van (€ 1.770 - € 409 =) € 1.361 ter zake van te veel in aftrek genomen premies lijfrenten en een bedrag van € 376 wegens ten onrechte verleende reisaftrek. Het Hof is van oordeel dat in zoverre interne compensatie kan plaatsvinden, dat wil zeggen dat de aan belanghebbende te verlenen aftrek wegens onderhoudsverplichtingen wegvalt tegen genoemde ten onrechte verleende dan wel tot een te hoog bedrag in aanmerking genomen aftrekposten.

7.3. Ingevolge artikel 6.16, aanhef en onderdeel b, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (tekst 2003) zijn buitengewone uitgaven de uitgaven wegens overlijden van de belastingplichtige, zijn partner en zijn jonger dan 27-jarige kinderen. Nu belanghebbendes broer niet tot die kring van personen behoort, kunnen de gestelde uitgaven wegens ziekte- en overlijden van hem niet in aftrek komen als buitengewone uitgaven. Aftrek op grond van onderdeel g van genoemd artikel 6.16 is evenmin mogelijk. Gesteld noch gebleken is dat sprake is van een bij belanghebbende inwonende zorgafhankelijke broer.

7.4. De Inspecteur heeft niet, althans onvoldoende, weersproken gesteld dat [C] en [D] in 2003 niet langer dan zes maanden op hetzelfde woonadres als belanghebbende waren ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie. Belanghebbendes aanspraak op de kinderkorting, de aanvullende kinderkorting en de verhoogde aanvullende kinderkorting en de combinatiekorting is derhalve terecht geweigerd.

7.5. In de genoemde nadere stukken stelt belanghebbende onder meer dat hij bij de rechtbank geen gelegenheid heeft gekregen de situatie mondeling toe te lichten. Uit het proces-verbaal van zitting van de rechtbank leidt het Hof af dat belanghebbende ter zitting is verschenen in tegenwoordigheid van zijn toenmalig gemachtigde en dat belanghebbende of zijn gemachtigde ter zitting het woord hebben gevoerd. In dat licht acht het Hof niet aannemelijk belanghebbendes stelling dat hij die gelegenheid niet heeft gekregen.

7.6. De slotsom is dat het belastbaar inkomen uit werk en woning moet worden verminderd met € 421. Het hoger beroep is gegrond.

Proceskosten en griffierecht

7.1. Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de door belanghebbende gemaakte proceskosten. Het Hof stelt deze kosten, op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht in verbinding met het Besluit proceskosten bestuursrecht en de daarbij behorende bijlage, vast op € 1.725 wegens beroepsmatig verleende rechtsbijstand voor de rechtbank en voor het Hof (4 punten (beroepschrift, het verschijnen ter zitting van de rechtbank, hoger beroepschrift en het verschijnen ter zitting van het Gerechthof Amsterdam) à € 322 en 1 punt (het verschijnen ter zitting van het Gerechtshof ’s- Gravenhage) à € 437 x 1 (gewicht van de zaak)).

7.2. Voorts dient aan belanghebbende het voor de behandeling voor de rechtbank gestorte griffierecht van € 38, alsmede het voor de behandeling in hoger beroep gestorte griffierecht van € 106 te worden vergoed.

Beslissing

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. B. van Walderveen, J.T. Sanders en J.J.J. Engel, in tegenwoordigheid van de griffier drs. F. van Veen. De beslissing is op 21 december 2011 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.