Gerechtshof 's-Gravenhage, 04-04-2012, BW8449, BK-11-00161

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer d.d. 4 april 2012

in het geding tussen:

[X] te [Z], hierna: belanghebbende,

en

de heffingsambtenaar van de gemeente Rijnwoude, hierna: de Inspecteur,

op het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de rechtbank ’s-Gravenhage van 26 januari 2011, nummer AWB 10/5603 WOZ, betreffende na te vermelden beschikkingen en aanslagen.

Aanslagen, beschikkingen, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1. De Inspecteur heeft door middel van twee beschikkingen op één biljet met dagtekening 28 februari 2010 voor het kalenderjaar 2010 de waarde van twee objecten (hierna: de objecten), te weten een woning met bijbehorende grond (hierna: de woning) en een boomkwekerij en theetuin (hierna: het bedrijf), gelegen aan de [a-straat 1] te [Z], op de voet van artikel 17 van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: de Wet WOZ) naar de waardepeildatum 1 januari 2009 (hierna: de waardepeildatum) vastgesteld op onderscheidenlijk € 570.000 en € 136.000. Op hetzelfde biljet zijn bekendgemaakt de aan belanghebbende opgelegde aanslagen in de onroerende-zaakbe-lastingen voor het jaar 2010 (hierna: de aanslagen).

1.2. Bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 11 augustus 2010 heeft de Inspecteur belanghebbendes bezwaren tegen de beschikkingen en de aanslagen afgewezen.

1.3. Belanghebbende heeft tegen de uitspraken op bezwaar beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. In verband daarmee is door de griffier een griffierecht geheven van € 112. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding is in hoger beroep, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door één van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

3.1. Belanghebbende is eigenaar van het kadastrale perceel […] sectie [.] nummer […] (hierna: het perceel) dat een oppervlakte heeft van 18.900 m² en zowel grond als water omvat. Op het perceel bevinden zich een vrijstaande woning met een inhoud van 575 m³, een theetuin en een boomkwekerij. Verder bevinden zich op het perceel diverse opstallen waaronder een tuinbouwkas.

3.2. De beschikking betreffende de woning omvat de woning met 600 m² tot de woning behorende grond.

3.3. De beschikking betreffende het bedrijf omvat de tuinbouwkas, 3.550 m² tot het bedrijf (theetuin en boomkwekerij) behorende grond en 14.750 m² cultuurgrond.

3.4. Bij zijn verweerschrift in beroep heeft de Inspecteur een taxatierapport overgelegd waarin de waarde van de woning is geraamd op € 570.000 en die van het aan het bedrijf toe te rekenen deel van het perceel op € 136.000. In het taxatierapport worden een viertal verkopen vermeld van vergelijkbaar geachte objecten. De gerealiseerde verkoopprijzen zijn uitgesplitst naar woning, bijgebouwen en grond. Tevens is een grondstaffel opgenomen.

3.5. Belanghebbende heeft in hoger beroep een taxatierapport overgelegd, opgemaakt op 7 juli 2009 door [A], WOZ-taxateur. Deze heeft de waarde van de woning per waardepeildatum 1 januari 2008 geraamd op € 450.000. Daarbij is uitgegaan van een aan de woning toe te rekenen grondoppervlakte van 2.500 m² en aan opstallen naast de woning, een carport, een berging en 2 schuren. Het rapport is niet voorzien van verkoopcijfers waarop de waardebepaling zou zijn gebaseerd, noch van een herleiding van die verkoopprijzen naar de geraamde waarde.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4.2. Voor de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen, verwijst het Hof naar de gedingstukken.

Conclusies van partijen

5.1. Het hoger beroep van belanghebbende strekt tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, vernietiging van de uitspraken op bezwaar, wijziging van de beschikking betreffende de woning in die zin dat de waarde wordt vastgesteld op € 419.700, subsidiair op € 450.000 en wijziging van de beschikking betreffende het bedrijf in die zin dat de waarde wordt vastgesteld op € 85.530.

5.2. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

6. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en daartoe het volgende overwogen, waarbij belanghebbende als eiser en de Inspecteur als verweerder is aangeduid.

9.  Eiser betwist dat er een schutting staat tussen de woning en de theetuin. Ter zitting is vast komen te staan dat er zich tussen de woning en de theetuin een duidelijke afscheiding in de vorm van een haag bevindt. Nu de woning in gebruik is voor privédoeleinden en de theetuin en boomkwekerij in gebruik zijn voor zakelijke doeleinden, is de rechtbank van oordeel dat verweerder de woning op een juiste wijze van het bedrijf heeft afgebakend.

10.  Naar het oordeel van de rechtbank kunnen de theetuin en de boomkwekerij niet als twee afzonderlijke objecten worden aangemerkt. Gesteld noch gebleken is dat er een duidelijke afscheiding is tussen de theetuin en de boomkwekerij. Uit de gedingstukken komt naar voren dat de theetuin en de boomkwekerij over een gemeenschappelijke aanvoerweg beschikken en dat de tuinbouwkassen in gemeenschappelijk gebruik zijn bij de theetuin en de boomkwekerij. De theetuin en de boomkwekerij worden verder voor hetzelfde organisatorische doel – het drijven van een onderneming – gebruikt. Zo de theetuin en de boomkwekerij wel als twee afzonderlijke onroerende zaken moeten worden gezien, moeten deze onroerende zaken op de voet van artikel 16, aanhef en onderdeel d, van de Wet WOZ tot één onroerende zaak worden samengevoegd.

11.  Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder de objecten op een juiste wijze heeft afgebakend.

13.  De tuinbouwkassen dienen te worden aangemerkt als gebouwde eigendommen. Dit heeft tot gevolg dat de waarde van de ondergrond van deze tuinbouwkassen in aanmerking dient te worden genomen bij de waardebepaling in het kader van de Wet WOZ.

14.  Voor de toepassing van de onroerendezaakbelasting gelden daarnaast de glastuinbouwvrijstellingen. Ingevolge artikel 220d, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Gemeentewet wordt de waarde van de ondergrond van glasopstanden die bedrijfsmatig wordt aangewend voor de kweek of teelt van gewassen, zonder de grond daarbij als voedingsbodem te gebruiken, buiten aanmerking gelaten. Ingevolge artikel 220d, eerste lid, aanhef en onderdeel b, van de Gemeentewet worden glasopstanden, die bedrijfsmatig worden aangewend voor de kweek of teelt van gewassen, voor zover de grond daarvan bestaat uit ten behoeve van land- of bosbouw bedrijfsmatig geëxploiteerde cultuurgrond evenmin in aanmerking genomen.

15.  Eiser, op wie in deze de bewijslast rust, heeft niet aannemelijk gemaakt dat de tuinbouwkassen en de ondergrond daarvan bedrijfsmatig worden aangewend in de zin van de genoemde bepalingen uit de Gemeentewet. Vast staat dat de tuinbouwkassen zes maanden per jaar in gebruik zijn bij de theetuin. Gedurende die zes maanden worden zij niet aangewend voor de kweek of teelt van gewassen. Eiser stelt dat de tuinbouwkassen de overige zes maanden in gebruik zijn bij de boomkwekerij. Deze enkele stelling heeft eiser tegenover de gemotiveerde betwisting door verweerder niet aannemelijk gemaakt.

16.  Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat noch de cultuurgronduitzondering noch de glastuinbouwuitzonderingen van toepassing is (zijn). In zoverre heeft verweerder door de cultuurgronduitzondering op 14.750 m² grond toe te passen de waarde eerder te laag dan te hoog vastgesteld.

Beoordeling van het hoger beroep

Objectafbakening

7.1.  Met betrekking tot de objectafbakening is het Hof van oordeel dat de rechtbank met de voormelde rechtsoverwegingen 8 tot en met 11 op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen en maakt deze beslissing tot de zijne. Daarbij neemt het Hof in aanmerking dat, zoals ter zitting is gebleken, de Inspecteur dat deel van de grond en de opstallen aan de woning heeft toegerekend dat niet (mede) dienstbaar is aan de bedrijfsactiviteiten van belanghebbende en zijn echtgenote. Naar het oordeel van het Hof heeft de Inspecteur op deze wijze bij de objectafbakening een juiste maatstaf gehanteerd. Hetgeen belanghebbende daartegenover heeft aangevoerd acht het Hof onvoldoende om tot een ander oordeel te komen.

Waardebepaling

7.2. Ingevolge artikel 17, tweede lid, van de Wet WOZ wordt de waarde van de woning bepaald op de waarde die aan de woning dient te worden toegekend, indien de volle en onbezwaarde eigendom daarvan zou kunnen worden overgedragen en de verkrijger de zaak in de staat waarin die zich bevindt, onmiddellijk en in volle omvang in gebruik zou kunnen nemen. Deze waarde is naar de bedoeling van de wetgever "de prijs welke door de meestbiedende koper besteed zou worden bij aanbieding ten verkoop op de voor de zaak meest geschikte wijze na de beste voorbereiding" (Kamerstukken II 1993/94, 22 885, nr. 36, blz. 44).

7.5. Met in achtneming van al hetgeen hiervoor is overwogen komt het Hof tot de conclusie dat het hoger beroep van belanghebbende ongegrond is. Beslist dient te worden als volgt.

Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. J.J.J. Engel, B. van Walderveen en H.A.J. Kroon, in tegenwoordigheid van de griffier mr. Y. Postema. De beslissing is op 4 april 2012 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.