Gerechtshof 's-Gravenhage, 27-06-2012, BX4419, BK-10/00787

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer d.d. 27 juni 2012

in het geding tussen:

[X] te [Z], hierna: belanghebbende,

en

de directeur van de Belastingdienst Holland Midden/kantoor [P], hierna: de Ontvanger,

op het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de rechtbank ’s-Gravenhage van 2 december 2010, nr. AWB 10/2310 IW, betreffende de hierna vermelde beschikking.

Beschikking, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.2. Belanghebbende heeft tegen de in rekening gebrachte aanmaningskosten een bezwaarschrift ingediend dat op 23 februari 2010 bij de Belastingdienst is binnen gekomen. In dat bezwaarschrift heeft belanghebbende op grond van artikel 7:15, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) verzocht om vergoeding van de kosten in verband met de behandeling van het bezwaar.

1.3. De Ontvanger is bij uitspraak van 4 maart 2010 aan het gemaakte bezwaar tegemoet gekomen en heeft de in rekening gebrachte aanmaningskosten verminderd tot nihil. Met betrekking tot het verzoek om een kostenvergoeding heeft de Ontvanger in vorenvermelde uitspraak medegedeeld dat belanghebbende binnenkort bericht zou ontvangen. Bij separate brief van 26 maart 2010 heeft de Ontvanger beslist dat belanghebbende geen recht heeft op een kostenvergoeding.

1.4. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Ontvanger beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. In verband met het door belanghebbende ingestelde hoger beroep is door de griffier een griffierecht van € 111 geheven.

2.2. De Ontvanger heeft een verweerschrift ingediend.

2.3. De mondelinge behandeling van de zaak is aangevangen ter zitting van het Gerechtshof van 26 oktober 2011, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Belanghebbende heeft ter zitting een conclusie van repliek gedagtekend 28 maart 2011 ingediend die noch door het Hof noch door de Ontvanger eerder zijn ontvangen. In verband daarmee heeft het Hof het onderzoek ter zitting geschorst. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

2.5. De mondelinge behandeling van de zaak is voortgezet ter zitting van het Gerechtshof van 16 mei 2012, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is in hoger beroep, als tussen partijen niet in geschil dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

3.1. Belanghebbende treedt op als gemachtigde van [A], die hij heeft gemachtigd om namens hem bezwaar te maken en beroep in te stellen. Op naam van mevrouw [A] is een eenmanszaak in het handelsregister van de Kamer van Koophandel ingeschreven. Belanghebbende is werkzaam bij dit bedrijf. De activiteiten van dit bedrijf bestaan onder andere uit het verstrekken van belastingadviezen.

3.2. In de tot de gedingstukken behorende brief van 20 maart 2012 schrijft belanghebbende voor zover van belang het volgende: “Ondanks eerder telefonisch toegezegde akkoord verklaarde datum zitting 18 april 2012 te 13.30 uur. Spijt het mij alsnog nader uitstel te moeten vragen, tot na 1 mei 2012, en wel om reden dat: (…)”.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4.2. Voor de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

Conclusies van partijen

5.1. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, van de uitspraak van de Ontvanger, tot veroordeling van de Ontvanger tot een op het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) gebaseerde forfaitaire vergoeding naar een wegingsfactor van 2,5 en tot veroordeling van de Staat der Nederlanden tot betaling aan belanghebbende van een schadevergoeding van € 500.

5.2. De Ontvanger concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

6.1. De rechtbank heeft met betrekking tot het verzoek van belanghebbende in haar uitspraak onder meer het volgende overwogen, waarbij voor eiser en verweerder gelezen dient te worden respectievelijk belanghebbende en de Ontvanger:

III.10. Nu de rechtbank van oordeel is dat eiser de door hem gestelde kosten van door een derde verleende rechtsbijstand niet in redelijkheid heeft gemaakt, behoeft de stelling van eiser dat, het verlenen van rechtsbijstand door een echtgenote ingevolge het arrest van de Hoge Raad van 27 november 2009, nr. 08/2570, geen beletsel hoeft te vormen voor het toekennen van een kostenvergoeding, geen behandeling meer.”

Beoordeling van het hoger beroep

7.1. De rechtbank heeft met juistheid beslist dat belanghebbende geen recht heeft op toekenning van een proceskostenvergoeding wegens verleende professionele rechtsbijstand. Het Hof maakt het oordeel van de rechtbank tot de zijne. Met betrekking tot de stellingen van belanghebbende in hoger beroep overweegt het Hof nog als volgt.

7.2. Om voor een vergoeding op basis van artikel 1, aanhef, onder a, van het Besluit in aanmerking te komen is onder meer vereist dat door een derde rechtsbijstand wordt verleend. Indien belanghebbende zelf de volgens het Besluit voor vergoeding in aanmerking komende proceshandelingen verricht is voor een proceskostenvergoeding als vorenbedoeld geen plaats.

7.4. Met betrekking tot het beroep dat belanghebbende heeft gedaan op diverse bepalingen van het EVRM, BUPO, de Grondwet en op jurisprudentie van de CRvB en de Hoge Raad, heeft belanghebbende niets ter zake dienende aangevoerd op grond waarvan omtrent de proceskostenvergoeding een andere conclusie is te trekken.

7.5. Nu belanghebbende ook overigens niets heeft aangevoerd dat een beletsel van inhoude-lijke of formele aard vormt voor het handhaven van de beschikking dan wel het bevestigen van de uitspraak van de rechtbank en het niet toekennen van de gevraagde proceskostenvergoeding, faalt het hoger beroep. Beslist moet worden als volgt.

Proceskosten en schadevergoeding

8.1. Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling van de Ontvanger in de proceskosten.

8.2. Uit de gedingstukken is redelijkerwijs geen andere conclusie te trekken dan dat in de bezwaarfase, welke is aangevangen op 23 februari 2010, tot aan 2 december 2010, de datum van de uitspraak van de Rechtbank, de redelijke termijn niet is overschreden, en dat sedert het instellen van het hoger beroep op 16 december 2010 en 27 juni 2012, de datum waarop het Hof zijn uitspraak zal doen, de redelijke termijn evenmin is overschreden. Het Hof ziet derhalve geen aanleiding de Staat te veroordelen tot betaling aan belanghebbende van een immateriële schadevergoeding.

Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. B. van Walderveen, J.J.J. Engel en W.M.G. Visser, in tegenwoordigheid van de griffier mr. D.J. Jansen. De beslissing is op 27 juni 2012 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.