Gerechtshof 's-Gravenhage, 05-12-2012, ECLI:NL:GHSGR:2012:5600 BZ5649, BK-12/00029

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer d.d. 5 december 2012

in het geding tussen:

op het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de rechtbank Dordrecht van 2 december 2011, nr. AWB 11/694, betreffende de hierna vermelde beschikking en aanslag.

Aanslag, beschikking, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.3. Belanghebbende heeft tegen de uitspraken op bezwaar beroep bij de rechtbank ingesteld.

1.4. De rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd voor zover het betreft de kostenvergoeding (uitgezonderd de taxatiekosten) en de uitspraak voor het overige in stand gelaten, bepaald dat de Inspecteur de proceskosten van belanghebbende in de bezwaarfase dient te vergoeden ten bedrage van € 436 minus het reeds betaalde, bepaald dat deze uitspraak in de plaats treedt van de uitspraak op bezwaar voor zover die is vernietigd, de Inspecteur veroordeeld in de proceskosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken, welke kosten worden begroot op € 62,43 ter zake van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en de Inspecteur gelast het betaalde griffierecht van € 41 aan belanghebbende te vergoeden.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. In verband daarmee is door de griffier een griffierecht geheven van € 112. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2.2. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Hof van 24 oktober 2012, gehouden te ’s-Gravenhage. Beide partijen zijn ter zitting verschenen. Ter zitting is tevens behandeld het hoger beroep met nummers BK-12/00037, BK-12/00028, BK-12/00033, BK-12/00031, BK-12/00040, BK-12/00041, BK-12/00045, BK-12/00046, BK-12/00047, BK-12/00048, BK-12/00042, BK-12/00030, BK-12/00032, BK-12/00035, BK-12/00034, BK-12/00036, BK-12/00038, BK-12/00043, BK-12/00039 en BK-12/00044. Voor zover in die zaken door partijen stukken zijn overgelegd, worden die stukken geacht ook in de onderhavige procedure te zijn overgelegd. Tevens wordt hetgeen door partijen in die zaken voor het overige is aangevoerd, aangemerkt als te zijn aangevoerd in de onderhavige zaak. Van het verhandelde ter zitting is door de griffier één proces-verbaal opgemaakt.

Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding is in hoger beroep, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door één van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, het volgende komen vast te staan:

3.1. De onroerende zaak betreft een in 1929 gebouwde twee-onder-een-kap woning met een inhoud van 262 m³, en een schuur op een perceel van 297 m². De Inspecteur heeft bij beschikking de waarde van de onroerende zaak vastgesteld op € 253.000.

3.2. Belanghebbende heeft een ‘Overeenkomst van opdracht’ gesloten met [A]. In deze overeenkomst is – voor zover van belang – het volgende vermeld:

Indien de opdracht niet wordt afgewezen zijn de kosten van dienstverlening 25% van de totale gerealiseerde lokale lastenvermindering (excl. BTW) voor zover [A] door de gemeente of de rechterlijke macht in het gelijk wordt gesteld (‘no cure no pay’-beginsel). De kosten die door [A] en de externe deskundige worden gemaakt, worden door [A] aan de opdrachtgever gecommuniceerd en zullen conform de wettelijke bepalingen op de gemeente worden verhaald. Ook hier geldt het ‘no cure no pay’-beginsel.

3.3. Op 28 juli 2010 heeft mr. [B], gediplomeerd WOZ taxateur, verbonden aan [C], de woning in opdracht van belanghebbende getaxeerd. De kosten van deze taxatie bedragen 4 uur à € 80, te verhogen met 19% omzetbelasting (totaal: € 380,80). Daarnaast zijn kosten voor uittreksels uit het kadastrale register in rekening gebracht tot een bedrag van € 10,10.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4.1. Tussen partijen is in geschil of de rechtbank de kosten in verband met de behandeling van het bezwaar juist heeft vastgesteld. Het geschil spitst zich toe op de vraag of de taxatiekosten voor vergoeding in aanmerking komen en zo ja, tot welk bedrag.

4.2. Belanghebbende stelt dat de taxatie door een onpartijdige en deskundige taxateur is gebeurd en dat de taxatiekosten wel voor vergoeding in aanmerking komen. Tijdens de mondelinge behandeling heeft hij verklaard zich te zullen conformeren aan de richtlijn van de hoven ten aanzien van de uurvergoeding voor de taxatiekosten.

4.4. Voor een verdere uiteenzetting van de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

Conclusies van partijen

5.1. Het hoger beroep van belanghebbende strekt tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar voor zover het betreft de toegekende kosten van taxatie en vaststelling van de deze kosten conform de richtlijn van de hoven ten aanzien van de uurvergoeding voor de taxatiekosten.

5.2. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

6. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en daartoe het volgende overwogen, waarbij voor “eiser” respectievelijk “verweerder” dient te worden gelezen belanghebbende onderscheidenlijk de Inspecteur:

“ 2.4. Het oordeel van de rechtbank

2.4.3.1. Anders dan verweerder meent kan in deze zaak niet worden vastgesteld dat de C.V. [D], welke als tussenpersoon is opgetreden tussen [A] en makelaarskantoor [C] te [Z] waarvan taxateur [B] de taxatie heeft verricht, gelieerd is aan de C.V. [A]. De vennootschappen zijn niet met elkaar verbonden. Voor zover de namen van de vennoten bekend zijn gaat het om verschillende personen. Voor zover de namen niet bekend zijn kan het ontbreken van die gegevens niet ten nadele van eiser worden uitgelegd. Dat laat echter onverlet dat de taxatiekosten niet voor vergoeding in aanmerking komen, namelijk om de navolgende reden.

2.4.3.2. [A] is opgericht met als doel het voeren van bezwaar- en beroepsprocedures. Dit gebeurt kosteloos, dan wel, volgens de uitleg dienaangaande op de website van [A] ‘niets verschuldigd’. De rechtbank begrijpt hieruit dat alleen bij een gegrond bezwaar of beroep kosten worden doorberekend aan een cliënt. Deze kosten zijn gelijk aan de proceskostenvergoeding. Hieruit volgt dat eisers gemachtigde financieel belang heeft bij de uitkomst van de procedure. Immers, slechts bij een gegrond bezwaar/beroep kunnen de gemaakte kosten (gedeeltelijk) in rekening worden gebracht. Onder deze kosten vallen – er is niet anderszins gesteld of gebleken – ook de kosten die in rekening worden gebracht door een door eisers gemachtigde als deskundige ingeschakelde taxateur. Al deze feiten en omstandigheden, tezamen en in onderling verband bezien, leiden de rechtbank tot geen andere conclusie dan dat de in de onderhavige zaak ingeschakelde taxateur eenzelfde financieel belang heeft bij de uitkomst van de procedure als eisers gemachtigde. Eiser geeft ook zelf aan dat de taxateur alleen betaald krijgt als het taxatierapport tot waardeverlaging leidt. De aanwezigheid van dit belang verdraagt zich niet met het voorschrift van artikel 8:34, eerste lid, van de Awb dat een deskundige verplicht is zijn opdracht onpartijdig te vervullen (zie de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 30 november 2005, LJN AU7190). Dit kan anders zijn indien uit het overgelegde taxatierapport en het verhandelde ter zitting duidelijk blijkt dat ondanks de geschetste omstandigheden van het geval sprake is van een kenbaar objectiveerbare expertise van de taxateur die de ontstane schijn van partijdigheid wegneemt. Daarbij kan worden gedacht aan het geval dat de inhoud van het rapport heeft bijgedragen aan de onderbouwing van de uiteindelijk vastgestelde waarde. In de onderhavige zaak is dit evenwel gesteld noch gebleken. De taxatiekosten komen daarom niet voor vergoeding in aanmerking. Steun voor deze opvatting vindt de rechtbank in hetgeen zij eerder heeft overwogen in haar uitspraak van 11 november 2011 (LJN: BU 4918).

2.4.5. Nu het beroep gegrond wordt verklaard, dient verweerder op grond van het bepaalde in artikel 8:74, eerste lid, van de Awb het door eiser betaalde griffierecht te vergoeden.

2.4.6. De rechtbank ziet voorts aanleiding verweerder op grond van het bepaalde in artikel 8:75, eerste lid, van de Awb te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het beroep bij de rechtbank redelijkerwijs heeft moeten maken. De kosten in verband met de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand zijn op grond van het Bpb vastgesteld op € 1.311,- (1 punt voor de indiening van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 437,- en wegingsfactor 1, verhoogd naar wegingsfactor 1,5 in verband met 21 samenhangende zaken). De rechtbank is hierbij van oordeel dat de onderhavige zaak in de zin van het Bpb dient te worden beschouwd als een samenhangende zaak met de zaken met kenmerk (…) nu in deze zaken nagenoeg gelijktijdig door een belanghebbende tegen een wat de proceskosten betreft nagenoeg identiek besluit op vergelijkbare gronden beroep is ingesteld en daarbij rechtsbijstand is verleend door dezelfde gemachtigde, van wie de werkzaamheden in elk van de zaken nagenoeg identiek konden zijn. De rechtbank ziet daarom aanleiding om de in beroep gemaakte proceskosten gelijkelijk te verdelen over het onderhavige beroep en de zaken met kenmerk (…) (per zaak € 62,43). ”

Beoordeling van het hoger beroep

7.4. Voormelde werkwijze van belanghebbendes gemachtigde staat zoals hiervoor is overwogen in 7.1.1 niet aan een veroordeling van de proceskosten in de weg. Aangezien het bezwaar gedeeltelijk is toegewezen, is het Hof van oordeel dat de rechtbank ten onrechte de Inspecteur niet heeft veroordeeld in de redelijkerwijs gemaakte taxatiekosten.

7.5. In zijn arrest van 13 juli 2012, nr. 11/02035, LJN BX0904, heeft de Hoge Raad overwegingen gewijd aan de hoogte van de kostenvergoeding voor het uitbrengen van een taxatierapport. Het arrest bevat de volgende slotoverweging:

”4.3.12. De vaststelling van de hoogte van de vergoeding voor een taxatieverslag blijkt in de praktijk in procedures over de toepassing van de Wet WOZ regelmatig aanleiding te geven tot geschillen. In aanmerking genomen dat de beslissing over het te hanteren uurtarief vooral van feitelijke aard is, is het wenselijk dat de gerechten in feitelijke instantie beleid ontwikkelen voor een uniforme toepassing van bij de vaststelling van een vergoeding te hanteren uurtarieven. Deze zullen zich, gelet op hetgeen hiervoor (...) is overwogen, moeten richten naar de aard van de te taxeren objecten. ”

In voorkomende gevallen wordt het uurtarief verhoogd met het bedrag van de verschuldigde omzetbelasting

7.7. Het Hof ziet in de voorliggende procedure geen reden af te wijken van de hiervoor weergegeven richtlijn en neemt hierbij in aanmerking dat sprake is geweest van een inpandige opname. In het onderhavige geval moet het aantal uur voor de taxatie op 4 worden gesteld. De kosten van het te vergoeden bedrag stelt het Hof dan ook op 4 x € 50 is € 200, vermeerderd met 19 percent omzetbelasting, uitkomende op € 238. Het Hof zal de kostenvergoeding voor de bezwaarfase vaststellen op € 684,10 (€ 436 + € 10,10 + € 238).

7.9. De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd.

Proceskosten en griffierecht

8.2. Voorts dient aan belanghebbende het voor de behandeling in hoger beroep gestorte griffierecht van € 112 te worden vergoed.

Beslissing

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.