Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 13-02-2001, AB0478, 98/00179

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

UITSPRAAK

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, vierde enkelvoudige Belastingkamer, op het beroep van X te Z tegen de uitspraak van het hoofd van de eenheid ondernemingen te A van de rijksbelastingdienst (hierna de Inspecteur) op het bezwaarschrift van belanghebbende betreffende na te melden navorderingsaanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het 1994 een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (nr. x) opgelegd naar een belastbaar inkomen van fl. 59.022,--, zonder boete. Belanghebbende heeft tegen die navorderingsaanslag een bezwaarschrift ingediend. Bij de bestreden uitspraak heeft de Inspecteur de navorderingsaanslag gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van voormelde uitspraak in beroep gekomen bij het Hof. De Inspecteur heeft het beroep bij vertoogschrift bestreden.

1.3. De mondelinge behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden ter zitting van het Hof van 11 februari 2000, gehouden te A. Daar zijn toen verschenen en gehoord L, belastingadviseur te R, als gemachtigde van belanghebbende, en namens de Inspecteur B.

2. Vaststaande feiten

Het Hof stelt op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting, als tussen partijen niet in geschil dan wel door een der partijen gesteld en door de andere partij niet dan wel onvoldoende weersproken, de volgende feiten vast.

2.3. In haar aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 1994 heeft belanghebbendes echtgenote het in 2.2 vermelde bedrag als winstverminderend inkomensbestanddeel in aanmerking genomen.

2.5. Naar aanleiding van bevindingen bij een bij belanghebbendes echtgenote ingesteld boekenonderzoek heeft de Inspecteur de onderhavige navorderingsaanslag opgelegd. Daarbij heeft hij, in verband met het gebruik van de praktijkruimte door belanghebbendes echtgenote, de in 2.2 vermelde economische huurwaarde bij belanghebbende als inkomsten uit vermogen (inkomsten uit andere onroerende zaken dan de eigen woning) in aanmerking genomen en op dat bedrag (mede) een bedrag van (15% van fl. 4.939,70 =) fl. 741,-- als afschrijvingskosten in mindering gebracht. Een en ander resulteerde in een correctie van fl. 1.412,-- wegens meer inkomsten uit vermogen. Het bij de primitieve aanslagregeling vastgestelde belastbare inkomen ad fl. 57.610,-- werd aldus verhoogd tot (fl. 57.610,-- + fl. 1.412,-- =) fl. 59.022,--.

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1. In geschil is of de in 2.5 vermelde correctie terecht is. Belanghebbende beantwoordt die vraag ontkennend. De Inspecteur beantwoordt die vraag bevestigend.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden, vermeld in de van hen afkomstige stukken. Ter zitting hebben zij daaraan geen argumenten toegevoegd, behoudens dat belanghebbende nog heeft aangevoerd dat in verband met de door hem gestelde discriminatie van "de zelfstandige beroepsbeoefenaar t.o.v. een loondienstbetrekking voor een en hetzelfde beroep en een en dezelfde aftrekpost", sprake is van strijd met de grondwet.

4. Overwegingen omtrent het geschil

4.1. Belanghebbendes echtgenote heeft in haar aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 1994, ter zake van het gebruik van de als zodanig ingerichte praktijkruimte in de woning, terecht de economische huurwaarde van de praktijkruimte als een winstverminderend inkomensbestanddeel in aanmerking genomen. Die economische huurwaarde vormt (fictief) huur. Die (fictieve) huur vormt huurinkomen voor de genieter. Als genieter heeft de Inspecteur bij het opleggen van de onderhavige navorderingsaanslag terecht belanghebbende aangemerkt, als diegene van belanghebbende en zijn echtgenote die in 1994 het hoogste persoonlijke inkomen genoot (artikel 5, lid 1, van de Wet). De Inspecteur heeft geheel volgens de wettelijke regeling gehandeld.

4.3. Inkomen dat winst uit onderneming vormt, valt onder een ander fiscaal regime als inkomen dat inkomsten uit arbeid vormt. Daarom is in verband met de verschillende fiscale behandeling van huurinkomsten ter zake van het gebruik van de praktijkruimte, een en ander als hiervoor geschetst, geen sprake van discriminatie in de zin van artikel 26 IVBPR. Ook vermag het Hof niet in te zien dat in verband met die verschillende fiscale behandeling sprake is van strijd met de Grondwet, nog daargelaten dat het de rechter niet is toegestaan wetten in formele zin, die hier aan de orde zijn, aan de Grondwet te toetsen. Het gelijk is derhalve aan de zijde van de Inspecteur.

4.4. Belanghebbende heeft zich er nog over beklaagd dat hij "op deze manier tweemaal huurwaardeforfait bijgeteld krijgt". Het Hof kan belanghebbende daarin niet volgen. Voor wat betreft het woongedeelte van de woning is belanghebbende eenmaal belast, op basis van voormeld artikel 42a, conform belanghebbendes aangifte. Ook voor wat betreft het praktijkgedeelte is belanghebbende eenmaal belast, zij het dat daar, terecht, de economische huurwaarde in aanmerking is genomen.

Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

5. Beslissing

Het Hof bevestigt de bestreden uitspraak.

Aldus vastgesteld op 13 februari 2001 door G.J. van Muijen, lid van voormelde Kamer, in tegenwoordigheid van P.H.A. Calis, waarnemend-griffier, en op die datum in het openbaar uitgesproken.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op 13 februari 2001

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

In het beroepschrift in cassatie kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.