Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 27-04-2001, AB1883, 96/01080

BELASTINGKAMER

Nr. 96/01080

Aan belanghebbende is onder aanslagnummer en met dagtekening 28 september 1995 een naheffingsaanslag in de loonbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd over het tijdvak

1 januari 1990 tot en met 31 december 1993 ten bedrage van

fl. 28.384,= aan enkelvoudige loonbelasting/premie volksverzekeringen, zonder verhoging.

Na daartegen door belanghebbende tijdig gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur deze aanslag gehandhaafd.

Belanghebbende is van deze uitspraak tijdig en regelmatig in beroep gekomen bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de Griffier van belanghebbende een recht geheven van fl. 75,=.

De Inspecteur heeft het beroep bij vertoogschrift bestreden.

De tweede meervoudige Belastingkamer heeft uit haar midden een raadsheer-commissaris aangewezen teneinde partijen tezamen op te roepen tot het verstrekken van inlichtingen.

Op 22 januari 1999 hebben A, verbonden aan Belastingadviesbureau C BV te Q, als gemachtigde van belanghebbende, alsmede, namens de Inspecteur, D, verbonden aan de vorengenoemde eenheid van de rijksbelastingdienst, aan deze raadsheer-commissaris inlichtingen verstrekt.

Belanghebbende heeft voorafgaande aan de zitting een pleitnota ingezonden, welke vervolgens in afschrift aan de Inspecteur is toegezonden. Met instemming van beide partijen wordt deze pleitnota geacht ter zitting te zijn voorgedragen.

Beide partijen hebben tijdens deze zitting verklaard ermee in te stemmen dat geen proces-verbaal van het verstrekken van inlichtingen wordt opgemaakt en dat uitspraak wordt gedaan zonder nadere mondelinge behandeling.

2.3. Belanghebbende heeft de Poolse arbeidskrachten ingehuurd via E, woonachtig te R, Polen. Laatstgenoemde heeft de arbeidskrachten in Polen geworven en naar belanghebbende gestuurd.

Belanghebbende en E voornoemd hebben een overeenkomst tot aanneming van werk gesloten, welke overeenkomst in september 1992 is ondertekend. In dit contract zijn de aard van het werk, de aanneemsom en de periode vastgesteld.

2.4. De werkzaamheden van de Poolse arbeidskrachten bestonden onder meer uit het spoelen, pellen en klaarmaken voor de export van bloembollen. Belanghebbende zorgde voor voldoende werkvoorraad en de noodzakelijke machines en materialen. Op zogenaamde weegbriefjes werd het totaal aantal verrichte handelingen bijgehouden. Bij de uitvoering van hun werkzaamheden behoefde belanghebbende de Poolse arbeidskrachten geen aanwijzingen te geven, maar belanghebbende kon toezicht houden en zonodig aanwijzingen geven.

Na afloop van de werkzaamheden werd het overeengekomen bedrag per kas uitbetaald aan de Poolse arbeidskrachten.

3.1. Het geschil betreft de volgende vragen:

I. Heeft de Inspecteur ten onrechte nagelaten te onderzoeken of E een vaste inrichting in Nederland had?

II. Heeft de Inspecteur bij de onderhavige naheffingsaanslag terecht het sub factis vermelde bedrag van fl. 28.384,=, te verminderen met het in 2.8 vermelde bedrag van fl. 651,=, nageheven?

III. Heeft de Inspecteur de aan de Poolse arbeidskrachten uitbetaalde bedragen terecht gebruteerd?

De eerste vraag dient naar de mening van belanghebbende bevestigend doch naar het oordeel van de Inspecteur ontkennend te worden beantwoord.

De tweede en derde vraag dienen naar de mening van belanghebbende ontkennend doch naar het oordeel van de Inspecteur bevestigend te worden beantwoord

Dat aan E fl. 7,50 netto per uur is uitbetaald wil niet zeggen dat E op zijn beurt ook fl. 7,50 netto per uur aan de Poolse krachten heeft betaald.

Belanghebbende gaat niet naheffen bij de Poolse krachten. Er is geen hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de Arrondissementsrechtbank te S.

E is geen bemiddelaar, dit in tegenstelling tot G. Daarin verschilt deze zaak wezenlijk van alle andere zaken.

Ik leg een bruto-netto berekening over de jaren 1990 tot en met 1994 over.

Het door mij genoemde bedrag van fl. 7,50 per uur is een vrij normaal netto bedrag. Uit de processen-verbaal van verhoor komt naar voren dat er netto bedragen zijn afgesproken.

Het Hof kan uitgaan van de door belanghebbende overgelegde berekeningen.

Er wordt geen aanspraak gemaakt op vergoeding van proceskosten.

4.1. Voor het aannemen van een privaatrechtelijke dienstbetrekking in de zin van artikel 2, lid 1, van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: de Wet) dient er sprake te zijn van

- persoonlijke arbeid

- betaling van enige beloning

- aanwezigheid van een gezagsverhouding.

Tussen partijen is niet in geschil dat er in casu sprake is van persoonlijke arbeid.

4.2. Met betrekking tot het aspect betaling van enige beloning overweegt het Hof het volgende:

Belanghebbende heeft op 24 mei 1995 tegenover GUO buitendienstfunctionaris H verklaard dat zij rechtstreeks met betrokkenen per kas en niet via een bemiddelingsbureau heeft afgerekend. Belanghebbende is door haar advocaat in diens schrijven van 1 juni 1995 er nog op gewezen dat deze verklaring niet logisch is, uitgaande van belanghebbendes aanvankelijke stellingname dat de Polen niet bij haar in dienst waren of als zelfstandige waren aangetrokken, maar in loondienst waren bij een door belanghebbende ingeschakelde loonwerker. Hoewel belanghebbendes advocaat opperde hier even aandacht aan te besteden heeft belanghebbende op dit punt geen nadere verklaring afgelegd.

Het Hof houdt het er dan ook voor dat belanghebbende rechtstreeks aan de Poolse arbeidskrachten heeft betaald, nu zij niet met nadere gegevens is gekomen waaruit is af te leiden dat zij geen betalingen aan de Poolse arbeidskrachten maar rechtstreeks aan E heeft verricht. Dat belanghebbendes boekhouder op 6 juni 1995 ten overstaan van H heeft verklaard dat het bedrag ad fl. 20.880,= in één bedrag in het kasboek is verantwoord hoeft er niet aan in de weg te staan dat de vier Poolse arbeidskrachten per kas zijn uitbetaald.

4.3. Met betrekking tot de aanwezigheid van een gezagsverhouding tussen belanghebbende en de Poolse arbeidskrachten merkt het Hof het volgende op:

De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 17 april 1996, nr. 31.112, onder meer gepubliceerd in BNB 1996/278 *, met betrekking tot de vraag of landarbeiders wier werkzaamheden bestonden uit het rooien, sorteren en/of tellen van bollen en die per uur werden betaald tot belanghebbende in privaatrechtelijke dienstbetrekking in de zin van artikel 2, lid 1, van de Wet stonden beslist dat de omstandigheid dat de landarbeiders zich vrijblijvend opstelden aangaande het komen verrichten van hun werkzaamheden en de omstandigheid dat belanghebbende naar believen te veel werkers kon aannemen en zo nodig weer wegsturen elk op zichzelf of in onderlinge samenhang beschouwd er niet aan in de weg staan dat de landarbeiders, die arbeid hebben verricht en daarvoor een beloning hebben ontvangen, die arbeid hebben verricht en die beloning hebben ontvangen krachtens privaatrechtelijke dienstbetrekking.

4.9. Het Hof acht niet voldoende aannemelijk geworden dat belanghebbende met de Poolse arbeidskrachten een bruto bedrag per uur is overeengekomen. Ter zitting heeft belanghebbende verklaard de door de Polen verschuldigde loonbelasting en premie volksverzekeringen niet te verhalen.

Nu belanghebbende, naar vaststaat, heeft besloten de door de Poolse werknemers verschuldigde loonbelasting/premie volksverzekeringen niet op die werknemers te verhalen, doch voor eigen rekening neemt, genieten de werknemers een voordeel uit dienstbetrekking ten bedrage van de voor hen betaalde, doch niet op hen verhaalde belasting en premie. Dit voordeel is genoten op het tijdstip waarop belanghebbende het besluit heeft genomen verhaal achterwege te laten (Hoge Raad 19 oktober 1988, nr. 25.381, BNB 1988/336).

Van bijzondere omstandigheden op grond waarvan moet worden geoordeeld dat het achterwege blijven van verhaal niet zo nauw met de dienstbetrekking samenhangt dat het daarin gelegen voordeel als door de werknemers uit de dienstbetrekking genoten loon zou dienen te worden beschouwd is niet gebleken. Brutering heeft derhalve terecht plaatsgevonden.

Het Hof vernietigt de bestreden uitspraak;

vermindert de naheffingsaanslag tot een ten bedrage van

fl. 27.733,= aan enkelvoudige loonbelasting/premie volks-

verzekeringen;

veroordeelt de Inspecteur in de proceskosten van belang-

hebbende tot een bedrag van fl. 1.597,50 onder aanwijzing

van de Staat der Nederlanden als de rechtspersoon die deze

kosten moet vergoeden; en

gelast dat door de Inspecteur aan belanghebbende het door

deze gestorte griffierecht ad fl. 75,= wordt vergoed.

1. Het instellen van beroep in cassatie geschiedt door het indienen van een beroepschrift bij dit gerechtshof (Postadres: Postbus 70583, 5201 CZ 's-Hertogenbosch).

2. Bij het beroepschrift wordt een afschrift van de bestreden uitspraak overgelegd.

3. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. de dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in

cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd.

Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt U een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. Indien U na een mondelinge uitspraak griffierecht hebt betaald ter verkrijging van de vervangende schriftelijke uitspraak van het gerechtshof, komt dit in mindering op het griffierecht dat is verschuldigd voor het indienen van beroep in cassatie.