Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 15-11-2001, AD7135, 98/02189

BELASTINGKAMER

Nr. 98/02189

De aanslag is berekend naar een belastbaar bedrag van ƒ 357.715,--.

Na bezwaar heeft de Inspecteur de aanslag bij de bestreden uitspraak gehandhaafd.

Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

De Inspecteur heeft een vertoogschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend. De Inspecteur heeft schriftelijk te kennen gegeven af te zien van het indienen van een conclusie van dupliek.

De eerste mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad in raadkamer ter zitting van het Hof van 9 juni 2000 te

‘s-Hertogenbosch. Aldaar zijn verschenen en gehoord de heer Q, als gemachtigde van belanghebbende, tot bijstand vergezeld van de heer R, verbonden aan het kantoor A te B, alsmede namens de Inspecteur de heer mr. S en de heer mr. T.

Partijen hebben voorafgaande aan de zitting ieder een pleitnota aan het Hof en de wederpartij doen toekomen. De inhoud van deze pleitnota's moet als hier ingelast worden aangemerkt.

Zonder bezwaar van de wederpartij heeft belanghebbende bij haar pleitnota vier bijlagen overgelegd en heeft de Inspecteur bij zijn pleitnota één bijlage overgelegd.

De tweede mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad in raadkamer ter zitting van het Hof van 6 november 2001 te

‘s-Hertogenbosch. Aldaar zijn verschenen en gehoord dezelfde personen als tegenwoordig tijdens de eerste mondelinge behandeling.

2.5. Per ultimo 1991 had belanghebbende een lening in rekening-courant verstrekt aan W van ƒ 954.344,--. V had op dat moment geen lening verstrekt aan W. Per ultimo 1992 was V in de plaats getreden van belanghebbende als verstrekker van kredieten aan W. Op laatstgenoemd tijdstip beliep de door V aan W verstrekte lening ƒ 1.274.924,--. Belanghebbende had op dat moment geen vordering op W. Per ultimo 1993 beliep de vordering van V op W

ƒ 1.194.061,-- en per ultimo 1994 was deze vordering gegroeid tot

ƒ 4.335.417,--. In 1993 en 1994 heeft belanghebbende geen leningen aan W verstrekt. Wel had belanghebbende blijkens de toelichting op haar fiscale balans per 31 december 1994 een pandrecht verleend op een tegoed groot ƒ 1.100.000,-- bij de Rabobank te Y, in verband met een aan W verstrekt crediet in rekening courant. Het betreft een door diezelfde Rabobank verstrekte geldlening aan W.

(..)

Bij het einde der overeenkomst dienen alle schulden van W aan V en X te worden afgelost en beide B.V.’s te worden ontslagen van alle verplichtingen tegenover derden, verband houdende met de financiering van W. W is alsdan verplicht tot vrijwaring van beide B.V.’s voor aanspraken van derden, alsmede tot het verrichten van al hetgeen nodig is om het ontslag uit verplichtingen jegens derden te verkrijgen.

2.7. De verliezen van W beliepen achtereenvolgens in 1991

ƒ 200.000,-, in 1992 ƒ 370.000,--, in 1993 ƒ 600.000,-- en in 1994

ƒ 434.000,--.

2.9. Bij haar brief van 7 november 1996 aan de Inspecteur heeft belanghebbende haar aangifte aangevuld in zoverre dat zij de hiervoor onder 2.8 genoemde voorziening per ultimo 1994 met

ƒ 225.000,-- heeft verhoogd tot ƒ 650.000,--.

3.2.1. Belanghebbende:

Al voordat W in “babyhardware” ging handelen heeft belanghebbende leningen aan haar verstrekt. Destijds was W een beleggingsmaatschapij van Qq. De leningen werden verstrekt ter financiering van die beleggingsactiviteiten.

In de loop van 1992 heeft V de financiering van W overgenomen van belanghebbende. De bedragen aan borgstelling verstrekt door belanghebbende die de Inspecteur in zijn vertoogschrift noemt, zijn in feite pandrechten die belanghebbende ten behoeve van W heeft verstrekt aan de Rabobank te Y. Die pandrechten rustten op deposito’s van belanghebbende bij die bank. Belanghebbende heeft daarvoor geen tegenprestatie van W bedongen of ontvangen.

De overeenkomst van 28 december 1993 is niet eerder gesloten omdat het er niet eerder naar uitzag dat W uit de aanloopverliezen zou geraken. Op die datum zag het er naar uit dat W binnenkort winst zou gaan maken. Door problemen die in 1994 ontstonden bij de toeleveranciers in Taiwan bleef W in 1994 verlies lijden. Pas in 1999 is een einde gekomen aan de verliezen bij W.

3.2.2. De Inspecteur:

De voorziening ziet niet op het pandrecht, maar op de risico’s die voortvloeien uit de overeenkomst van 28 december 1993.

In het kader van een te sluiten compromis heb ik ermee ingestemd dat de voorziening voor risico’s die voor belanghebbende en V gezamenlijk voortvloeien uit die overeenkomst, gelijkelijk zouden worden toegerekend aan belanghebbende en V. Er is echter geen compromis tot stand gekomen, zodat nu het risico van belanghebbende afzonderlijk moet worden bezien. In zoverre vervalt mijn meer subsidiaire standpunt.

3.3. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de bestreden uitspraak en vermindering van de aanslag tot een ten bedrage van nihil.

De Inspecteur concludeert tot bevestiging van zijn uitspraak.

4.1. Belanghebbende maakt aanspraak op vorming van een voorziening ter zake van de zogenaamde financieringsovereenkomst W d.d. 28 december 1993. Gesteld noch gebleken is echter dat belanghebbende ter zake van deze overeenkomst enig risico loopt of heeft gelopen. Immers, blijkens die overeenkomst is het V en niet belanghebbende die als financier van W optreedt. Ook overigens is niet gebleken dat betrokkene in 1994 als financier van W is opgetreden. Uit de overeenkomst blijkt ook niet dat belanghebbende in een andere hoedanigheid dan als financier van W enig risico loopt.

4.2. Voor zover belanghebbende bedoelt te stellen dat haar moet worden toegestaan een voorziening te treffen ter zake van de risico’s die voortvloeien uit het door haar aan de Rabobank Y verstrekte pandrecht voor een schuld van W aan die bank, kan dat belanghebbende evenmin baten. Tegenover het verstrekken van dit pandrecht heeft belanghebbende geen beloning bedongen. Het Hof ontleent hieraan het vermoeden dat het verstrekken van dit pandrecht geen zakelijk doel van belanghebbende diende, doch slechts ertoe strekte haar aandeelhouders, de heer Q en diens echtgenote, te gerieven. Belanghebbende, op wie de last rust dit vermoeden te ontzenuwen, heeft geen feiten of omstandigheden gesteld op grond waarvan de zakelijkheid van het in pand geven van haar deposito’s zou kunnen worden aangenomen. Nu dergelijke feiten of omstandigheden ook anderszins niet zijn gebleken gaat het Hof ervan uit dat het in pand geven van de deposito’s geen zakelijk doel van belanghebbende diende doch slechts diende ten gerieve van haar aandeelhouders. Dit brengt met zich mee dat de eventuele lasten, verbonden aan het in pand geven niet in mindering op de winst van belanghebbende gebracht zouden kunnen worden en dat er evenmin ruimte is voor het vormen van een voorziening ter zake van het risico dat dergelijke lasten zich voor zullen doen.

4.3. Het gelijk is derhalve aan de zijde van de Inspecteur. Diens uitspraak moet worden bevestigd.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden

op: 15 november 2001

1. Het instellen van beroep in cassatie geschiedt door het indienen van een

beroepschrift bij dit gerechtshof (Postadres: Postbus 70583, 5201 CZ

's-Hertogenbosch).

2. Bij het beroepschrift wordt een afschrift van de bestreden uitspraak

overgelegd.

3. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. de dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie

is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is een griffierecht verschuldigd.

Na het instellen van beroep ontvangt U een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. Indien U na een mondelinge uitspraak griffierecht hebt betaald ter verkrijging van de vervangende schriftelijke uitspraak van het gerechtshof, komt dit in mindering op het griffierecht dat is verschuldigd voor het indienen van beroep in cassatie.