Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 18-03-2002, AE1521, 00/00108

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, tweede meervoudige Belastingkamer, op het beroep van de Skischool X te Z tegen de uitspraak van het Hoofd van de eenheid Ondernemingen R van de rijksbelastingdienst (hierna: de Inspecteur) op haar bezwaarschrift betreffende het bedrag dat door haar over het tijdvak augustus 1999 als omzetbelasting op aangifte is voldaan.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.3. Na de zitting heeft het Hof belanghebbende bij brief van 5 december 2001 verzocht inlichtingen te verstrekken met betrekking tot de cijfermatige consequenties van de door haar ingenomen standpunten. Bij mede door de Inspecteur ondertekende brief van 17 december 2001 heeft belanghebbende de gevraagde inlichtingen aan het Hof verstrekt.

2. Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en de verklaringen van partijen ter zitting staat als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast.

2.1. Belanghebbende houdt zich bezig met de exploitatie van een overdekte hal, waarin een met echte sneeuw bedekte ski- annex snowboardhelling (hierna: de skihelling) is aangelegd. Daarnaast zijn in de skihal enige randvoorzieningen ondergebracht, zoals een skistallingsruimte en een sportshop, alsmede een horecagelegenheid. Voor het geheel van de door haar in dit kader verrichte activiteiten is belanghebbende ondernemer in de zin van artikel 7 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet).

2.2. Belanghebbende biedt bezoekers de mogelijkheid om tegen vergoeding vrij te skiën of te snowboarden (hierna aangeduid als: vrije oefening). Voorts verzorgt belanghebbende diverse cursussen waar men onder leiding van aan belanghebbende verbonden gediplomeerde skileraren (m/v) ski- dan wel snowboardlessen krijgt. Voor de hier bedoelde cursussen meldt men zich, anders dan bij de onder 2.3 en 2.4 hierna vermelde cursusvormen, individueel aan. Het Hof zal de hier bedoelde cursussen hierna aanduiden als "afzonderlijke cursussen".

2.3. Daarnaast komt het voor dat mensen zich als groep aanmelden, waarbij bijvoorbeeld te denken valt aan bedrijfsuitjes. Voor deelnemers van dergelijke groepen geldt dat zij individueel kunnen kiezen voor hetzij vrije oefening, hetzij les. Indien en voorzover deelnemers ervoor kiezen les te volgen, worden ook deze lessen gegeven door instructeurs die aan belanghebbende verbonden zijn. Het is derhalve niet toegestaan gebruik te maken van eigen instructeurs. Het Hof zal in het navolgende de lessen aan personen die deel uitmaken van een groep aanduiden als "groepslessen".

2.4. Voorts verzorgt belanghebbende zogeheten arrangementen. Evenals de onder 2.3 bedoelde groepsactiviteiten gaat het hierbij om dienstverlening jegens personen die zich als groep aanmelden. Ook de deelnemers aan een arrangement kunnen individueel kiezen voor ski- of snowboardles dan wel vrije oefening. De hier bedoelde arrangementen onderscheiden zich van de onder 2.3 bedoelde groepen in die zin dat deelnemers niet alleen gebruik maken van de skihelling, maar ook van de horecafaciliteiten. Zo omvat het arrangement Albertville ontvangst met koffie en Apfelstrudel, een uur ski- of snowboardles onder begeleiding van een gediplomeerde leraar dan wel vrije oefening, aansluitend een half uur vrije oefening en vervolgens après-ski gedurende een uur, inclusief bittergarnituur. De prijs van een arrangement is all-in, dat wil zeggen inclusief het bij het desbetreffende arrangement behorende horecagebeuren. De duur van een arrangement varieert, afhankelijk van het gekozen arrangement, van circa 3 tot 8 à 8,5 uur. De lessen die worden gegeven aan personen die deelnemen aan een arrangement worden in het navolgende aangeduid als "lesarrangementen".

2.5. Tenslotte biedt belanghebbende bezoekers de mogelijkheid materiaal zoals ski's, snowboards en skischoenen te huren. De vergoeding voor de huur van materialen wordt afzonderlijk in rekening gebracht. Bezoekers zijn niet verplicht materiaal van belanghebbende te huren. Het staat hen vrij gebruik te maken van eigen materiaal.

2.6. Door haar geografische ligging -in de grensstreek met België- concurreert belanghebbende met in België gelegen indoor-skibanen. Op grond van artikel XXVIII van het (Belgische) Koninklijk Besluit nummer 20 bij het BTW-wetboek is, voor zover te dezen van belang, de toekenning van het recht op toegang tot inrichtingen voor cultuur, sport of vermaak, alsmede het recht gebruik ervan te maken, in België naar het verlaagde BTW-tarief belast.

2.7. In haar aangifte voor de omzetbelasting over het onderhavige tijdvak is belanghebbende er bij de berekening van de door haar verschuldigde omzetbelasting van uit gegaan dat zij ter zake van vrijwel al haar niet met de exploitatie van de onder 2.1 bedoelde horecagelegenheid verbandhoudende prestaties omzetbelasting naar het algemene tarief is verschuldigd. Naar aanleiding van het arrest van de Hoge Raad van 10 augustus 2001, BNB 2001/356, zijn partijen het er over eens geworden dat belanghebbendes evenbedoelde prestaties in ieder geval voor een gedeelte -namelijk voor zover bestaande uit het aan individuen, aan deelnemers van groepen en aan deelnemers aan arrangementen gelegenheid geven tot vrije oefening- zijn aan te merken als het verlenen van toegang tot een voorziening als bedoeld in post b.14, onderdeel g, van de bij de Wet behorende tabel I (tekst 1999). In verband daarmede is de Inspecteur in de loop van het onderhavige geding alsnog ten dele aan belanghebbendes grieven tegemoetgekomen en heeft hij haar over het onderhavige tijdvak ambtshalve alsnog een teruggaaf van fl. 5.252,= verleend.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

II. Indien wordt geoordeeld dat het verzorgen van afzonderlijke cursussen, groepslessen en lesarrangementen als zodanig niet onder het verlaagde tarief kan worden gebracht, is voorts in geschil het antwoord op de vraag of het verzorgen van die cursussen, lessen en arrangementen moet worden gesplitst in twee afzonderlijk in aanmerking te nemen prestaties, te weten het (laagbelaste) verlenen van toegang tot de onder 2.1 bedoelde hal en het (naar het algemeen tarief belaste) geven van ski- en/of snowboardonderricht.

III. Indien en voorzover geoordeeld wordt dat een of meer van de onder I vermelde activiteiten niet onder het verlaagde omzetbelastingtarief valt, is voorts in geschil het antwoord op de vraag of toepassing van het algemene tarief op deze activiteit(en) in strijd is met het bepaalde in artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (hierna: het BUPO-verdrag).

3.2. Partijen doen hun evenvermelde standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, waaronder de onder 1.2 vermelde pleitnota's, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

In tegenstelling tot arrangementen, waarbij men naast het skiën ook gebruik maakt van de horecavoorzieningen, gaat het bij groepen uitsluitend om het skiën of snowboarden.

De huur van materiaal wordt afzonderlijk in rekening gebracht. Men mag ook eigen materiaal meebrengen en gebruiken.

De grief inzake schending van artikel 26 van het BUPO-verdrag wordt gehandhaafd, behoudens voor zover die grief betrekking had op de toepassing van het algemene tarief op het verlenen van toegang.

Aanspraak wordt gemaakt op vergoeding van proceskosten als bedoeld in artikel 8:75, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht. Aanspraak wordt uitsluitend gemaakt op vergoeding van de kosten van de aan belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij het Hof door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Geen aanspraak wordt gemaakt op vergoeding van proceskosten.

3.3. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de bestreden uitspraak en blijkens haar onder 1.3 vermelde brief van 17 december 2001 primair tot het na de onder 2.7 vermelde, reeds ambtshalve door de Inspecteur verleende teruggaaf alsnog verlenen van een aanvullende teruggaaf van in totaal fl. 4.023,=, terwijl de Inspecteur concludeert tot vernietiging van de bestreden uitspraak en primair tot het verlenen van geen verdere teruggaaf dan die welke reeds ambtshalve door hem is verleend.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Het Hof stelt voorop dat uit het bepaalde in artikel 1, onderdeel a, van de Wet voortvloeit dat elke dienst normaal gesproken als onderscheiden en zelfstandig moet worden beschouwd.

4.2. Zoals het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen oordeelde in zijn arrest van 25 februari 1999 (Card Protection Plan, nr. C-349/96; BNB 1999/224; met name rechtsoverweging 29) dient te worden bepaald wat de kenmerkende elementen zijn van de betrokken handeling teneinde te bepalen of de belastingplichtige verschillende van elkaar te onderscheiden diensten dan wel één enkele dienst verleent. Daarbij heeft te gelden dat een uit verschillende elementen bestaande dienstverrichting, waarbij economisch gesproken één dienst wordt verleend, niet kunstmatig uit elkaar moet worden gehaald.

4.6. Aan hetgeen onder 4.3 tot en met 4.5 is overwogen, kan niet afdoen het door partijen aangevoerde arrest van de Hoge Raad van 2 november 2001, nr. 36 355, inzake de kwalificatie van paardrijlessen, reeds omdat, ongeacht of de hier bedoelde prestaties van belanghebbende als het gelegenheid geven tot sportbeoefening dan wel als het geven van lessen moeten worden aangemerkt, onder de wetgeving zoals deze luidde gedurende het tijdvak waarop het onderhavige geschil betrekking heeft, het algemene omzetbelastingtarief op die prestaties van toepassing was, aangezien het ervoor moet worden gehouden dat belanghebbende, nu het tegendeel is gesteld noch gebleken, met haar prestaties een winstoogmerk heeft.

4.9. Gelet op al het vorenoverwogene is het gelijk met betrekking tot alle in geschil zijnde punten aan de zijde van de Inspecteur. Voor dat geval is gelet op belanghebbendes onder 1.3 vermelde brief van 17 december 2001 niet in geschil dat aan belanghebbende geen verdere teruggaaf toekomt dan die welke haar reeds ambtshalve door de Inspecteur is verleend.

5. Proceskosten en griffierecht

5.1. In de omstandigheid dat het beroep gedeeltelijk gegrond is, vindt het Hof aanleiding de Inspecteur te veroordelen in de kosten van het geding. Het Hof stelt deze kosten met inachtneming van het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht op 2,5 (punten) x € 322,= (waarde per punt) x 1,5 (gewicht van de zaak) is € 1.207,50.

5.2. Nu het beroep van belanghebbende gedeeltelijk gegrond is, dient de Staat der Nederlanden, gelet op het bepaalde in artikel 8:74, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht, aan belanghebbende het door haar voor deze zaak gestorte griffierecht ad fl. 450,= (€ 204,20) te vergoeden.

6. Beslissing

Gelet op al het vorenstaande moet worden beslist als volgt:

Aldus vastgesteld op 18 maart 2002 door J.A. Meijer, voorzitter, M.E. van Hilten en A.C. van Leijenhorst, en op die datum in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van Th.A.J. Kock, waarnemend-griffier.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 18 maart 2002

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen: