Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 23-01-2003, AF6091, 99/00803

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, elfde enkelvoudige Belastingkamer, op het beroep van de heer dr. X te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het hoofd van de eenheid Particulieren te P van de rijksbelastingdienst (hierna: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende de hem opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 1995.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Met dagtekening 31 december 1998 heeft de Inspecteur een definitieve aanslag opgelegd tot een naar een belastbaar inkomen van ƒ 99.178,-. Na tijdig door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur deze aanslag bij uitspraak van 12 februari 1999 verminderd tot een naar een belastbaar inkomen van ƒ 94.966,-. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij het Hof en heeft terzake een griffierecht voldaan van € 38,57 (ƒ 85,-). De Inspecteur heeft een vertoogschrift ingediend.

1.2. De mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden met gesloten deuren ter zitting van het Hof van 30 juli 2002 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn verschenen en gehoord belanghebbende alsmede de Inspecteur.

1.3. Het Hof heeft in deze zaak op 13 augustus 2002 mondeling uitspraak gedaan. Afschriften van het proces-verbaal van die uitspraak zijn op 27 augustus 2002 aan partijen verzonden. Op 2 september 2002 is ter griffie een brief van belanghebbende binnengekomen. De griffier heeft hierop schriftelijk aan belanghebbende gevraagd of diens brief dient te worden verstaan als een verzoek om vervanging van de mondelinge uitspraak door een schriftelijke, hetgeen belanghebbende vervolgens schriftelijk heeft bevestigd. Belanghebbende heeft het ter zake van het verzoek verschuldigde recht van € 68,07 tijdig voldaan.

2. Feiten

Het Hof stelt, op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting, als tussen partijen niet in geschil dan wel door een der partijen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, de volgende feiten vast.

Belanghebbende stelt dat dit bedrag in maart 1999 omgerekend circa ƒ 900,- bedroeg.

2.3. Belanghebbende heeft een verklaring van een notaris te C overgelegd, welke is opgesteld in het Hongaars en welke is gedagtekend 26 november 1996. Blijkens belanghebbendes vertaling hiervan heeft de notaris verklaard dat Dr. X en Dr. B broer respectievelijk zuster zijn van elkaar en dat B is gepensioneerd, hetgeen financiële steun voor haar levensonderhoud van haar broer Dr. X noodzakelijk maakt.

2.4. Van de totale ondersteuningsuitgaven die volgens belanghebbende derhalve ƒ 18.171,38 hebben bedragen, heeft hij ƒ 5.800,- opgevoerd in zijn aangifte als buitengewone lasten. Na aftrek van de toepasselijke drempel ad ƒ 800,- heeft hij aldus ƒ 5.000,- op zijn inkomen in aftrek gebracht.

2.7. Na uitspraak op bezwaar te hebben gedaan, heeft de Inspecteur met dagtekening 2 juli 1999 de aanslag ambtshalve verminderd tot een naar een belastbaar inkomen van ƒ 84.532,- vanwege een alsnog in aftrek te brengen lijfrentepremie.

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1. Tussen partijen is in geschil de hoogte van de aftrek voor buitengewone lasten wegens uitgaven tot voorziening in het levensonderhoud van belanghebbendes in Hongarije wonende zuster. De Inspecteur heeft op basis van de resolutie van 11 juli 1977, nr. 277/3749, gepubliceerd in BNB 1977/210, zoals nadien gewijzigd (hierna: de Resolutie) een aftrek toegestaan van ƒ 1.800,- (zijnde ƒ 2.600,- minus het wettelijk drempelbedrag van ƒ 800,-). Belanghebbende is van mening dat ƒ 5.000,- (zijnde ƒ 5.800,- minus het wettelijk drempelbedrag van ƒ 800,-) in aftrek kan worden gebracht.

3.3. Tijdens de mondelinge behandeling heeft belanghebbende jaaropgaven en maandafrekeningen van gas en electra van zijn zuster ter inzage aan het Hof en de Inspecteur overgelegd.

3.4. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de bestreden uitspraak en vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen van, naar het Hof verstaat, ƒ 81.332,-. De Inspecteur concludeert, naar het Hof verstaat, tot vernietiging van de bestreden uitspraak en handhaving van de aanslag zoals deze luidt na de ambtshalve verleende vermindering.

4. Overwegingen omtrent het geschil

4.1. Door overlegging van een verklaring, opgemaakt ten overstaan van een Hongaarse notaris, maakt belanghebbende voldoende aannemelijk dat hij zich tenminste moreel verplicht kon voelen in het levensonderhoud bij te dragen. Uit de stukken die belanghebbende heeft overgelegd blijkt echter niet dat er bedragen aan zijn zuster zijn overgemaakt of anderszins aan haar ten goede zijn gekomen. Reeds om deze reden acht het Hof geen aftrek mogelijk. Voorts heeft belanghebbende met hetgeen hij heeft aangevoerd, naar de mening van het Hof, niet aannemelijk gemaakt dat de uitgaven tot op de door hem opgevoerde hoogte noodzakelijk waren om zijn zuster in staat te stellen een redelijk bestaan overeenkomstig haar plaats in de samenleving in Hongarije te voeren.

4.2. De strekking van de Resolutie is om moeilijkheden van bewijsrechtelijke aard te beperken. Daarom wordt van een belastingplichtige geen nader bewijs verlangd indien de betalingen aan de ondersteunde vaststaan en de belastingplichtige een verklaring van kostwinnerschap kan overleggen.

In dat geval bestaat recht op aftrek voor een bedrag van ƒ 2.600,-. Nu echter niet is komen vast te staan dat er bedragen aan de zuster zijn toegekomen, daargelaten de vraag of de door belanghebbende overgelegde verklaring is aan te merken als een kostwinnersverklaring in de zin van de Resolutie, was de Inspecteur niet gehouden de Resolutie toe te passen. De aanslag is dus eerder te laag dan te hoog vastgesteld.

4.3. Voor zover belanghebbendes beroep mede inhoudt een beroep op het vertrouwensbeginsel, dient het te worden verworpen. Ook al zou de Inspecteur enkele jaren lang (vóór 1992) de geclaimde buitengewone lasten hebben geaccepteerd, dan nog kan belanghebbende hieraan niet een rechtens te honoreren vertrouwen ontlenen dat deze aftrekpost voor een volgend jaar niet meer aan een nieuw onderzoek zal worden onderworpen. Dit geldt temeer nu partijen over de jaren 1992 tot en met 1994 een compromis hebben bereikt met betrekking tot de hoogte van de aftrek wegens uitgaven voor levensonderhoud. In dit compromis, hetwelk is neergelegd in een brief de dato 25 april 1995 en door beide partijen is ondertekend, is tevens opgenomen dat voor 1995 alleen aftrek wordt verleend na overlegging van rekeningen en betalingsbewijzen en eventuele andere benodigde bescheiden.

4.4. Gelet op al het vorenstaande, en gezien het feit dat de Inspecteur de aanslag ná de uitspraak op bezwaar nog ambtshalve heeft verminderd, dient te worden beslist zoals hierna is vermeld.

5. Proceskosten en griffierecht

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken, nu belanghebbende daarom niet heeft verzocht en ook niet is gebleken dat belanghebbende, die zich niet heeft laten bijstaan door een beroepsgemachtigde, kosten als bedoeld in artikel 1 van het Besluit proceskosten fiscale procedures heeft gemaakt.

De omstandigheid dat de bestreden uitspraak wordt vernietigd, brengt voorts met zich dat de Inspecteur, gelet op het bepaalde in artikel 5, zevende lid, eerste volzin, van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken, aan belanghebbende het door deze voor deze zaak gestorte griffierecht ad € 38,57 (ƒ 85,-) dient te vergoeden.

6. Beslissing

Aldus vastgesteld op 23 januari 2003 door N. van Beelen, lid van voormelde kamer, en voor wat betreft de beslissing op die datum in tegenwoordigheid van M.A.M. van den Broek, griffier, in het openbaar uitgesproken.

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.