Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 01-08-2003, AL8396, 02/02896

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:66, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, vierde meervoudige Belastingkamer, op het beroep van X te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het hoofd van de eenheid Particulieren P van de rijksbelastingdienst (hierna, evenals de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/Z van de rijksbelastingdienst, de thans ten aanzien van belanghebbende bevoegde Inspecteur, aan te duiden als: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende na te melden aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2000 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van fl. 96.972,=, welke aanslag, na daartegen tijdig gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en de geloofwaardige verklaring van de Inspecteur ter zitting, stelt het Hof als tussen partijen niet in geschil, dan wel als door de ene partij gesteld en door de andere partij niet of onvoldoende weersproken, de volgende feiten vast:

2.1. Belanghebbende, geboren in 1964, is gehuwd en in dienstbetrekking werkzaam. In onderhavig jaar heeft hij in zijn aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen zijn belastbaar inkomen als volgt aangegeven:

Duitsland heeft Lohnsteuer geheven over het door belanghebbende aangegeven bedrag van het loon uit de in Duitsland uitgeoefende dienstbetrekking ad fl. 36.124,=.

2.2. De Inspecteur heeft bij de aanslagregeling aftrek ter voorkoming van dubbele belasting verleend voor het van de in Duitsland gevestigde werkgever ontvangen loon ad fl. 36.124,= verminderd met een aandeel in het arbeidskostenforfait groot fl. 36.124/106.840 x fl. 3.538, dat is fl. 1.196,=, zodat hij per saldo aftrek heeft verleend voor een bedrag van fl. 36.124,= -/- fl. 1.196,=, dat is fl. 34.928,=.

2.3. Tevens heeft de Inspecteur aftrek ter voorkoming van dubbele belasting verleend voor naar het jaar 2000 overgebracht buitenlands onzuiver inkomen uit 1998 en 1999 ad fl. 13.477,=, welke aftrek evenwel bij een later opgelegde navorderingaanslag is teruggenomen, aangezien is gebleken, dat in de jaren 1998 en 1999 een gedeelte van het loon, dat aanvankelijk is aangegeven als ontvangen uit de in Duitsland vervulde dienstbetrekking, aan de Nederlandse dienstbetrekking dient te worden toegerekend.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft na de oplegging van de navorderingsaanslag genoemd onder 2.3 uitsluitend het antwoord op de volgende vragen:

Belanghebbende is van oordeel dat de eerste vraag ontkennend moet worden beantwoord. Indien aan de beantwoording van de tweede vraag wordt toegekomen, dient deze naar belanghebbendes oordeel bevestigend te worden beantwoord. De Inspecteur is met betrekking tot beide vragen de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

Gelet op de inmiddels opgelegde navorderingsaanslag bedoeld in 2.3 is buiten geschil, dat de aanvankelijk verleende aftrek ter voorkoming van dubbele belasting voor het gestalde inkomen 1998 en 1999, ten onrechte is verleend.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.

Ter zitting heeft de Inspecteur hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

3.3. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden uitspraak en het toepassen van de aftrek elders belast rekening houdend met een bedrag van fl. 36.124,= inzake het loon ontvangen van de in Duitsland gevestigde werkgever. De Inspecteur concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden uitspraak en vermindering van de in de aanslag begrepen premie volksverzekeringen met fl. 2.401,=.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Op grond van artikel 20 van de Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Bondsrepubliek Duitsland tot het vermijden van dubbele belasting op het gebied van belastingen van het inkomen en van het vermogen alsmede van verscheidene andere belastingen en tot het regelen van andere aangelegenheden op belastinggebied, gesloten te 's-Gravenhage op 16 juni 1959, Trb. 1959,85, gewijzigd bij de Protocollen van 13 maart 1980, Trb. 1980,61 en 21 mei 1991, Trb. 1991,95 (hierna: het Verdrag), is Nederland, indien het de woonstaat is, bevoegd ook de inkomsten in de grondslag waarnaar de belastingen worden geheven, te begrijpen, waarvoor Duitsland ingevolge het Verdrag een recht tot belasting heeft. Nederland dient daarbij volgens het genoemd artikel 20 een aftrek te verlenen van de Nederlandse belasting voor het deel daarvan, dat aan de Duitse inkomsten is toe te rekenen.

4.2. Artikel 20 van het Verdrag heeft de strekking te voorkomen, dat Nederland voor de in die bepaling bedoelde bestanddelen van het inkomen, welke in Duitsland mogen worden belast, een vermindering van belasting verleent welke groter is, dan het bedrag van de Nederlandse belasting dat zonder een vermindering ter voorkoming van dubbele belasting ter zake van die bestanddelen verschuldigd zou zijn (zie ook Hoge Raad 8 februari 2002, nr. 36 156, BNB 2002/184 c*). Nu vaststaat, dat Duitsland over een bedrag van fl. 36.124,= heeft geheven, welk bedrag overeenkomstig artikel 20 van het Verdrag in de Nederlandse grondslag is begrepen, dient Nederland voor dat bedrag een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting te verlenen.

4.3. Op grond van artikel 35 juncto artikel 37, eerste lid, onderdeel a, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (tekst 2000) wordt, tenzij een hoger bedrag blijkt, het bedrag van de op de inkomsten uit tegenwoordige arbeid betrekking hebbende aftrekbare kosten gesteld op ten hoogste 12% van deze inkomsten, doch niet meer dan fl. 3.538,=. Dit maximum wordt derhalve bereikt bij inkomsten uit tegenwoordige arbeid van fl. 29.483,=. Nu belanghebbende in het onderhavige jaar ter zake van loon van de Nederlandse werkgever een bedrag van fl. 70.716,= heeft genoten, staat vast, dat hij het hierboven bedoelde maximum van fl. 3.538,= reeds heeft bereikt met zijn in de Nederlandse dienstbetrekking genoten inkomsten.

4.4. In de redenering van de Inspecteur zou belanghebbende, indien hij in het onderhavige jaar geen loon uit de in Duitsland uitgeoefende dienstbetrekking zou hebben genoten, de maximale aftrek van het arbeidskostenforfait wel deelachtig zijn geweest - nu zijn in Nederland genoten loon uit dienstbetrekking boven het in 4.3 vermelde maximum van fl. 29.483,= ligt - maar zou hem, nu hij een gedeelte van zijn arbeidsinkomen in Duitsland heeft verdiend, een bedrag van fl. 1.196,= aan arbeidskostenforfait moeten worden ontnomen via de vermindering van de aftrek ter voorkoming van dubbele belasting. Dit is naar het oordeel van het Hof echter niet de bedoeling van het Verdrag.

4.5. Op grond van het hiervoor overwogene is het gelijk met betrekking tot de eerste in geschil zijnde vraag aan de zijde van belanghebbende. De tweede in geschil zijnde vraag behoeft geen behandeling meer.

4.6. De bestreden uitspraak moet worden vernietigd, de aanslag dient te worden verminderd rekening houdend met een aftrek elders belast inzake het Duits inkomen van fl. 36.124,= en de maximale premie volksverzekeringen dient, overeenkomstig de door de Inspecteur ambtshalve gegeven verminderingsbeschikking van 24 januari 2003, te worden vastgesteld op fl. 12.003,=.

5. Griffierecht

Gelet op artikel 8:74, eerste lid, van de Awb dient aan belanghebbende het door hem gestorte griffierecht te worden vergoed.

6. Proceskosten

7. Beslissing

Aldus gedaan door P.J.M. Bongaarts, voorzitter, J.W. van der Voort en J. Swinkels, en voor wat betreft de beslissing in tegenwoordigheid van D.J. Koopmans, griffier, in het openbaar uitgesproken op: 1 augustus 2003

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 1 augustus 2003

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.