Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 14-04-2004, AP6877, 01/02647

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 2000 een aanslag in de premie WAZ opgelegd naar een (maximum) premie-inkomen van ƒ 84.000,--, welke aanslag, na daartegen tijdig gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd. Aan belanghebbende is voor het jaar 2000 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 412.607,--. De Inspecteur heeft daarbij een beschikking inzake heffingsrente afgegeven ten bedrage van ƒ 3.792,--. Na daartegen tijdig gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij uitspraak deze beschikking gehandhaafd.

1.2. Tegen die uitspraken is belanghebbende tijdig en op regelmatige wijze in beroep gekomen bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een recht geheven van ƒ 60,--. De Inspecteur heeft bij verweerschrift het beroep bestreden. Belanghebbende heeft, na daartoe door het Hof in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd en de Inspecteur heeft schriftelijk gedupliceerd.

1.3. Het onderzoek ter zitting heeft met gesloten deuren plaatsgehad op 22 januari 2004 te Roermond. Aldaar is toen verschenen en gehoord, belanghebbende vergezeld door zijn echtgenote, alsmede namens de Inspecteur, de heren R.en P.. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen met betrekking tot de premie WAZ en een pleitnota met betrekking tot de beschikking inzake heffingsrente, en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en de wederpartij. Het Hof rekent beide pleitnota's tot de stukken van het geding.

1.4. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast.

2.1. Belanghebbende (geboren op 3 juni 1942) exploiteert in vennootschapsverband met zijn echtgenote (geboren op 1 februari 1944) een benzineverkooppunt annex shop. Belanghebbende en zijn echtgenote zijn respectievelijk voor 55% en 45% tot de winst van de vennootschap onder firma gerechtigd.

2.2. Op 15 december 2000 is het bedrijf verkocht. Na 15 december 2000 werd een beëindigingsvergoeding ad ƒ 875.000,-- door de leverancier van belanghebbende overgemaakt aan de VOF. Belanghebbende en zijn echtgenote bedongen terzake voor ƒ 800.000,-- een stamrecht.

2.3. Met dagtekening 31 januari 2000 legde de Inspecteur een voorlopige aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2000 op naar een belastbaar inkomen van ƒ 16.624,--. Belanghebbende heeft hiertegen geen bezwaar gemaakt. Evenmin heeft belanghebbende verzocht om oplegging van een aanslag naar een hoger bedrag.

2.4. Op 3 april 2000 ontving de VOF een bedrag van ruim ƒ 144.000,-- ten titel van huurrestitutie en restant beëindigingsvergoeding. Belanghebbende heeft deze bedragen verwerkt in zijn aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2000. Op 18 mei 2001 werd bekend dat de VOF een bedrag groot ruim ƒ 220.000,--, waarvoor in eerdere jaren een voorziening is gevormd, niet behoefde terug te betalen. De vrijval van de voorziening op de balans is in de jaarstukken van de VOF van het stakingsjaar 2000 verwerkt.

2.5. De aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2000 is op 8 juni 2001 door de Inspecteur ontvangen. De definitieve aanslag is met dagtekening 12 juli 2001 vastgesteld naar een belastbaar inkomen van ƒ 412.607,-- conform de ingediende aangifte.

2.6. Belanghebbende heeft voor de premie WAZ aangifte gedaan naar een maximum premie-inkomen van ƒ 84.000,--, waarvan, na aftrek van een premievrij bedrag van ƒ 29.000,--, een heffingsgrondslag resteert van ƒ 55.000,--. De definitieve aanslag premie WAZ is vastgesteld conform de ingediende aangifte.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. In geschil is het antwoord op de volgende vragen:

a) Is belanghebbende in het onderhavige jaar verplicht verzekerd voor de WAZ?

b) Is belanghebbende de bij de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2000 bij beschikking vermelde heffingsrente verschuldigd? Hierbij beperkt het geschil zich, naar belanghebbende ter zitting uitdrukkelijk heeft verklaard, tot het antwoord op de vraag of belanghebbende een bedrag is verschuldigd groot ƒ 1.898,-- berekend over de periode 1 januari 2001 tot en met 3 april 2001?

Belanghebbende is van oordeel dat deze vragen ontkennend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

3.3. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden uitspraken, vernietiging van de aanslag premie WAZ, en vermindering van beschikking heffingsrente tot ƒ 1.894--(ƒ 3.792,-- minus ƒ 1.898,--). De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de bestreden uitspraken.

4. Beoordeling van het geschil

Ten aanzien van het eerste geschilpunt

4.1. Belanghebbende klaagt er, naar het Hof verstaat, in zijn eerste grief over dat hij in het onderhavige jaar wel premieplichtig is, maar gezien zijn staking geen recht heeft op een uitkering. Het Hof verwerpt deze grief onder verwijzing naar de rechtsoverwegingen 4.1 tot en met 4.3 van de uitspraak van Hof Amsterdam van 27 augustus 1999, nr. 98/1235, onder meer gepubliceerd in Vakstudienieuws 1999/49.14, waarin het Hof overwoog dat het niet gerechtigd zijn tot een uitkering niet aan de verzekeringsplicht in de weg staat.

4.2. Belanghebbende is op grond van artikel 3, eerste lid, en onderdeel a, van de WAZ als zelfstandige die winst uit onderneming geniet, verplicht verzekerd. De WAZ is een verzekering van rechtswege. Voorzover belanghebbende in zijn tweede grief een beroep op het gelijkheidsbeginsel heeft willen doen door een vergelijking te maken met een arbeidsongeschiktheidsverzekering uit hoofde van een bij een verzekeringsmaatschappij afgesloten particuliere arbeidsongeschiktheidsverzekering, faalt dit beroep. Degene die verplicht verzekerd is ingevolge de WAZ en degene die particulier verzekerd is tegen de financiële gevolgen van arbeidsongeschiktheid, zijn niet als gelijke gevallen aan te merken. Tevens verwerpt het Hof belanghebbendes grief dat de wetgeving onredelijk uitwerkt. Gelet op artikel 11 van de Wet Algemene Bepalingen is het de rechter immers niet toegestaan om de innerlijke waarde van de wet te toetsen.

4.4. Belanghebbende voert als vierde grief aan dat hij met zijn leverancier een overeenkomst heeft gesloten waarin is opgenomen dat hij, onder voorwaarden, een gegarandeerde ondernemingswinst geniet, zelfs in het geval van arbeidsongeschiktheid. Om deze reden bestaat bij belanghebbende, naar het Hof verstaat, geen behoefte aan een wettelijk geregelde arbeidsongeschiktheidsverzekering. Het Hof verwerpt deze grief, gelet op het in rechtsoverweging 4.2 genoemde verplichte karakter van de WAZ.

4.5. Belanghebbende voert als vijfde grief aan dat, gelet op het gegeven dat zijn echtgenote ook verzekerd is voor de WAZ, het gezinsinkomen dubbel wordt getroffen door de betaling van premies WAZ. Het Hof verwerpt deze grief onder verwijzing naar de uitspraak van de Hoge Raad van 6 juni 2003, nr. 38 097, gepubliceerd in Vakstudienieuws 2003/30.3 waarin het hoogste rechtscollege oordeelde dat gehuwden die gezamenlijk een onderneming drijven beiden zijn verzekerd voor de WAZ. De Inspecteur heeft terecht opgemerkt dat tegenover de premiebetaling door de echtgenote, nu zij zelfstandig verzekerd is, in beginsel, net als bij andere verzekerden, een zelfstandig recht op uitkering bestaat.

4.6. Hetgeen belanghebbende voorts nog heeft aangevoerd inzake de afschaffing van de WAZ in 2004, brengt het Hof niet tot een ander oordeel.

Ten aanzien van het tweede geschilpunt

4.7. De Inspecteur heeft met toepassing van artikel 30f van de Algemene wet inzake rijksbelastingen in het onderhavige geval terecht heffingrente geheven over de periode 1 januari 2001 tot en met 3 april 2001 nu deze periode is gelegen voor de datum van de dagtekening van de aanslag (12 juli 2001). Slechts indien de Inspecteur in strijd handelt met de algemene beginselen van behoorlijke bestuur kan er een grond bestaan om de in rekening gebrachte heffingsrente te beperken. Hiervan is in het onderhavige geval evenwel niet gebleken, noch heeft belanghebbende feiten en omstandigheden aangevoerd waaruit zulks aannemelijk is.

4.8. Belanghebbende had er voor kunnen kiezen om de bate als nagekomen bedrijfsbate in het jaar 2001 aan te geven en daarbij de Inspecteur kunnen verzoeken om een voorlopige aanslag op te leggen. Nu hij dit niet heeft gedaan, brengt het systeem van de wet met zich dat belanghebbende de bestreden heffingsrente over de voormelde periode van het jaar 2001 verschuldigd is. De andersluidende stelling van belanghebbende vindt, gelet op het voorgaande, naar het oordeel van het Hof geen steun in het recht.

4.9. Gelet op het vorenstaande is het gelijk ten aanzien van beide geschilpunten aan de zijde van de Inspecteur en dient te worden beslist als hierna vermeld.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling van de proceskostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

6. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan door J.W.J. Huige, lid van voormelde Kamer, en voor wat betreft de beslissing in tegenwoordigheid van M.J.J. van Oorschot, griffier, in het openbaar uitgesproken op: 14 april 2004

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 14 april 2004

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.