Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 30-06-2004, AQ5900, 02/05049

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, eerste meervoudige Belastingkamer, op het beroep van X Nederland N.V. te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het hoofd van de eenheid Grote Ondernemingen Z van de rijksbelastingdienst (hierna, evenals de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/ZZ van de rijksbelastingdienst, de thans ten aanzien van belanghebbende bevoegde Inspecteur, aan te duiden als: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende de na te melden zonder boete opgelegde naheffingsaanslag in de loonbelasting/premie volksverzekeringen over het tijdvak 1 januari 1998 tot en met 31 december 1998, aanslagnummer 000.00.A.0000.00.0.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari tot en met 31 december 1998 een naheffingsaanslag in de loonbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd ten bedrage van ƒ 251.244,-- (€ 114.201,--) aan enkelvoudige belasting. Na daartegen gemaakt tijdig bezwaar heeft de Inspecteur bij de bestreden uitspraak de naheffingsaanslag gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is tegen die uitspraak tijdig in beroep gekomen bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een recht geheven van € 218,--. De Inspecteur heeft bij verweerschrift het beroep bestreden.

1.3. Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) heeft belanghebbende vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij en behoren tot de stukken van het geding.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 21 april 2004 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord - namens belanghebbende - de heer H. FB, verbonden aan Q Accountants & Adviseurs B.V. te Y, als gemachtigde van belanghebbende, alsmede, namens de Inspecteur, de heer Mr. E. .

1.5. De Inspecteur heeft voor de zitting een pleitnota toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij, welke pleitnota met instemming van partijen wordt geacht ter zitting te zijn voorgedragen. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

1.6. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.1. Belanghebbende exploiteert een constructiebedrijf op het gebied van de metaalnijverheid. In de CAO die op haar bedrijfstak van toepassing is, is bepaald dat de werkgever aan de werknemer, die niet verplicht is verzekerd krachtens de ziekenfondswet, 50 procent van de te betalen premie vergoedt voor een standaardziektekostenverzekering. Belanghebbende vergoedt deze aanspraak ziektekostenverzekering aan haar kaderpersoneel sinds 1979. Met ingang van 1 januari 1989 is de wettelijke regeling van aanspraken ingevolge een ziektekostenregeling gewijzigd.

2.2. In 1996 heeft bij belanghebbende een boekenonderzoek plaatsgevonden voor de heffing van loonbelasting/premie volksverzekeringen. Tijdens dit onderzoek werd door de controlerend ambtenaar vastgesteld dat te weinig loonbelasting/premie volksverzekeringen door de werkgever was ingehouden op de door de werkgever toegekende aanspraak ziektekostenregeling.

2.4. Op 6 november 1997 heeft advocaat mr. P. verbonden aan het advocatenkantoor A juridisch advies uitgebracht aan belanghebbende met betrekking tot mogelijkheid om de nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen te verhalen op haar werknemers.

2.5. Belanghebbende heeft in 1998 formeel het besluit genomen om de nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen ad ƒ 167.943,-- niet op haar werknemers te verhalen.

2.6. Met dagtekening 31 juli 2001 heeft de Inspecteur tenslotte de onderwerpelijke naheffingsaanslag over het tijdvak 1 januari 1998 tot en met 31 december 1998 opgelegd. De naheffingsaanslag bedraagt ƒ 251.244,-- en is berekend door de niet verhaalde loonbelasting/premie volksverzekeringen ad ƒ 167.493,-- te bruteren naar het tabeltarief van 150 procent.

2.7. Uit de CAO blijkt niet dat de werkgever jegens de werknemer geen verhaalsrecht heeft ten aanzien nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen.

2.8. Ten tijde van het besluit van belanghebbende om de nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen niet te verhalen waren vijf werknemers, op wie de onderwerpelijke naheffingsaanslag mede betrekking heeft niet meer in dienst bij belanghebbende. De in de naheffingsaanslag begrepen loonbelasting/premie volksverzekeringen welke ziet op deze ex-werknemers bedroeg ƒ 27.156,-- (€ 12.323,--).

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. In geschil is het antwoord op vraag of de naheffingaanslag loonbelasting/premie volksverzekeringen terecht en tot het juiste bedrag is opgelegd. Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend, de Inspecteur bevestigend.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij - deels ter herhaling - nog het volgende, zakelijk weergegeven, verklaard:

4. Beoordeling van het geschil

4.1. In het arrest van 19 oktober 1988, nr. 25 351, BNB 1988/366 heeft de Hoge Raad beslist dat het voordeel dat voor een werknemer ontstaat wanneer een werkgever besluit de van de werkgever nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen niet op de werknemer te verhalen, in beginsel tot het loon behoort, tenzij zich bijzondere omstandigheden voordoen. In de opvatting van belanghebbende is in het onderhavige geval sprake is van bijzondere omstandigheden.

4.2. Belanghebbende stelt dat verhaal van belanghebbende op haar werknemers (primair en subsidiair standpunt) dan wel jegens haar ex-werknemers (meer subsidiair standpunt) ten aanzien van de in 2.3 vermelde naheffingsaanslagen juridisch, bezien vanuit het civiele recht, onmogelijk is. Belanghebbende beroept zich ter onderbouwing van deze stelling op het aan haar uitgebrachte juridisch advies van de in 2.4 vermelde advocaat. Belanghebbende, op wie in dezen de bewijslast ligt, heeft hiermee, naar het oordeel van het hof, evenwel onvoldoende aannemelijk gemaakt dat verhaal juridisch niet mogelijk zou zijn jegens zowel de werknemers als de ex-werknemers.

4.3. De opvatting van belanghebbende dat verhaal op haar werknemers van de nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen ingevolge de CAO-bepalingen niet mogelijk is, is door de Inspecteur gemotiveerd weersproken. Aangezien belanghebbende ter zitting heeft erkend dat het standpunt van de Inspecteur, inhoudende dat de CAO een dergelijke bepaling niet bevat, bij nader inzien correct is, dient deze grief om die reden te worden verworpen.

4.4. Belanghebbende verdedigt voorts het standpunt dat geen sprake is van loon omdat het niet verhalen naar maatschappelijke opvattingen geen beloningsvoordeel is in de zin van artikel 15, onderdeel b, van de Wet op de loonbelasting (2001). Het hof verwerpt deze stelling. Het hof is, met de Inspecteur, van oordeel dat deze term uitsluitend betrekking heeft op belastingvrije vergoedingen en verstrekkingen op grond van het vergoedingensysteem van de, vanaf 1 januari 2001 geldende tekst van de Wet op de loonbelasting (2001). Deze bepaling heeft geen betekenis voor het niet verhalen van nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen van de werkgever op de werknemer in het onderhavige geval, nog daargelaten de omstandigheid dat de in geding zijnde naheffingsaanslag het jaar 1998 betreft.

4.5. Belanghebbende stelt voorts dat het formele besluit tot het niet verhalen van de nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen weliswaar in 1998 is genomen, maar dat materieel gezien al eerder is afgezien van verhaal zodat de naheffingsaanslag in het onjuiste tijdvak is opgelegd. Naar het oordeel van het hof is het tijdstip waarop het besluit formeel genomen is, anders dan belanghebbende meent, beslissend. Belanghebbende heeft ook overigens geen feiten en omstandigheden aangedragen waaruit kan worden afgeleid op welke eerdere datum van verhaal zou zijn afgezien.

4.7. Belanghebbende heeft met een beroep op de uitspraak van Hof Den Haag van 26 maart 2002, nr. 01/01908, onder meer gepubliceerd in VN 2002/23.1.5, gesteld dat het niet verhalen van de nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen op zowel haar werknemers als haar ex-werknemers gerechtvaardigd zou zijn aangezien het niet onwaarschijnlijk wordt geacht dat de kosten van verhaal de baten van de verhaalsactie zou kunnen overstijgen. Deze stelling berust op een onjuiste lezing van de uitspraak. Immers, het hof overwoog in genoemde uitspraak dat slechts met betrekking tot drie ex-werknemers, waarvan de hoogste vordering ƒ 2.483,-- beliep, dat het niet verhalen gerechtvaardigd was. Niet valt in te zien waarom deze uitspraak betrekking zou hebben op werknemers die nog in dienst zijn. Daarnaast heeft belanghebbende nagelaten de hoogte van de vordering per ex-werknemer en de hoogte van de kosten van het verhaalsonderzoek in haar stelling te betrekken en te onderbouwen, op grond waarvan het hof aan deze stelling voorbij gaat.

4.8. Gelet op al het vorenoverwogene dient te worden beslist als hierna vermeld.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

6. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan door J.W.J. Huige, voorzitter, T. Blokland en A.C. van Leijenhorst en voor wat betreft de beslissing in tegenwoordigheid van M.J.J. van Oorschot, griffier, in het openbaar uitgesproken op: 30 juni 2004

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 30 juni 2004

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.