Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 06-10-2004, AS4028, 03/02001

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:66, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, eerste meervoudige Belastingkamer, op het beroep van X B.V. te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de Voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/YY van de rijksbelastingdienst (hierna: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende de aan de belanghebbende opgelegde na te melden naheffingsaanslagen in de loonbelasting en de omzetbelasting.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.2. Tegen die uitspraken is door belanghebbende tijdig beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de Griffier van belanghebbende een recht geheven van € 232,=. De Inspecteur heeft ter zake twee afzonderlijke verweerschriften ingediend.

1.4. Het Hof heeft met toepassing van artikel 8:14 van de Awb aanvankelijk het beroep met betrekking tot de onder 1.1 genoemde naheffingsaanslagen en het door belanghebbende ingestelde beroep met betrekking tot de aan haar opgelegde aanslag vennootschapsbelasting 2000 gevoegd onder zaaknummer BK-03/02001. Het Hof heeft evenwel ter zitting, zonder bezwaar van partijen, de aldus gevoegde zaken gesplitst in enerzijds het beroep met betrekking tot de onder 1.1 genoemde naheffingsaanslagen onder toekenning van zaaknummer BK-03/02001, en anderzijds het beroep met betrekking tot de aanslag vennootschapsbelasting 2000 onder toekenning van zaaknummer BK-04/01945.

1.4. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Vaststaande feiten

Het Hof stelt op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting, als tussen partijen niet in geschil dan wel door een der partijen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, de volgende feiten vast:

2.1. Belanghebbende, een vennootschap met een in aandelen verdeeld kapitaal waarvan de geplaatste en volgestorte aandelen in handen zijn van de heer AH en de heer BH, ieder voor 50%, exploiteert een schoonmaakbedrijf. Voornoemde heren H zijn beiden directeur van belanghebbende.

2.2. In de jaren 1998 tot en met 2000 heeft de heer AH ten behoeve van werkzaamheden als directeur van belanghebbende een Mercedes C 250D, (hierna: de Mercedes) gebruikt, welke op naam staat van de op het adres van AH wonende H. Met ingang van 13 april 2000 staat eveneens een Fiat Cinquecento, op naam van H. De heer BH heeft in zijn functie als directeur ten behoeve van zijn werkzaamheden een op zijn naam staande Chevrolet Corsica 2.2, hierna: de Chevrolet) gebruikt welke tot zijn privé-vermogen behoort. De heer BH heeft tevens een tot zijn privé-vermogen behorende Mazda 323 Sedan GLX op zijn naam staan.

2.3. Blijkens de Nationale Autopas is met de Mercedes in de periode 09-03-1999 tot 20-03-2001 in totaal 81.988 kilometer gereden. Met de Chevrolet is blijkens de Nationale Autopas in vijf jaren, waaronder de in geschil zijnde jaren 1998 tot en met 2000, in totaal 55.649 kilometer gereden.

2.5. Ter zake van de in 2.4 vermelde aan belanghebbende gedeclareerde zakelijk verreden kilometers is geen kilometeradministratie aanwezig.

2.6. Belanghebbende heeft een gespecificeerde kilometeradministratie bijgehouden ter zake van door de twee bij belanghebbende in loondienst zijnde projectleiders, de heer B en de heer O, met de respectievelijk tot ieders privé-vermogen behorende auto (hierna: de privé-auto) gereden zakelijke kilometers. De projectleiders hebben fl. 0,52 per kilometer gedeclareerd voor het gebruik van de privé-auto ten behoeve van hun werkzaamheden. Zij reisden op werkdagen met de privé-auto van huis naar kantoor voor het in ontvangst nemen van instructies, besprekingen, ophalen van materialen e.d. en reden vervolgens met die auto door naar de plaats waar belanghebbende schoonmaakwerkzaamheden diende uit te voeren in of bij een object (hierna: het object). Het object kan een complex met filmzalen betreffen, doch ook een overheidsgebouw of een bedrijfsgebouw. De projectleiders zijn niet belast met schoonmaakwerkzaamheden, doch hebben in dit kader bij of in het object toezichthoudende en overige werkzaamheden verricht. De projectleiders bezoeken in de regel een of meerdere objecten op een dag.

2.8. Naar aanleiding van vorengenoemd controlerapport heeft de Inspecteur met dagtekening 26 februari 2003 over het tijdvak 1 januari 1998 tot en met 31 december 2000 een naheffingsaanslag loonbelasting opgelegd ten bedrage van € 20.235,= en een boete ten bedrage van € 3.714,=.

3. Geschil, alsmede standpunten van partijen

3.1.1. In geschil zijn de antwoorden op de volgende vragen:

3.1.2. Indien de vorenstaande geschilpunten I en II in het voordeel van de Inspecteur moeten worden beantwoord, is niet in geschil dat een bedrag van € 20.235,= aan loonheffing dient te worden nageheven.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Zij hebben hieraan op de eerste zitting, kort weergegeven, nog het volgende toegevoegd:

4. Conclusies van partijen

5. Overwegingen omtrent het geschil

5.1. Het ligt op de weg van belanghebbende aannemelijk te maken dat de door haar aan haar directeuren, de heren AH en BH, betaalde vergoedingen voor het gebruik van de door hen ten behoeve van belanghebbende met de tot het privé-vermogen van H behorende Mercedes respectievelijk de Chevrolet van BH gereden zakelijke kilometers gebaseerd zijn op de realiteit. Belanghebbende, die geen kilometeradministratie in dezen heeft gevoerd, heeft ook overigens geen enkel bewijs bijgebracht met betrekking tot de voormelde op haar rustende bewijslast. Gelet op enerzijds de per jaar gedeclareerde autokilometers zoals vermeld in 2.4, de niet met enig bescheid onderbouwde bewering dat met de in 2.2 vermelde Fiat en Mazda door de heren H is gereden, alsmede het evenmin door middel van een kilometeradministratie onderbouwen van de stelling dat door andere werknemers gebruik is gemaakt van de Mercedes en de Chevrolet en anderzijds de vaststelling aan de hand van de Nationale Autopas van de met de Mercedes en de Chevrolet verreden kilometers, is het Hof van oordeel dat een deel van de gedeclareerde autokosten niet aannemelijk is gemaakt en derhalve als bovenmatige onkostenvergoeding tot het loon van onderscheidenlijk AH en BH behoort. Het Hof acht de door de Inspecteur in zijn verweerschrift op bladzijde 5 en 6 uiteengezette benadering van de ten behoeve van belanghebbende met onderscheidenlijk de Mercedes en de Chevrolet gereden zakelijke kilometers, mede gelet op het, naar het oordeel van het Hof, geringe aantal als privé kilometers aangemerkte aantal kilometers, redelijk. Het gelijk ten aanzien van geschilpunt I is aan de Inspecteur.

5.2. Artikel 1, lid 2, letter d, van de Uitvoeringsregeling loonbelasting 1990 (hierna: de Uitvoeringsregeling) verstaat onder woon-werkverkeer: het tenminste eenmaal per week op dezelfde dag heen en weer reizen tussen de woning of verblijfplaats en de plaats of plaatsen waar arbeid wordt verricht.

5.3. Belanghebbende bestrijdt het door de Inspecteur verdedigde standpunt dat voor de toepassing van de 40-dagenregeling ten aanzien van de ambulante projectleiders de objecten dienen te worden aangemerkt als de plaats of plaatsen waar arbeid wordt verricht. Niet in geschil is de toepassing van de 40-dagenregeling op de voet van artikel 11 van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: de Wet) ingeval de objecten kwalificeren als plaats of plaatsen waar arbeid wordt verricht in de zin van de Uitvoeringsregeling. Evenmin is in geschil de door de Inspecteur in zijn verweerschrift gegeven berekening van de per jaar aan de projectleiders betaalde bovenmatige reiskostenvergoeding indien de 40-dagenregeling van toepassing is.

5.4. Het standpunt van belanghebbende, dat het kantoor waar de projectleider elke werkdag van zijn huis naar toe rijdt als de arbeidsplaats dient te worden aangemerkt in de zin van het reiskostenforfait, laat onverlet dat meerdere arbeidsplaatsen mogelijk zijn. Voor de toepassing van het reiskostenforfait maakt het immers niet uit of belanghebbende naar één dan wel naar meerdere arbeidsplaatsen reist. In het onderhavige geval dient, naar het oordeel van het Hof, het object eveneens te worden aangemerkt als plaats waar arbeid wordt verricht. Gelet op het in 5.3 overwogene is het gelijk ten aanzien van geschilpunt II derhalve aan de Inspecteur.

5.5. De Inspecteur kan ingevolge artikel 67f van de AWR een belastingplichtige een boete opleggen indien het aan opzet of grove schuld van hem is te wijten dat de verschuldigde loonbelasting niet is voldaan. Vast staat dat de door belanghebbende verschuldigde loonbelasting niet op aangifte, dan wel voorafgaande aan de naheffingsaanslag is voldaan. Op de Inspecteur rust de bewijslast te bewijzen dat sprake is van opzet of grove schuld. De Inspecteur stelt dat sprake is van grove schuld voorzover de bovenmatige autokostenvergoedingen aan de directeuren ten onrechte niet in het loon zijn begrepen en heeft daartoe aangevoerd dat in de Handleiding loonbelasting, premie volksverzekeringen en premie werknemersverzekeringen, die jaarlijks aan de inhoudingsplichtigen wordt toegezonden, wordt weergegeven onder welke omstandigheden reiskostenvergoedingen niet tot het loon in de zin van de Wet horen. Belanghebbende heeft ter zitting aangegeven de Handleiding te kennen en op de hoogte te zijn van de bestaande regelingen inzake reiskostenvergoedingen. Nu het niet bijhouden van enige administratie met betrekking tot de door de directeuren van belanghebbende gedeclareerde zakelijke kilometers dan wel het anderszins onderbouwen van de zakelijk verreden kilometers, welke hebben geleid tot de hiervoor onder 5.1 als loon aan te merken bovenmatige vergoedingen, voor dit onderdeel resulteerde in een te lage inhouding en afdracht van loonbelasting, heeft belanghebbende, naar het oordeel van het Hof, dermate lichtvaardig gehandeld dat haar grove schuld valt te verwijten. De aan belanghebbende te maken verwijten acht het Hof dermate ernstig van aard dat het Hof een boete van 25% in dezen passend en geboden acht.

5.6. Uit het vorenoverwogene volgt, dat het gelijk aan de zijde van de Inspecteur is. Het beroep dient ongegrond te worden verklaard.

6. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

7. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan door J.W.J. Huige, voorzitter, J.W. van der Voort en P. van der Wal, en voor wat betreft de beslissing in tegenwoordigheid van A.R. Veldt, griffier, in het openbaar uitgesproken op: 6 oktober 2004

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 6 oktober 2004

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen: