Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 04-05-2006, AX9341, 03/01834

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het gerechtshof te 's-Hertogenbosch, vierde meervoudige belastingkamer, op het beroep van de heer X te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/Z van de rijksbelastingdienst (hierna: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende de na te melden aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is met dagtekening 25 juli 2002 voor het jaar 2000 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen en premie-inkomen van ƒ 95.291,=, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur van 8 juli 2003 is gehandhaafd.

1.3. Belanghebbende heeft, na daartoe door het Hof in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd en de Inspecteur schriftelijk gedupliceerd.

1.4. Partijen hebben ieder voor de zitting een pleitnota, belanghebbende met vijf bijlagen en de Inspecteur met drie bijlagen, toegezonden aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij, welke pleitnota's met instemming van partijen worden geacht ter zitting te zijn voorgedragen. Het hof rekent deze pleitnota's, met genoemde bijlagen, tot de stukken van het geding.

1.6. Het onderzoek ter zitting heeft gezamenlijk plaatsgehad met de zaak onder kenmerk 03/01874.

1.7. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

1.8. Van de zitting is op grond van artikel 8:61, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) een proces-verbaal opgemaakt, dat in kopie aan deze uitspraak is gehecht.

2. Feiten

Het Hof stelt op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een der partijen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, de volgende feiten vast.

2.1. Belanghebbende, geboren op 1 september 1947 en gehuwd, woont in Y.

2.3. Belanghebbende heeft aangifte gedaan naar een belastbaar inkomen van ƒ 95.291,=. Bij het aangiftebiljet wordt ter toelichting op de in het aangiftebiljet met "Ja" beantwoorde vraag naar "Vrijstelling/vermindering van premie volksverzekeringen" vermeld:

Voor de inkomstenbelasting is geen aftrek ter voorkoming van dubbele heffing verzocht voor de in België verdiende inkomsten.

2.4. Met dagtekening 25 juli 2002 is aan belanghebbende de aanslag opgelegd naar een belastbaar inkomen en premie-inkomen van ƒ 95.291,=, waarbij de heffing is beperkt tot het maximum premie-inkomen van ƒ 48.944,=.

2.5. Op 12 augustus 2002 heeft belanghebbende een bezwaarschrift ingediend tegen de aanslag premieheffing. Bij de uitspraak van 8 juli 2003 is het bezwaar afgewezen.

2.6. Bij brief van 17 juni 2003 schrijft het Rijksinstituut voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen in België (hierna: RSVZ) aan het Bureau voor Belgische zaken (een onderdeel van de Sociale Verzekeringsbank te Amsterdam; hierna: SVB):

"Afgaande op de verklaringen die de heer B t.o.v. ons aflegde, menen wij te moeten concluderen dat betrokkene zijn toegekende beloning ten bedrage van € 54.458 geheel dient toegerekend te worden aan zijn werkzaamheden in Nederland.".

2.7. Belanghebbende heeft bij de conclusie van repliek een attest van het Sociaal Verzekeringsfonds C in België (hierna: C) met dagtekening 11 februari 2004 gevoegd, waarin wordt verklaard dat belanghebbende voor een zelfstandige beroepsactiviteit in de hoedanigheid van bijberoep is aangesloten bij C gedurende de periode vanaf 1 januari 1995.

2.8. Bij brief van 10 maart 2004 schrijft het RSVZ aan de Inspecteur onder meer:

Ondanks dit alles, onderhandelde de heer B gedurende dezelfde periode ook met het sociaal verzekeringsfonds C om zijn cliënt als zelfstandige te laten registreren [...].

2.9. In de beschikking van de SVB van 28 januari 2005 staat onder meer:

"Wij trekken onze beslissing van 25 februari 2004 in.

2.10. Bij de uitspraak van de SVB van 30 maart 2005 is het bezwaar tegen de in 2.9 genoemde beschikking ongegrond verklaard.

3. Geschil en standpunten van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

- Heeft Nederland het recht premies volksverzekeringen te heffen over het loon van belanghebbende ten bedrage van ƒ 120.070,=?

- Heeft de Inspecteur onbehoorlijk gehandeld en kan, indien die vraag bevestigend wordt beantwoord, aan belanghebbende een negatieve boete worden opgelegd?

- Dienen aan belanghebbende de werkelijke kosten van bezwaar en beroep te worden vergoed?

Belanghebbende beantwoordt de eerste vraag ontkennend en de tweede en derde vraag bevestigend. De Inspecteur is de tegenovergestelde mening toegedaan.

De aanslag inkomstenbelasting 2000, waarin geen aftrek ter voorkoming van dubbele heffing voor de inkomsten in België is verleend, is niet in geschil.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden, welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.

3.3. Voor hetgeen partijen ter zitting hieraan nog hebben toegevoegd, verwijst het Hof naar het aangehechte proces-verbaal van het onderzoek ter zitting.

3.4. Belanghebbende concludeert, naar het Hof verstaat, tot gegrondverklaring van het beroep, tot vernietiging van de bestreden uitspraak, tot vermindering van de aanslag premies volksverzekeringen tot nihil, tot het opleggen van een negatieve boete en tot toekenning van een proceskostenvergoeding van in totaal € 9.262,29, waarvan € 2.624,45 voor de kosten in de bezwaarfase en € 6.637,84 voor de kosten in de beroepsfase.

De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

Ten aanzien van de premie volksverzekeringen

4.1.1. Belanghebbende stelt dat premieheffing volksverzekeringen achterwege moet blijven, omdat belanghebbende de arbeid waarvoor hij ten laste van de BV een beloning van ƒ 120.070,= heeft genoten, in België als zelfstandige heeft verricht en dat de Inspecteur dient te bewijzen dat het inkomen dat daarmee is verdiend, niet is vrijgesteld.

4.1.2. Belanghebbende beroept zich daarbij op artikel 3, eerste lid, van de Uitvoeringsregeling premieheffing volksverzekeringen 1990, dat, voorzover van belang, als volgt luidt:

4.1.3. Belanghebbende beroept zich daarbij tevens, naar het Hof verstaat, op artikel 14quater van de Verordening (EG) nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971, betreffende de toepassing van de sociale zekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, (hierna: de Verordening), in verbinding met bijlage VII, eerste lid, van de Verordening, die, voorzover van belang, als volgt luiden:

Artikel 14quater:

Bijlage VII:

4.2. De Inspecteur beroept zich voor zijn standpunt op verklaringen van het RSVZ en de SVB. Hij is van mening dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij arbeid als zelfstandige in België heeft verricht waarvan de inkomsten in België aan premieheffing zijn onderworpen.

4.3.1. Naar het oordeel van het Hof heeft in het onderhavige geval het volgende te gelden.

4.3.2. Tussen partijen is niet in geschil dat belanghebbende in Nederland woont en, gelet op het bepaalde in artikel 2 in verbinding met artikel 6, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Algemene ouderdomswet en de overeenkomstige bepalingen in de van toepassing zijnde overige volksverzekeringswetten, ingezetene van en mitsdien verzekerd is in Nederland. Het Hof beschouwt de woorden "zijn woonland België" in punt 3.2, onderdeel a, van het beroepschrift als een kennelijke verschrijving, aangezien die woorden niet te rijmen zijn met belanghebbendes stellingname. Op grond van artikel 6 van de Wet financiering volksverzekeringen (hierna: WFV) is belanghebbende daarmee in Nederland premieplichtig.

4.3.3. Volgens artikel 8 van de WFV (tekst 2000) wordt, voorzover van belang, onder premie-inkomen verstaan het belastbare inkomen in de zin van de Wet op de inkomstenbelasting 1964. Tussen partijen is niet in geschil dat het belastbare inkomen ƒ 95.291,= bedraagt.

4.3.4. De bewijslast voor de toepasselijkheid van de in 4.1.2 bedoelde vrijstelling rust op belanghebbende. Belanghebbende dient aannemelijk te maken dat hij tevens buiten Nederland op het grondgebied van een andere lidstaat van de Europese Gemeenschap werkzaamheden anders dan in loondienst verricht en dat het uit die werkzaamheden genoten gedeelte van het onzuivere inkomen in de zin van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 is onderworpen aan premieheffing krachtens een wettelijke regeling van die andere lidstaat inzake uitkeringen bij ouderdom en overlijden. Aan dit oordeel doet niet af dat de SVB, naar belanghebbende stelt, "iedere medewerking omtrent het afgeven van een verklaring van verrichte niet-zelfstandige arbeid in Nederland weigert". Aan dit oordeel doet evenmin af hetgeen belanghebbende ter zitting heeft opgemerkt met betrekking tot de inrichting van het aangiftebiljet C voor buitenlandse belastingplichtigen, nu deze grief feitelijke grondslag mist, aangezien belanghebbende blijkens de gedingstukken een aangiftebiljet P heeft ingediend.

4.3.5. In de Verordening (EG) nr. 574/72 van de Raad van 21 maart 1972 tot vaststelling van de wijze van toepassing van Verordening (EG) nr. 1408/71 betreffende de toepassing van de sociale zekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, (hierna: de Toepassingsverordening) zijn in bijlage 10 van de Toepassingsverordening door de bevoegde autoriteit van België als bevoegd orgaan voor de toepassing van artikel 14quater van de Verordening en van artikel 12bis van de Toepassingsverordening het RSVZ en door de bevoegde autoriteit van Nederland als bevoegd orgaan de SVB aangewezen.

4.3.6. In de brief van 10 maart 2004 geeft het RSVZ als zijn mening te kennen dat belanghebbende in België niet als zelfstandige kan worden aangemerkt en niet verzekeringsplichtig is.

4.3.7. Volgens de beschikking van 28 januari 2005 en de uitspraak van 30 maart 2005 van de SVB is op belanghebbende de Nederlandse sociale verzekeringswetgeving van toepassing.

4.3.8. Uit het in 4.3.6 en 4.3.7 overwogene concludeert het Hof dat belanghebbende naar het oordeel van de bevoegde organen in België en Nederland niet onder de sociale verzekeringswetgeving van België, maar onder de sociale verzekeringswetgeving van Nederland valt.

4.3.9. Gelet op de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 10 februari 2000, C-202/97, Fitzwilliam Executive Search, Jurispr. I-883 van 30 maart 2000, C-178/97, Banks, Jurispr. I-2005, en van 26 januari 2006, C-2/05, Herbosch Kiere, is het Hof van oordeel dat voor het onderhavige geval overeenkomstig heeft te gelden dat een rechterlijke instantie van een lidstaat niet bevoegd is de geldigheid na te gaan van de in 4.3.6 en 4.3.7 opgenomen standpunten van de voor België en Nederland bevoegde organen, wat betreft de staving van de feiten op grond waarvan de genoemde standpunten zijn ingenomen (vergelijk Hoge Raad 28 maart 2001, nr. 33 491, BNB 2001/240).

4.3.10. Gesteld noch gebleken is dat de in 4.3.6 en 4.3.7 opgenomen standpunten van de bevoegde organen zijn ingetrokken of ongeldig verklaard.

4.3.11. Gelet op het in 4.3.2 tot en met 4.3.10 overwogene is op belanghebbende uitsluitend de Nederlandse sociale zekerheidswetgeving van toepassing.

4.4. Belanghebbende maakt naar het oordeel van het Hof met hetgeen hij heeft gesteld niet aannemelijk dat hij inkomsten heeft genoten uit op het grondgebied van een andere lidstaat met anders dan in loondienst verrichte werkzaamheden die zijn onderworpen aan premieheffing krachtens een wettelijke regeling van die andere lidstaat inzake uitkeringen bij ouderdom en overlijden.

4.5. Gelet op het in 4.3.11 en 4.4 overwogene heeft Nederland het recht premies volksverzekeringen te heffen over het loon van belanghebbende ten bedrage van ƒ 120.070,=.

Ten aanzien van de negatieve boete

4.6. De aanslag is zonder boete opgelegd. Belanghebbendes stelling, inhoudende dat de rechter in belastingzaken een negatieve boete op kan leggen, vindt geen steun in het recht.

Conclusie

4.7. Op grond van het vorenstaande is het gelijk met betrekking tot de in geschil zijnde vragen aan de zijde van de Inspecteur en moet het beroep ongegrond verklaard worden.

5. Schadevergoeding

Belanghebbende verzoekt, zoals uit zijn beroepschrift blijkt, om vergoeding vanwege kosten die gemaakt zijn in de bezwaarfase en in de beroepsfase, alsmede om vergoeding van gevolgschade. Het Hof verstaat dit verzoek, voorzover nodig, als een verzoek om schadevergoeding op grond van artikel 8:73 van de Awb. Nu het Hof het beroep ongegrond acht biedt genoemd artikel geen mogelijkheid van schadevergoeding.

6. Griffierecht

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk wordt vergoed.

7. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

8. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan op 4 mei 2006 door P.J.M. Bongaarts, voorzitter, J.W. van der Voort en J. Swinkels, in tegenwoordigheid van J. Kastelein, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

De uitspraak is wegens verhindering van de griffier alleen door de voorzitter ondertekend.

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.