Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 20-04-2006, AX9345, 04/00396

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, vierde meervoudige Belastingkamer, op het beroep van de heer X te Y (Kroatië), (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/Z van de rijksbelastingdienst (hierna: de Ontvanger) op het administratief beroep betreffende na te melden beschikking.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is een dwangbevel betekend betreffende de aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2000 (hierna ook: de aanslag). Ter zake van de akte van betekening van het dwangbevel is bij beschikking van 2 september 2003 een bedrag van € 373,= aan kosten in rekening gebracht. Het tegen die beschikking gemaakte bezwaar is bij uitspraak van de Ontvanger niet-ontvankelijk verklaard.

1.3. Belanghebbende heeft, na daartoe door het Hof in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd en de Ontvanger schriftelijk gedupliceerd.

1.5. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

1.6. Het Hof heeft met toepassing van artikel 8:64 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) het onderzoek ter zitting geschorst en daarbij bepaald, dat het vooronderzoek wordt hervat. Vervolgens heeft het Hof met toepassing van artikel 8:45 van de Awb partijen verzocht schriftelijk inlichtingen te geven en/of onder hen berustende stukken in te zenden. Deze met partijen gevoerde correspondentie behoort tot de stukken van het geding.

1.7. De zevende enkelvoudige Belastingkamer heeft vervolgens met toepassing van artikel 8:10 van de Awb de zaak ter verdere behandeling verwezen naar de vierde meervoudige Belastingkamer van het Hof.

1.8. Met toestemming van partijen heeft het Hof bepaald, dat de nadere zitting achterwege blijft. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast.

2.1. Op 30 september 2003 ontving belanghebbende op zijn adres in Kroatië het dwangbevel, gedagtekend 12 augustus 2003, betreffende de aanslag, en de daarbij behorende beschikking vervolgingskosten (hierna: de beschikking), gedagtekend 2 september 2003.

2.2. Belanghebbende heeft tegen de beschikking administratief beroep ingesteld bij de Ontvanger. Het beroepschrift is bij de Ontvanger binnengekomen op 7 november 2003. De Ontvanger heeft dit beroepschrift niet-ontvankelijk verklaard wegens termijnoverschrijding en ambtshalve geoordeeld, dat het administratief beroep ongegrond is.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

1. Is het door belanghebbende ingestelde administratief beroep terecht door de Ontvanger niet-ontvankelijk verklaard wegens termijnoverschrijding?

2. Indien de eerste vraag ontkennend wordt beantwoord, is het administratief beroep terecht ongegrond verklaard?

Belanghebbende is van oordeel dat beide vragen ontkennend moeten worden beantwoord. De Ontvanger is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende (gemachtigde)

De Ontvanger

4. Beoordeling van het geschil

4.1. De termijn voor het instellen van het administratief beroep bij de Ontvanger verliep op 14 oktober 2003. Het beroepschrift is bij de Ontvanger binnengekomen op 7 november 2003, derhalve te laat. Belanghebbende stelt, dat op de akte van betekening van het dwangbevel geen rechtsmiddelverwijzing staat vermeld. De Ontvanger heeft die stelling betwist door te stellen, dat op de achterzijde van het dwangbevel een rechtsmiddelverwijzing is opgenomen. De Ontvanger heeft die stelling echter niet nader onderbouwd door bijvoorbeeld aan het Hof een kopie van die achterzijde te doen toekomen. Uit de stukken van het geding blijkt niet, dat de belanghebbende is gewezen op de mogelijkheid tegen de beschikking rechtsmiddelen aan te wenden, binnen welke termijn en bij welk orgaan. Het Hof hecht geloof aan belanghebbendes - door de Ontvanger onvoldoende weersproken - stelling, zodat het er voor moet worden gehouden, dat belanghebbende niet van de mogelijkheid tot het aanwenden van een rechtsmiddel op de hoogte is gesteld. Er is derhalve niet voldaan aan het voorschrift van artikel 3:45 van de Awb.

4.2. Belanghebbende heeft binnen zes weken na ontvangst van de akte van betekening en het dwangbevel administratief beroep ingesteld bij de Ontvanger. Volgens de wetsgeschiedenis van de Awb dient belanghebbende, nadat hij van de mogelijkheid tot het aanwenden van een rechtsmiddel op de hoogte is gekomen, zo spoedig mogelijk als redelijkerwijs verlangd kan worden, bezwaar te maken (vergelijk MvT Awb, Kamerstukken II, 21 221, nr. 3, blz. 131 en 132). In dit geval ontbrak de rechtsmiddelverwijzing en niet gebleken is, dat belanghebbende op een andere wijze en eventueel op een later tijdstip door de Ontvanger in kennis is gesteld van de mogelijkheid tot het aanwenden van een rechtsmiddel. Het Hof is gelet op het hiervoor overwogene van oordeel, dat redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld, dat belanghebbende in verzuim is geweest. Het administratief beroep dient alsnog ontvankelijk te worden verklaard.

4.3. Belanghebbende stelt, dat hij de aanslag en de aanmaning niet heeft ontvangen, zodat niet gezegd kan worden, dat hij in gebreke is gebleven het verschuldigde bedrag tijdig te betalen. De Ontvanger heeft die stelling gemotiveerd weersproken onder verwijzing naar het duplicaat-aanslagbiljet met dagtekening 21 maart 2003, een print uit het Inkomstenbelasting Systeem, waarin staat vermeld, dat de aanslag op 6 maart 2003 is verzonden naar Apeldoorn, en een uitdraai uit het archiefsysteem DACAS, waarin staat vermeld, dat er op 16 juni 2003 een aanmaning is verzonden met dagtekening 21 juni 2003.

4.4. Dienaangaande overweegt het Hof als volgt. Artikel 1 van de Kostenwet bepaalt, dat kosten van invordering in rekening worden gebracht aan degene die in gebreke is gebleven het verschuldigde tijdig te betalen. Artikel 7, lid 2, van die wet bepaalt, dat het bezwaar- of beroepschrift niet kan zijn gegrond op de stelling dat het aanslagbiljet of de aanmaning niet is ontvangen. Belanghebbendes stelling, dat hij de aanslag en de aanmaning niet heeft ontvangen, stuit derhalve af op het bepaalde in artikel 7, lid 2, van de Kostenwet. Bij een tijdige verzending van het aanslagbiljet of de aanmaning wordt het wettelijk vermoeden gehanteerd, dat de belastingschuldige tijdig is geïnformeerd over zijn betalingsverplichting. Het Hof acht aannemelijk, dat de aanslag en de aanmaning door de Ontvanger op of omstreeks 21 maart 2003 respectievelijk op of omstreeks 16 juni 2003, derhalve tijdig, zijn verzonden. Niet in geschil is, dat het door de Ontvanger gehanteerde adres van belanghebbende juist was. De aanslag is derhalve overeenkomstig het bepaalde in artikel 3:41 van de Awb correct bekendgemaakt en op grond van artikel 3:40 van de Awb in werking getreden.

4.5. Belanghebbendes beroep op het arrest van de Hoge Raad 29 mei 1996, nr. 30.212, BNB 1996/249, kan niet slagen, omdat dat arrest een geval betrof, waarin aan de betrokkene dadelijk en ineens invorderbare aanslagen werden uitgereikt.

4.6. Gelet op het vorenstaande is het gelijk met betrekking tot de eerste in geschil zijnde vraag aan de zijde van belanghebbende en met betrekking tot de tweede in geschil zijnde vraag aan de zijde van de Ontvanger.

5. Griffierecht

Gelet op artikel 8:74, eerste lid, van de Awb dient aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht te worden vergoed.

6. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten gemaakt in de bezwaarfase, nu belanghebbende geen verzoek als bedoeld in artikel 7:15, leden 2 en 3, van de Awb heeft gedaan.

Nu het beroep gegrond is, acht het Hof termen aanwezig de Ontvanger te veroordelen in de kosten, die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken. Belanghebbende heeft verzocht om toekenning van een integrale proceskostenvergoeding op grond van artikel 2, lid 3, van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit). Hij heeft echter geen bijzondere omstandigheden gesteld, op grond waarvan afgeweken zou moeten worden van de forfaitaire vergoeding zoals bepaald in artikel 2, lid 1, van het Besluit. Het Hof zijn ook ambtshalve dergelijke bijzondere omstandigheden niet gebleken.

Het Hof stelt de proceskosten, mede gelet op het bepaalde in het Besluit, op 3 (punten) x € 322,= (waarde per punt) x 1,5 (factor gewicht van de zaak) is € 1.449,=.

7. Beslissing

Aldus gedaan op 20 april 2006 door J. Swinkels, voorzitter, P.J.M. Bongaarts en J.W. van der Voort, in tegenwoordigheid van C. Blokx-van Roosmalen, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 20 april 2006

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.