Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 15-03-2006, AY3843, 02/05143

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, tweede meervoudige Belastingkamer, op het beroep van de heer X te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Hoofd van de eenheid Ondernemingen P van de rijksbelastingdienst (hierna, evenals de Voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/Z van die dienst, die met ingang van 1 januari 2003 ten aanzien van belanghebbende bevoegd is, aan te duiden als: de Inspecteur) op zijn bezwaarschrift betreffende na te melden naheffingsaanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.3. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 19 februari 2004 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.4. Belanghebbende heeft tijdens deze zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de Inspecteur. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

1.7. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde tijdens het onderzoek ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.1. Belanghebbende exploiteert een garagebedrijf annex autohandel. In dat kader handelt hij onder meer in gebruikte auto's. Belanghebbende is ter zake van deze activiteiten ondernemer in de zin van artikel 7 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet).

2.2. Belanghebbende heeft met betrekking tot zijn handel in gebruikte auto's ook gedurende het tijdvak waarop de onderhavige naheffingsaanslag betrekking heeft (hierna: het tijdvak van naheffing) de door hem verschuldigde belasting berekend met toepassing van de in artikel 28b van de Wet vervatte zogeheten margeregeling. Gelet op het bepaalde in artikel 28d van de Wet jo. artikel 4c, eerste lid, aanhef en onderdeel a, onder 1°, van de Uitvoeringsbeschikking omzetbelasting 1968 heeft hij daarbij de zogeheten globalisatiemethode toegepast.

2.4. Voor de heffing van de inkomstenbelasting heeft belanghebbende per 31 december 1998 de boekwaarde van onder andere de vorenbedoelde 39 auto's afgewaardeerd met 10%. Reden voor deze afwaardering was onder meer dat deze auto's door de terbeschikkingstelling daarvan aan de politie sterker in waarde dalen dan anders het geval zou zijn. De Inspecteur heeft deze afwaardering aanvaard.

2.5. Van mening zijnde dat de onder 2.3 vermelde terbeschikkingstelling van de aldaar bedoelde 39 auto's verhindert op die auto's de margeregeling toe te passen, heeft de Inspecteur de onderhavige naheffingsaanslag opgelegd. In zijn verweerschrift heeft hij geconcludeerd dat deze dient te worden verminderd tot een ten bedrage van fl. 41.394,=. Belanghebbende heeft tijdens het onderzoek ter zitting verklaard met dit bedrag cijfermatig accoord te gaan. Partijen hebben tijdens dit onderzoek eensluidend verklaard dat van dit bedrag aan elk van de 39 auto's een bedrag van 1/39 x fl. 41.394,= kan worden toegerekend.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de vraag of de onder 2.3 beschreven terbeschikkingstelling van de aldaar bedoelde 39 auto's verhindert op die auto's de margeregeling toe te passen.

Belanghebbende is van oordeel dat deze vraag ontkennend moet worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun evenvermelde standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, waaronder de onder 1.4 vermelde pleitnota, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan, voor zover niet reeds vermeld of verwerkt onder de Feiten, nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Het Hof stelt voorop dat de wetgever met het met ingang van 1 januari 1995 in de Wet opnemen van de regeling voor gebruikte goederen, kunstvoorwerpen, voorwerpen voor verzamelingen en antiquiteiten heeft beoogd de bepalingen van de Richtlijn tot aanvulling van het gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde en tot wijziging van de Zesde richtlijn, nr. 77/388/EEG, van 24 februari 1994, nr. 94/5/EEG, Pb EG van 3 maart 1994, nr. L 60, in de nationale wetgeving te implementeren en dat op pagina 24 van de memorie van toelichting bij het desbetreffende wetsvoorstel (Kamerstukken II 1994/95, 23 952) is vermeld: "De onderhavige definitie van een wederverkoper wijkt af van de begripsomschrijving zoals opgenomen in de wijzigingsrichtlijn, maar leidt wel tot een zelfde resultaat.".

4.2. In zijn arrest van 8 december 2005, nr. C-280/04, inzake Jyske Finans, onder andere gepubliceerd in NTFR 2006/37, heeft het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen te Luxemburg (hierna: het HvJ EG) onder meer geoordeeld dat artikel 26 bis, A, sub e, van de Zesde richtlijn aldus moet worden uitgelegd dat een onderneming die in het kader van haar normale bedrijfsactiviteiten voertuigen doorverkoopt die zij tweedehands had gekocht voor haar lease-activiteiten, waarbij de wederverkoop ten tijde van de aanschaffing van het gebruikte goed niet het voornaamste doel maar een aan de leasing ondergeschikt secundair doel was, kan worden aangemerkt als "belastingplichtige wederverkoper" in de zin van dit artikel.

4.3. Gelet op het vorenstaande kan niet worden gezegd dat belanghebbende met betrekking tot de verkoop van de onderhavige 39 auto's niet is aan te merken als een wederverkoper in de zin van artikel 2a, eerste lid, onderdeel k, van de Wet, zulks te minder niet nu ten aanzien van belanghebbende niet, zoals in het geval waarop het vorenvermelde arrest van het HvJ EG ziet, aannemelijk is geworden dat ten tijde van de aanschaffing van de onderhavige auto's wederverkoop van die auto's niet het voornaamste doel van belanghebbende was, doch slechts een aan het ter beschikking stellen van die auto's aan de politie ondergeschikt secundair doel.

4.4. De onder 3.1 vermelde vraag moet derhalve ontkennend worden beantwoord. Voor dit geval is niet in geschil dat de naheffingsaanslag dient te worden vernietigd. Het beroep is mitsdien gegrond.

5. Proceskosten en griffierecht

5.1. In de omstandigheid dat het beroep gegrond is, vindt het Hof, nu bijzondere omstandigheden niet zijn gesteld of gebleken, aanleiding de Inspecteur te veroordelen tot vergoeding van de door belanghebbende gemaakte proceskosten. Belanghebbende heeft uitsluitend aanspraak gemaakt op vergoeding van de kosten van de hem in verband met de behandeling van het beroep bij het Hof door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand, berekend overeenkomstig het in de bijlage bij het Besluit proceskosten bestuursrecht opgenomen tarief. Het Hof stelt deze kosten vast op 2 (punten wegens proceshandelingen) x € 322,= (waarde per punt) x 1,5 (gewicht van de zaak) is € 966,=.

5.2. De omstandigheid dat het beroep gegrond is, brengt, gelet op het bepaalde in artikel 8:74, eerste lid, van de Awb, met zich dat aan belanghebbende het door hem voor deze zaak betaalde griffierecht ad € 109,= dient te worden vergoed.

6. Beslissing

Gelet op al het vorenstaande moet worden beslist als volgt:

Aldus gedaan op 15 maart 2006 door J.A. Meijer voorzitter, P. Fortuin en G.D. van Norden, in tegenwoordigheid van Th.A.J. Kock, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 15 maart 2006

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.