Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 17-05-2006, AY5647, 05/00454

Kenmerk: 05/00454

Uitspraak van de derde meervoudige Belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de mondelinge uitspraak in de zaak met kenmerk 05/00643 van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 23 juni 2005 in het geding tussen

belanghebbende

en:

1. Ontstaan en loop van het geding

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Bij de bestreden uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 2 maart 2006 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.5. Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

2. Feiten

Het Hof verwijst voor de feiten naar de onderdelen 2.1 tot en met 2.6 van de uitspraak van de Rechtbank. Voorts stelt het Hof op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, nog de volgende feiten vast.

2.1. Belanghebbende is begin 1997 door de Belastingdienst Ondernemingen A uitgenodigd tot het doen van aangifte inkomstenbelasting voor het jaar 1996. De bevoegdheid ter zake van de heffing van inkomstenbelasting van belanghebbende is nadien in 1997 overgegaan van de Belastingdienst Ondernemingen A naar de Belastingdienst Particulieren B. Vervolgens is door laatstgenoemde eenheid met dagtekening 23 september 1997 de primitieve aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor 1996 aan belanghebbende opgelegd. De onderhavige navorderingsaanslag is opgelegd door de Belastingdienst Particulieren B. Thans ressorteert belanghebbende onder de Belastingdienst/Z, de rechtsopvolger van zowel de Belastingdienst Ondernemingen A als de Belastingdienst Particulieren B.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

Belanghebbende is van oordeel dat de eerste vraag ontkennend en de tweede vraag bevestigend moet worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.3. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraken van de Rechtbank en van de Inspecteur, en tot vernietiging van de navorderingsaanslag. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Ter zake van het eerste geschilpunt zijn voor het Hof geen nieuwe feiten of argumenten naar voren gebracht. Het Hof is van oordeel dat de Rechtbank op basis van de vaststaande feiten op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen.

4.2. Ten aanzien van het tweede geschilpunt stelt het Hof voorop dat het met partijen van oordeel is dat bij overdracht van de competentie ten aanzien van een belastingplichtige de Inspecteur die een navorderingsaanslag oplegt zich niet met vrucht kan verweren tegen de stelling dat een ambtelijk verzuim is gepleegd, door aan te voeren dat dit verzuim hem niet kan worden aangerekend omdat het zou zijn gepleegd door de voorheen competente eenheid of het voorheen competente onderdeel van de belastingdienst. Terecht stelt belanghebbende kernachtig dat bij verhuizing van de bevoegdheid een ambtelijk verzuim meeverhuist.

4.3. Na hetgeen is overwogen in onderdeel 4.2 dient nog te worden beoordeeld of een ambtelijk verzuim is begaan doordat de ambtenaar belast met de controle bij de heer C er niet voor heeft gezorgd dat de gegevens omtrent de genoten rente direct kenbaar waren aan de ambtenaar die belast was met de aanslagregeling van belanghebbende.

4.4. Dienaangaande moet als uitgangspunt genomen worden hetgeen de Hoge Raad oordeelde in zijn arrest van 8 april 2005, nr. 39 202, BNB 2005/178. In dat arrest overwoog de Hoge Raad dat bij een geïntegreerde wijze van behandeling van aangiften van een tot het desbetreffende team behorende ambtenaar mag worden verwacht dat hij een teamgenoot in kennis stelt van door hem bij de beoordeling van een aangifte waargenomen opvallende veranderingen, indien hij het mogelijke belang van het attenderen van een teamgenoot - in verband met het regelen van aanslagen waarmee die teamgenoot is belast - op dat gegeven redelijkerwijs moet inzien.

4.5. Naar het oordeel van het Hof heeft belanghebbende zijn stelling dat controle bij de heer C een ruimere strekking had dan diens aanslagregeling tegenover de betwisting door de Inspecteur onvoldoende aannemelijk gemaakt. Niet is komen vast te staan immers dat de controlerend ambtenaar specifiek heeft gevraagd naar het rentebestanddeel in de betalingen aan de cliënten van de heer C, terwijl dat rentebestanddeel ook niet als zodanig gespecificeerd staat in de aan deze ambtenaar verstrekte gegevens. Het Hof is voorts van oordeel dat de omstandigheid dat deze controlerend ambtenaar wel moet hebben begrepen dat aan de cliënten van C aanzienlijke rentebedragen zijn uitgekeerd, niet een opvallende aangelegenheid is waarvan die ambtenaar zijn collega belast met de aanslagregeling van belanghebbende in kennis diende te stellen. Deze ambtenaar beschikte immers niet over als zodanig gespecificeerde gegevens over rentebetalingen en bovendien behoefde hij, naar de Inspecteur onweersproken heeft gesteld, niet te vermoeden dat de cliënten van de heer C deze rente niet in hun aangifte zouden verwerken. Ten slotte is nog van belang dat de Inspecteur onweersproken heeft gesteld dat deze controlerend ambtenaar en de ambtenaar die binnen de eenheid Ondernemingen A belast was met de aanslagregeling van belanghebbende, niet tot hetzelfde team behoorden.

4.6. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen is het gelijk met betrekking tot de in geschil zijnde vragen aan de zijde van de Inspecteur, dient het hoger beroep van belanghebbende ongegrond te worden verklaard en dient de uitspraak van de Rechtbank te worden bevestigd.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Aldus gedaan op 17 mei 2006 door A.J. van Soest, voorzitter, R.J. Koopman en N. van Beelen, in tegenwoordigheid van A.A. van Wendel de Joode, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en een afschrift van de uitspraak is op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel