Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 13-07-2006, AY6066, 05/00071

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, twaalfde enkelvoudige Belastingkamer, op het beroep van de heer X te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/Z van de rijksbelastingdienst, (hierna: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende na te melden navorderingsaanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.4. Belanghebbende heeft voor de zitting een pleitnota toegezonden aan het hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij, welke pleitnota met instemming van partijen worden geacht ter zitting te zijn voorgedragen. Het hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

1.5. Het hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.2. Met dagtekening 18 december 2001 wordt de definitieve aanslag opgelegd. De op de aanslag vermelde aftrek elders belast bedraagt in afwijking van de aangifte van belanghebbende ƒ 459.504,=.

2.3. Bij het verwerken van de aftrek elders belast in het systeem van de Belastingdienst moeten de voor de onder 2.1. vermelde breuk van toepassing zijnde bedragen worden vermeld in die breuk. De, niet fiscaal geschoolde, medewerker die de aangifte van belanghebbende in het digitale systeem heeft ingetoetst, heeft bij de berekening van de aftrek elders belast de juiste bedragen ingevoerd, maar deze op een onjuiste plaats in de breuk vermeld. Als gevolg daarvan is aan belanghebbende een aanzienlijk hogere aftrek belast toegekend dan door hem in de aangifte is geclaimd.

2.4. De aangifte is voorafgaand aan het opleggen van de definitieve aanslag gecontroleerd door de heer A. De heer A was op dat moment als controleur op F-niveau werkzaam bij de Belastingdienst. Hij is, naar in het verweerschrift is omschreven, fiscaal onderlegd en heeft een jarenlange ervaring op het gebied van de fiscale heffing en controle. De heer A heeft elk van de door de in 2.3. bedoelde medewerker ingevoerde schermen doorlopen. Hij heeft ook het scherm waarin de breuk is vermeld bekeken. De onjuiste invoer in de breuk is door de heer A niet opgemerkt. Het verweerschrift spreekt dienaangaande van onoplettendheid van de heer A.

2.5. De (definitieve) aanslag ten name van belanghebbende is vastgeteld als bedoeld in 2.2. tot en met 2.4. Bij een in de tijd latere controle van de aanslag en van de aangifte aangifte is besloten tot het instellen van een boekenonderzoek bij belanghebbende. Bij dit boekenonderzoek is de fout in de breuk ontdekt. Bij de als gevolg van het boekenonderzoek aan belanghebbende opgelegde navorderingsaanslag is de aftrek ter voorkoming van dubbele belasting gecorrigeerd en is voorts het belastbaar inkomen van belanghebbende verhoogd met ƒ 97.785 tot ƒ 924.533,=. De correctie van het belastbaar inkomen wordt door belanghebbende niet bestreden.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

Belanghebbende is van oordeel dat deze vragen ontkennend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende

Het door de Inspecteur genoemde onderscheid tussen geautomatiseerde afhandeling van aangiften en traditionele afhandeling van aangiften volgt naar mijn mening niet uit het arrest van de Hoge Raad van 14 april jl. Ik weerspreek dat zorgvuldig naar de aangifte is gekeken. Er is slechts vaag en onzorgvuldig naar gekeken. Het boekenonderzoek is gebruikt voor een diepgaande controle.

De Inspecteur

Uit de arresten van de Hoge Raad volgt dat in het geval de Belastingdienst kiest voor een werkwijze die een vergroot risico op fouten met zich brengt, dat risico -ook in de gevallen dat geen controle plaatsvindt - voor rekening van de Belastingdienst komt. In het onderhavige geval is de aangifte ingetoetst door een niet fiscaal geschoolde medewerker. De aangifte is echter gecontroleerd door de heer A, een fiscaal geschoolde medewerker, die reeds 20 jaar werkervaring heeft. Hij heeft met de controleleider overlegd of deze aangifte moest worden gecontroleerd. Hij heeft alle schermen van de aangifte doorlopen en vervolgens de CD- elementen, zoals bijzonder tarief en voorkoming dubbele belasting, doorlopen. De breuk is vermeld in de CD-elementen. De heer A heeft die schermen heel goed bekeken, maar heeft de onjuiste invulling van de breuk over het hoofd gezien. De aangifte is vervolgens als gevolg van een menselijke fout afgedaan. De heer A heeft echt naar alle risico's en aspecten gekeken. Ik ben van mening dat het over het hoofd zien van een fout gelijk gesteld moet worden met een schrijf- of tikfout en dat daarom geen sprake is van een ambtelijk verzuim. En belanghebbende had kunnen weten dat de aanslag onjuist was vastgesteld.

3.3. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden uitspraak en vernietiging van de navorderingsaanslag. De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Artikel 16, lid 1, eerste volzin, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) bepaalt, voor zover van belang, dat een feit dat de inspecteur bekend was of redelijkerwijs bekend had kunnen zijn, geen grond voor navordering kan opleveren.

4.2. De Inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat de omstandigheid dat de aanslagregelende ambtenaar tijdens een zeer zorgvuldige beoordeling de onjuiste invoer in de breuk over het hoofd heeft gezien, moet worden gelijkgesteld aan een schrijf- of tikfout als bedoeld in het arrest van de Hoge Raad van 8 augustus 2003, nr 37.570, onder meer gepubliceerd in BNB 2003/345. Ingevolge dit arrest is overeenkomstig de hoofdregel van artikel 16, eerste lid, eerste volzin van de AWR navordering toegestaan indien een aanslag te laag is vastgesteld niet als gevolg van een verwijtbaar onjuist inzicht van de inspecteur in de feiten die bepalend zijn voor de (omvang van de) belastingplicht of van een onjuist inzicht van de inspecteur in het recht, maar als gevolg van een vergissing die heeft geleid tot een discrepantie tussen wat de inspecteur wilde en wat in het aanslagbiljet is vastgelegd, zoals bijvoorbeeld een schrijf-, reken-, overname-, of intoetsfout, en het voor de belastingplichtige redelijkerwijs kenbaar was dat bij de totstandkoming van de aanslag een fout was gemaakt, waarbij niet van belang is of tevens kenbaar was waarin de fout bestond.

4.5. Onder deze omstandigheden stond de Inspecteur ten tijde van het opleggen van de navorderingsaanslag met betrekking tot de aftrek ter voorkoming van dubbele belasting niet een nieuw feit ter beschikking, zodat de navorderingsaanslag in zoverre tot een te hoog bedrag is opgelegd.

4.6. Ingevolge artikel 30h van de AWR wordt, voor zover van belang, heffingsrente in rekening gebracht over het positieve bedrag van de aanslag. De vermindering van het positieve bedrag van de aanslag, als vermeld in 4.5. hiervoor brengt derhalve met zich dat het bedrag van de in rekening gebrachte heffingsrente dienovereenkomstig moet worden verminderd. De bevestigende beantwoording van belanghebbendes eerste grief leidt derhalve tot een eveneens bevestigende beantwoording van de tweede grief van belanghebbende. Overige grieven tegen het bedrag van de in rekening gebracht heffingsrente zijn door belanghebbende niet aangevoerd.

4.7. Gelet op het vorenstaande is het gelijk aan de zijde van belanghebbende, zodat het beroep gegrond is.

5. Het griffierecht

Gelet op artikel 8:74, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht dient aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht te worden vergoed.

6. Proceskosten

Nu het beroep gegrond is, acht het hof termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij het hof redelijkerwijs heeft moeten maken.

Het hof stelt deze kosten, mede gelet op het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht, op 2,5 (punten) x € 322,= (waarde per punt) x 1,5 (factor gewicht van de zaak) is € 966,=.

7. Beslissing

Aldus gedaan op 13 juli 2006 door T. Blokland, lid van voormelde kamer, in tegenwoordigheid van A.A. van Wendel de Joode, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 13 juli 2006

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

In het beroepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.